•|TOPRAK SEVDİKLERİMİZİ ALDIĞI İÇİN Mİ BÖYLE GÜZEL KOKAR?|•

2 0 0
                                    

Uyandığımda bi hastanedeydim.Başımdaki ağrının şiddeti gittikçe artarken,etrafıma bakındım korkuyla.Sonra bi bağırış sesi duydum."Uyandı!
Uyandı doktor çağırın!Allah'ım sana şükürler olsuun!"diyordu ses.Suna'nın sesi.Camdaki dolu gözleriyle öyle bir bakıyordu ki bana,sanki annem gibiydi.Ona acı içinde gülümsemeye çalıştım.Daha sonra odaya bi Kafasının ortası kel,gözlüklü ve cılız bir doktor ve iki hemşire girdi.Ne!Doktor kapıyı açınca iki kişi gözüme çarpmıştı.Hem de öyle bi çarpmıştı ki kör olmuştum!Onları gördüm.İsmini bilmediğim iki ŞAHIS.O sırada doktor hemşirelere ilaçlar öneriyor,ters bi durum olup olmadığını soruyordu.Önemsemeden sadece kafamı sallıyordum.Karşımdan bi sedye geçti o anda.Bi örtü vardı sedyedekinin üzerinde.Ölmüştü,bi kalp daha durmuştu ve toprakta kaybolacaktı o duran kalbin sahibi şimdi.Tam o sırada sedyedeki kişinin ayağı gözüktü.Ve konuşamadım,ağzım açık kaldı.Gözümden yaşlar boşalıyordu,ama hala olayın şokunda olduğum için ağlayamıyordum.Annemdi.Sedyede yatan kişi benim Annemdi.Bu tarif edilemez bi acıydı.Koşamıyordum,onunla konuşamıyordum,
Beni duymuyordu,gülümseyemiyordu.Oysa ki benim annem öyle güzel gülümserdi ki,küçükken sırf gülüşünü izlemek için limon suyu içerdim.Çünkü verdiğim tepki onu çok güldürürdü.Ama artık gülemiyordu.Ne kadar limon suyu içsem de gülmeyecekti artık.Nereden mi anladım?Annemin ayağında bir dövme vardı. Gülümseyen bir surat.Ve ojeler.Bu sabah ben seçmiştim rengini.Annemin toprağa karışacak olması,bir daha bana "prensesim"deyip öpemeyeceği aklıma geldikçe ruhum çekiliyordu sanki.Çok ağlıyordum,Suna çok ağlıyordu,hemşireler büyük ihtimalle sakinleştirici olan iğneler sıkıp sakin olamı söylüyorlardı.Söylüyorlardı,ama kolay değildi." Annem öldü sizi aptallar!Arkasından el mi sallayayım!?"demek istiyordum ama diyemiyordum.Bunu diyecek gücüm bile kalmamıştı.Umudum,hayallerim,ruhum o sedyedeydi benim.Duramıyordum,ağlıyordum.İyi değildim,başım dönüyordu.Dayanacak gücüm kalmamıştı Bıraktım kendimi.Annemin sesini duydu sonra,
"İyi geceler prenses" dedi bana,"sana da iyi geceler annecim"diye yanıtladım onu ...





•HERKESE SELAM!•
Biliyorum kısa bölüm atıyorum ama dediğim gibi,daha yeni başladım bu işe,hemen bıkayım istemiyorum.Yorumlarınız şu dönemde bnim için çok önmli.Kitabı nasıl doğru yazacağımı,yanlışlarımı öğretecek kişi sizlersiniz😊Ama ilginiz için çok teşekkür ederim.Sizleri çoooook seviyorum!!!!!!

Ayyy cidden baya kısa oluş hikaye.Ama saat çok geç uykum geldi yazamam😂

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 02, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ORMANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin