Poblacion Solevedes

Chapter 14

Wala ako sa mood nang pumasok ako sa ospital. Pero wala namang may nakahalata kasi palagi naman akong seryoso at mukhang mataray.

Just usual may mga chenick-up ako from other barangay na dumayo pa dito at nag round din ako sa ward.

Hindi na sila gaanong nahihirapan kasi full time na akong nagtatrabaho dito. Hindi tulad ng dati na kung kailan lang gusto ng mga doctor mula sa lungsod ang pumunta dito ay ganun lang din sila magpapa check-up.

I am not accusing them of being lazy hah, pero kadalasan kasi eh sa lungsod lang sila at ayaw pumunta dito kasi malayo at iilan lang ang nagpapa check-up. It was just a waist of time in short. Pero life is precious kahit anong sabihin pa at pagpupumilit eh wala talagang magtataya ng kanilang propesyon dito.

Yes, it is a poor place, but reach in agriculture. Kung may dadayo man dito iyon ay ang mga business men and women o kahit sino na may interest sa agriculture.

Nakapalumbaba ako sa nurse station at maraming pumapasok sa utak ko na hindi naman dapat na isipin pa.

Madali akong ma depressed sa 'di malamang kadahilanan. Ayon naman kay Carrey eh malungkot daw ako, pero bakit? What is the reason behind of my sadness , eh wala naman din.

" You lost millions?"

I back to my senses ng biglang nagsalita si Carrey. Katatapos nya lang siguro sa mga check-ups nya at may dala pa itong recordbook.

" Im going to manila later sasabay kaba?"

Kinunutan ko sya ng noo ng tumingin ako sa kanya.
"Why would i? I don't have any matter to finish there."

" Hindi ka aatend sa dinner nina lolo?"
Parang nagulat pa sya.

" Next time. Alam mong wala dito sina dad, ako ang inutusan sa farm."

" I'm sure tatawagan ka ni tito mamaya."

" I'm not sure kung pupunta ako."
Matamlay kong sagot.

"Wow new ha. May ayaw ka bang maiwan dito? Hmm?"
Sinundot nya ako sa pisngi at tinukso

" I just don't like 'wag ka nga."
Nairita ako kaya tinalikuran ko na sya.

"Uy, maghanap kana kasi ng labby dobby. Malapit kanang mawala sa kalindaryo oh."

Hirit nya pa bago umalis. Umirap nalang ako sa hangin ng marinig iyon.

"Tsk."

" You really don't want darling?"
Tanong ulit ni mom.
Kanina nya pa ako pinipilit through video call.

" Paano yung farm natin? I need to take care of it."

" Darling, i know your reason. Are you avoiding your dad?"

I lazily sighed. At tumawa si mom na animo'y rinig sa kabilang baryo.

" Mommmm, stop it. What it is all about i swear it'l is not true. I don't like that guy. Hindi manlang nga sya nakapagtapos ng pag-aaral and take note hah medyo bastos pa."
But syepmre i didn't mean what i said

" It is not his fault if he didn't finished his studies, his an orphan at a young age."

Seryoso si mom doon. Ang ayaw nila ni dad ay ang manglait sa kapwa.

Kaya pinapagalitan nila ako kung ginagawa ko yun.

I just can't kasi naiinis ako.

Gusto kong umirap pero baka lumabas si mom sa screen para kutusin ako. Kaya don't. Stop your self khaye.

"Wala akong pake mom."

"Khaye."ma-awtoridad na sabi nya. "We don't teach you to act like that. So low class" Maowtoridad na sabi ni mom

Hindi ako nagsalita at tiningnan lang siya.

"Nagkakaganyan kana in just a small thing. Tinutukso kalang ng dad mo. I know he didn't mean it, so don't take it seriously." Seryoso nyang sabi.

" It's not a small thing mom. Hindi magandang biro 'yun. You know me really well, you know me both. Madali akon ma stress sa maliit na bagay. Kapag lagi kong iisipin 'yun hindi naako makafocus sa ibang gawain. "
Pagpapaliwanag ko.

They really know it. Anak nila ako. How come they didn't know it?

"Okay, i talk to your dad about that matter. " Bumuntong hininga sya at kumunot ang noo nya.
"But are you really sure you don't like Vlein in a romantic way? Like look darling you're a woman and his a man. Natural lang naman na magkadevelopan kayo. Hindi kanaman siguro tomboy diba? And u-"

" Mom can you just stop?" I cut her
" I.don't.like.him." pagdidiin ko sa bawat salita. "Kung mangyari man 'yun maubos nya munang kainin lahat ng mangga sa farm pati puno't dahon."

Tumawa lang si mom habang ako iretang-ireta na sa kanya.

"Okay. Just tell me if you change your mind or something. Baka kainin mo rin ang sinabi mo darling?"

Hindi ko na napigilan at inirapan ko na sya. Nagpaalam nalang din ako at pinatay na ang video call namin.

Nakakainis at nakakairita. I never thought na they will gonna tease me about Vlien. Like hindi ko sya gusto. I just feel pity and being a good friend to him. That's all.

<3 <3

upnxt...