ORMAN

SON UYARI BAKIŞLARI...

GÜNÜMÜZ
Suna ile mesajlaşmamız bitince kendime giyecek birşey bakmaya başladım.Bugün hem doğum günümdü,hem piknik günüydü hemde en önemlisii MÜJDEYİ ÖĞRENECEĞİM GÜNDÜ!Çok bir kıyafet aramadım. Giydiğim şey ise;

Buydu.Biraz fazla mı süslenmiştim!"Off Derin yine kendince prensescilik mi oynuyosun sen?"dedi içsesim.Evet ben bir prensestim.
Evet Birazcık,çok azcık süslenmiş olabilirim.Ama kendimce sebeblerim var.Lütfen üzerime gelmeyin...

Arabaya bindiğimizde,annem yine telaşla"herşey hazır değil mi?Bir şey unutmadık inşallaah"deyince babam gözlerini devirip,"Derin şu güzel annene bir seslensene kızım beni duymuyo galiba"deyince kıkırdadım."Anneciğim hiçbirşey unutmadık,herşey tamam,hazırız ama sen böyle yapınca olmuyoo"dedim ve annemin gözlerini devirmesine gülerek yolculuğa başladık.

YARIM SAAT SONRA...
Şarkı dinliyorduk,herşey gerçekten harikaydı!gelmemize bi 20 dakika falan vardı.Anneme arabaya bindiğimizden beri delirtiyorum.
"Anne müjdeyi söylee" "anne noluuur" derken annem uyarı bakışları attı yine.Küçüklüğümden beri atardı bu bakışı.O bakışların bir anlamı vardı."Derin canımı sıkma benim!"cümlesi.Annem yanımdaydı.Babam bi süredir annemi yanına oturtmuyordu.Acaba tartışmışlar mıydı?Olamazdı,babam anneme iltifalar yağdırıyordu.Tam o sırada istenmeyen şeyler oldu.Korna sesleri yükselmeye başladı.Refleksle annemin elinden tuttum.Ne!O uyuyordu!!"Baba noluyo?" dememe zaman kalmamıştı.Önce ani bir fren,Hızlı bir direksiyon hareketi ile sola dönüşümüz,annemin gözlerini tam açarken hızla ona doğru gelen bir araba,kısa bir çığlık,kafamı cama vurmam ile büyük bi baş dönmesi.Gözlerim bana itaat etmiyorlardı.Gözlerimi açık tutacak gücüm kalmamıştı.Dayanamadım.Ve evet arkadaşlar galiba ölüyordum.

"Beni duyabiliyor musun?Hey!" Birşey hissediyordum.Biri bana dokunuyordu.Ölünce böyle mi oluyordu yani?Melekler gelip seni sarsıyor muydu?Sesi kesinlikle erkek bir meleğe aitti.Ve gözlerimi açtığı-Ne!!! BEN HALA YAŞIYOR MUYUM YANİ!Yaşıyorum!Önümde duran iki çocuksa benim yaşlarımda,ve gerç-"Annem ve babam yaşıyor mu?!"diye sordum onlara sesimin çıktığı kadar.İkisi de birbirine baktı ve başlaeını öne eğdiler.Olamazdı.Hayır!Ölmemişlerdi!!Ağlıyordum!Anneme baktığım da ise Küçük çaplı bir şok geçirdim.O k-kanlaer içindeydi!Ellerimle yüzümü kapattım ve ağlamaya başladım.Hüngür hüngür ağlıyordum şimdi!"Bir erkek beni kucağına aldı ve Astfalta oturttu."B-babam?"
Diye sordum ona.Gerisi gelmiyordu.Ama onlar anlamıştı.Bana acır gibi baktılar ve,"B-başın sağolsun"dediler gözleri yerde.Bitmiştim.Suna dışında bir ailem kalmamıştı.Ağlıyordum,şu saatten sonra zaten ne yapabilirdim ki ağlamaktan başka?Bir çocuk eğildi ve bana sarıldı.İhtiyacım Vardı.Bende ona sarıldım.Sımsıkı.Beni ayağa kaldırdı ve,"yürüyebilir misin diye sordu."Evet anlamında kafamı salladım.Ama hayır,yürüyemezdim!Bir adım attığım anda,tam düşüyordum ki belimden kavradı ve kucağına aldı.İnanın bana şuan romantizm düşünecek halde değildim!Peki ya bize çarpan adam!Ona ne olmuştu!"Bize çarpan kişi" dedim zar zor.Kucağında olduğum kişi de"O kişi bizdik."dedi.
"Çok içmiştik,sarhoştuk,hala da sarhoşuz" dedi diğeri toplallarken.Sonra bana yaklaştı ve,"şuanda aileni kaybetmiş olmasaydın seni çok fena sikerdim bebeğim"dedi sırıta sırıta.Beni kucağına alan kişiye baktım korkuyla.BENİ TACİZ Mİ EDECEKLERDİ ŞİMDİ!!"Öyle birşey olmayacak" dedi sert bir sesle.Ve beni daha sıkı sardı.Dayanamıyordum artık.Gözlerim yine kendi kafasına göre hareket etmeye başladı.Kapanıyorlardı.
"Hey beni duyuyo musun!İsmin ne!" "D-derin" dedim zar zor.Ve ilerisini hatırlamıyorum...

HERKESE MERHABA GENÇLİK!!!
Derin şu anda sağlam bi kafayla düşünemiyor.Uyandığında ne hissedecek?
Benim ilk kitabım olduğundan fazla hata yapabilirim.Eğer farkettiyseniz yorumlara yazın lütfen.Bu hatalarımı anlamamı sağlayacaktır.
Sizi seviyoruum!!❤❤😇😉