YİNE ÇOK GEÇ KALDIM DİMİ? NEYSE ELİMDEN GELDİĞİNCE GÜZEL BİR BÖLÜM YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM. UMARIM EĞENİRSİNİZ. İYİ OKUMALAR FINDIKLARIIIM <3
"Seni seviyorum bebeğim, çabuk gel!" son olarak dudaklarıma küçük bir öpücük vaad etti. Ahh Harry den ayrılmak zor geliyor bana. İki adım atmışken geri dönüp Harry e kocaman sarıldım.
"En hızlı zamanda dönmeye çalışacağım" Tekrardan parmak uçlarıma çıkarak gamzesinden öptüm. Ellerini belime dolayarak iyice kendine çekti. Bende son kez kocaman sarılıp kokusunu içime çektim.
"Ailene selam söyle" diyerek gülümsedi. Kafamı sallayarak arkamı döndüm ve yürümeye başladım. Jetin merdivenlerini çıkıp, son basamakta durdum. Arkamı dönüp baktığımda sırıtarak el salıyordu. Bende sevimli bir yüz ifadesi takınarak öpücük yolladım.
******
Basamakları ağır ağır inmeye başladım. Karşı tarafta beni bekleyen ailemi görünce, kaç saattir birlikte takıldığımız uykum beni terk etti. Basamaklardan inme hızımı arttırarak onlara koştum. Sırayla hepsine sarıldım.
"Evi unuttun resmen bee" ablamın çemkirmesine karşılık sırıtarak gidip kolumu omzuna attım. Evet ablam benden kısa.
"Eee siz neler yaptınız" diye soru yöneltince annem konuşmaya başladı.
"Ne yapalım işte normal iş gü--" lafa atladım;
"Onu sormuyorum anne. Ne yemek yaptınız banaa? Açım ben." kedi yavrusu bakışlarımı takınacağım sırada abimin
"Sen ne zaman doydunki zaten" dediğini duydum.
"Ayıp bak valla çok ayıp. Kızınız ünlü olmuş, büyümüş hala dalga hala dalga" söylenmeye devam ederken arabaya bindik.
Eve adımımı atınca bir mutluluk sardı beni. Tabi içerden gelen yemek kokusununda etkisi vardır bunda. Ailemi, evimi ve Türk mutfağını çok özlemişim. Evet şimdi tam olarak TÜRKİYEDEYİM!!
"İki hafta ne kadar hızlı geçti ya" ablama dönüp 'malesef' bakışları attım. Yatağa hazır şekilde koyduğum kıyafetleri tek tek düzgünce valize yerleştirdim.
"Ama sende hiç gelmiyosunki. İnsan azcık bi ailem var gideyim onları göreyim der"
"E geldim ya abla. Birçok işi iptal ettim sırf gelebilmek için" dedim dışarda kalan bir kaç tişörtüde valize koyarak. "Hem sen niye gelmiyorsun hiç?" diye soru yönelttim.
"Ya belki utanıyorum"
"Yav he he. Nasıl bir utanma şeklidir bu. Gelice Harry'le birlik olup beni alışverişe çıkarıyosunuz sonrada dışlıyosunuz. Bu nasıl utanma?." sitem eder gibi konuşuyorum ama bu hoşuma gidiyor. Ablamı uğraştırmayı seviyorum.
"Of tamam be. Hem o sadece Harry'e karşı olan bir sevgi" deyince ağzımdan bir kahkaha çıktı.
"Geçen geldiğinde, Liam ve Zayn'i ayartıp gezmeye gitmiştin. Ayrıca Louis telefonunda 'kankam' diye kayıtlı. Bak buraları atlamayalım, Niall la 'en iyi kankalar' diye tişörtünüz var."
"Tamam Ada tamam en yakın zamanda geleceğim. Oldu mu?"
"Oldu prenses" diyerek yanağından makas aldım.
Vedalardan hoşlanmıyorum o yüzden Türkiyeden Londraya geliş kısmımı atlayalım.
*****
Sonunda Necy'le olan evimize geldim. Gelişim Harry'e süpriz olsun diye sadece iki kişiye haber verdim. Biri Nialler, diğeride Ian. Ian'a söyleme sebebim gelişimde yardımcı olması ve Nialler'a söyleme sebebimi hala bilmiyorum. Şimdi güzel bir banyo yapıp düzgünce giyineyim. Sonrada Harry'le buluşurum. Bilgisayarıda açayımda evde tek hissetmeyeyim bari. Şurdan bir şarkı açalım ve iki dakika bir twittera bakalım. Eheheh.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Story Of My Life (1D/ Harry Styles)
Fanfiction-Hayatımın anlamı olur musun edemeyeceğim , çünkü yıllardır öylesin. Herşeye ve herkese rağmen benim olmaya var mısın? +Varım!
