Try Again (Taekook)

4.

Begenmeyi ve yorum yazmayi unutmayin.

Karanlik gecelerden umut beklerken hayatinin yine altüst olması nasil bir duygu olduğunu cok iyi öğrendim. Kelimelere dokemedigim acimin hafiflemesi bekledim. Çölde susuz kalan bir insan gibi yaşadım bu hayatı ve hâla o suyu bekliyordum. Işte ben bu durumdaydim. Umut bekleyen bir zavalli.

Ben bundan sonra anne babasiz nasil yasacagimi düşünürken. Hâla hayatımı mahveden bir abimin olmasi. Kalbimi her defasinda acitmasi. Bunun yüzünden her defasinda sessiz kalmam. Kötüydüm. Buyuk annemi düşünemiyordum. O kadar cekmisti simdi ise hic bir tepkisi yoktu.

Abim ise ther zaman ki gibi ayni.

Abim çalışırken bende evi temizleyip ona yemek yapiyordum. Büyük annem de hergun televizyon başındaydı. Bende onun gibi olmaktan korkuyordum. Eşimin beni aldatmasindan. Baska birisinden 3 tane çocuğu olmasindan. Sonra onu terk edip gitmesinden korkuyordum. Benimde gelecegim böyle olmamasi dualar ederdim tanrıya.

"Kapi çalıyor jungkook." Hemen kapıyı acmak icin koştum. Kapiyi açtım ve abim gelmisti. Babamin gelmesini isterdim. Geldiğinde yorgun gelip kendisini koltuğa atmasini bende birseyler isteyip. Sonra elime verip götürmeyi ozledim. Sonra hepimizin yemege oturup yemek yemeyi ozledim. Ve en son hepimizin kotuklara siralanip televizyon izlemeyi ozledim. Cok sıkıcı gelebilir ama benim icin bunlar cok onemli anilardi.

"Ben yemek yemiyecegim. Siz yiyin." Dedi ne oldiki

"Abi birsey soyleye bilirmiyim? Sen nerde çalışıyorsun."

"Karisma işime hem bu eve para getiren benim ceneni kapa." Dedi ve kapiyi kapatti odasina çekildi. Gercekten sinirim bozuldu. Niye dinlemiyordu ki beni ? Odama gidip dinlenmek istedim ve yukariya çıktım. Yarın onu arardim.

Yarın

Sabah kalktim yüzüme carpan ışık beni uyandırdı. Ayaga kalkıp aşağıya indim. Büyük annem uyanmadan kahvalti hazirlasam iyi olur. Düşünerek hazirlamaya basladim. Buzdolabinda baktim ve hiçbirşey kalmamıştı. En iyisi alışveriş yapmak. Başka caremiz yoktu.

"Gunaydin" dedim büyükannem uyanmisti. "Günaydın kahvaltı hazir degil mi?" Dedi hayir anlaminda kafami salladim. "Dolapta birsey kalmamis alışverişe gitsek iyi olur."

"Tamam ben giderim. Sen evde dur." Dedi ve hazirlanmak icin kendi odasina girdi. Bende yolda atistirmasi için birseyler hazirladim. Ac kalmasini istemedim.

Yarim saat sonra

"Hazirim ben." Dedi ve disariya cikti bende evi toplamaya koyuldum. Ev malum iki kisi olmamıza ragmen ev dagiliyordu. Tuhaf. Ilk basta yukariyi toplasam iyi olur. Sonra asagiya doğru imerim. Diye dusunerek basladim koyulmaya. Ilk basta kendi odami toplamaya basladim. Kirli olan çamaşırları mi sepete attim. Yatagimi topladim. Penceriyi acmayida unutmadim biraz hava almasi iyi olurdu.

Yatagi topladiktan sonra abimin odasina gittim. O hâla uyuyordu. Yere attigi kiyafetleri toparladim. Kirli olan kiyafetleri kirli sepete attim. Yatagini duzelttim. Masasinda ki kagitlari toplayıp. Cekmeceye koydum. Bir kağıt ilgimi cekmisti ama karistirmasam iyi olur diyerek bıraktım. Sonra yan odamizida temizleyip asagi indim. Büyük annemin yedigi yemek artiklarini topladim ve çöpe attim. Biraz da olsa ev temizlenmişti. Camlarin hepsini actim. Ev bir hava alsin diye.

Elime telefonu tekrar aldim. Kızgınlık ayim geldimi diye baktigimda bir iki gün olduğunu gördüm. Ona göre kendimi hazirlasam iyi olur. Yoksa cok kötü olurdu benim için.

Kızgınlık donem icin haplarim var mi diye odama gittim. Dolabimi actim ve bir iki tane kalmis bu hic iyi olmamıştı. Yeni bir tane alsam iyi olurdu.