The Roses

CHAPTER 14 P.R

KABANAT 14

ONE WEEK AGO.

papasok na si steven sa school sakto namang nakasabay niyang pumasok si nakiea,

Napansin ni stev na tuwang tuwa siyang makita ng dalaga pero may kung anong lungkot sa mga mata nito. He smile to her then nag wave sya ng kamay. Nginitian din siya ni nakie pero agad namang nagkasalubong ang dalawang kilay nito. Kaya di na siguro siya magtataka kung bakit. Dahil sa mga nakikita niyang pasa sa mukha ng binata.

Hi nakie kamusta kana ok kalang ba. Tuwang bati niya sa pinakamamahal

Kamusta? Ako nga dapat ang magtanong niyan, ikaw kamusta kana bakit hindi ka pumasok at bakit ang dami mong pasa at sugat sa mukha  , sinong maygawa niyan sayo
Nakipag away kaba... kanino at sino Maraming tanong niya sa binatilyo halata din sa mukha nya ang pagaalala rito. Hindi rin maipinta ang pagkabigla ni steve sa sinabi ni nakiea. hindi niya alam kung totoo ba ang naririnig niya na nag worry nga ba siya o hindi pero kung nag aalala nga sya o hindi masaya parin sya dahil kahit papano alam niyang concern sya sa binata .

Ah ehhhhhh..ano kase amm okey lang ako. Kaya hindi ako pumasok kasi ano.. ano nga ba... ano nga bang idadahilan ko.
Kaya hindi ako pumasok kase kase..... inayos ko pa ang titulo ng lupa namin sa bulacan kaya isang linggo akong hindi pumasok. Pagsisinungaling nya kay nakiea. Labag man sa loob ni steven ang mga sinabe niya pero hindi niya pinagsisihan ang mga sinabi niyang iyon dahil nga kapag nalaman niya na nabugbog siya sa mga sendikatong humahabol sa kaniya. Sa malamang.. lalo lang matatakot si nakiea.

At tyaka huwag mo nang alalahanin pa tong pasa ko sa mukha.. malayo yan sa bituka. Nahulog kase ako   sa kabayo kaya yan ang nangyare sakin puro pasa. Totoo naman ang mga sinabe ni stev na may lupa sila sa bulacan at may mga kabayo din silang inaalagaan, ngunit kahit mahulog pa siya sa kabayong yun hinding hindi siya magkakapasa dahil bata palang siya marunong ng magpatakbo ng kabayo si stev.

Ganun ba! Akala ko kase maynangyare na sayong hindi maganda kaya hindi ka nakakapasok eh..pero grabi naman ata yang natamo ng pagkahulog mo sa kabayo...  parang nabunutan ng tinik sa puso si nakiea nang banggitin ni steven ang mga salitang iyon, kaya hindi na siya magaalala para sa binata dahil nasa maayos naman siyang kalagayan. Pero hindi rin maitatago sa dalaga na nagaalala siya sa binata dahil sa natamong mga pasa at sugat sa makinis na mukha ni stev,. ilang saglit ang katahimikang namuo sa dalawa, habang  hinahakbangan ang bawat hagdan pataas.

Oo nga pala steve bakit ba umalis ka kaagad sa apartment ko. Nung mga sandaling iyon, hindi kaba nakatulog ng maayos don sa tinitirahan ko. Pagbabasag ni nakiea sa katahimikan

Ahh sa totoo niyan eh ano kase amm hindi naman sa ganun.. nag text kase ang papa ko saakin .. tungkol dun sa ipinaasikaso sa akin sa bulacan kaya agad na akong umuwi. Hindi narin ako nag paalam kase.. mahimbing kayong natutulog ni tea. Anito sa dalaga sabay ngiting tinitigan si nakiea habang paakyat sila sa itaas ng skwelahan..

  kahit puno nang pasa at sugat sa mukha si steven ang gwapo niya parin niya
Ganon ba pero okey lang naman sakin na istorbohin mo ako sa tulog ko ehh edi sana napaghanda pa kita ng maaalmusal mo bago ka umalis. .pero pasensya kana ha..h masyado ata akong napuyat kagabi kaya napahimbing ang tulog ko.

    Walang ano man yon... ang mahalaga nakatulog kayo ka ng maayos sakabila ng nangyayare sayo..

   Sa susunod magingat ka steve kase kapag di ka nag ingat sino nalang ang magliligtas sa akin tuwing nasakapahaman ako.  Hindi niya alam kung bakit niya nasabi yun pero hindi niya pinagsisihan ang lahat ng yon