"Atrapame, Señorito"

꧁1➪SWERTE꧂

Unang linggo ng pag apak ko dito sa Maynila ay naging pagsubok agad. Nanunuluyan ako sa tiyahin pansamantala dito sa lugar ng Colorado. Kailangan ko makipagsapalaran dito sa syudad sa paghahanap ng trabaho para may maipadala akong pera para kay tatay.

Naiwan ko sa probinsiya si tatay na may edad na at nasa pangangalaga ng mga kapatid ng niya samantalang bata palang ako wala na akong ina dahil sumama ito sa lalaki niya, wala naman akong tanim na galit kay nanay kase gumawa si tatay para iwan siya ni ina. Ang tatay ko dati ay sugalero at babaero at kung minsan may mga pagkakataon na napag-buhatan ng kamay ni tatay si nanay pero ngayon nagbago na si tatay, natuto na siya sa mga pagkakamali niya.

Ang mga kapatid ko naman ay mga nasa ibang bansa na, dun sila nagtatrabaho at may mga pamilya na bale apat kaming magkakapatid ang dalawa kong ate ay nasa bansang Brunei samantalang si kuya naman ay nasa poder ng nanay ko at hindi ko alam kung nasan na sila.

Sa kakapusan ng pera at pangtustus sa araw na gastusin namin ni tatay sa probinsiya naisipan kong manatili muna sa poder ng tiyahin ko habang naghahanap ng trabaho, kahit papano kasundo ko naman ang kaisa-isang anak niya na si Jaemi. Hayskul lang ang natapos ko kaya medyo nahihirapan ako makapasok sa mga kumpanya dahil mas gusto nila yung may pinag-aralan. Sa loob ng isang linggo ko rito ay walo na ang naaplayan kong trabaho at ni isa ay walang tumawag kaya siguradong hindi ako tanggap pero patuloy lang ako sa paghahanap.

Ngayon naman nagaaply ako sa isang fast food chain kahit janitress lang o kaya waiter.

"Ah, ma'am pasensya na po kase meron na po kaming natanggap na bagong janitress at hindi po kami naghahanap ng waitress po" anang ng isang crew.

"Ganun ho ba? Wala na po ba talaga?kahit ano na lang po basta bakante po"

Nakapanglulumo dahil mukhang walang trabaho akong makukuha ngayong araw na to'.

Panibagong bigong araw...

"Wala na po talaga ma'am, pasensya na po. Baka po sa iba pang kainan meron pa kase dito wala na talaga miss, pasensiya na."

Agad na tumalima na ito ng tinawag na ng kasamahan niya. Ako naman agad na tumayo at lumakad na palabas ng fast food chain.

Fighting lang Gly!

Habang naglalakad ako palabas nahagip ng aking pandinig ang nasa kabilang table na may pinag-uusapan.

" Paanong matatanggap yan dito, look at her. She looks like a piece of poop."

Kasunod non' ang mga malalakas nilang tawanan. Hindi ko man alam kung sino tinutukoy nila pero parang nakaramdam ako ng kirot sa damdamin ko. Tinignan ko ang sarili ko, nakasuot ako ng pantalon na itim at halatang numipis na ang tela at kupas na may mga himolmol pa, sa pang ibabaw naman nakasuot ako ng long sleeve na puti ito lang ang desente kong damit na meron ako.

Agad akong umalis sa loob. Hindi ko napigilan ng tumulo ang aking luha. Kanina pa akong maaga nagsimulang mag hanap ng mapapasukan na trabaho pero gabi na at wala pa rin. Hindi pa din ako kumakain kanina pa.

Tinignan ko ang bulsa ko kung magkano pa ang laman nito at baka pwede muna akong bumili ng pagkain. Isang daang piso na lang pala hindi ko to' pwedeng bawasan dahil pamasahe ko pa ito pag uwi.

Lord naman bakit ang malas ko!

Saktong pagdating ko sa bahay ng tiyahin ko ay naghahapunan na sila. Nakasuot pa ng uniporme si Jaemi halatang kakauwi lang galing paaralan.

" Oh! Anjan na pala si ate Gly!"
Masiglang bati sa akin ni Jaemi.

Sabik na sabik siya magkaroon ng kapatid kaya tuwang tuwa siya ng malaman na dito ako sakanila manunuluyan pansamantala. Nginitian ko naman siya.
" Hi Jae! Musta pasok mo?"