Try Again (Taekook)

2.

Iyi okumalar

Begenmeyi yorun yazmayi unutmayin please.

Bugun gercektende mutluydum. Çünkü ailecek tatile gidecektik. Artik bir kerede olsa dışarıya cikabilecektim. Bu konuda gercektende mutluyum.

"Jungkook hazirmisin?" Dedi annem. "Evet anne?" Diyerek cevap verdim. Bavulumu asagi indirmeye basladim biraz ağırdı ve zor da olsa indirmeye başarıyordum.

"Güçsüz omega." Dedi abim. Kendini bir bok sanıp. Yani neden bunu bana yapıyordu ki. Gercektende sinirimi bozuyordu. "Sanane benim güçsüzlüğümden. Sana mi kaldim." Dedim sinirle. Bir omega olmama ragmen bas kaldira biliyordum. En azindan bunu yapabiliyordum. Abimi bos verip asagiya indim ve bovuluda koseye koydum. Anneme yardım etmek icin.

Annemle bir kac esya alip. Evden ciktik. Hepimiz arabaya binip. Babam sürmeye basladi.

5 saat sonra

"Benim mi sucum var. Herseyde ben sucluyum degil mi? Devam et buna? Ben herzaman sana muhtac gibi yasamaktan bıktım." Dedi annem ikisi kavga etmeye basladi. Benim yüzümden kavga ediyordu. Babam benim hakkimda kötü birşeyler soyleyince kavga başlattı. Ikisi cok kotu kavga ediyordu. Babam araba sürerken kavga etmeleri hic iyi degildi. Gercektende cok korkuyorum.

"Ne yani bana muhtac mısın? Oyle mi? O zaman defol git. Ben seni tutuyor muyum?" Dedi ve bunu demesi annemi cok sinirlendirmisti. Ikisinin gozleride cok kötü gözüküyor. Sanki birbirlerini öldürecekler gibi. Babam anneme bakarak bunu konusmasi gercektende onur kırıcıydı. Bunu haketmiyordu. Ikiside haketmiyordu. Sadece benim yuzumdendi.

"Baba! Kamyon!" Diye bagirdim ve agir bir darbe yedik. Araba ucurumdan ters dönüyordu. Hepimiz savruluyorduk. Ölümün kollarındaydık.

Biraz kiz biliyorum. Alismaya calisiyorum. Beni affedin.

Yorum ve begenmeyi unutmayin.