TELL YOUR HEART BEAT AGAIN (COMPLETED)

29

"Halika na sa loob iha." Pag-aaya sa akin ni Lola Amelia na agad ko namang sinunod. Batid ko ang gulat sa aking sarili pero nanatili akong tahimik. Tinignan ko pang muli si Alliya na ngayon ay nakangiti ng pilit.

I am starting to thing about what happened. Bakit ganoon ang pakikitungo sakanya ng lola ni Jepoy? Gayon din ang mga kapatid ni Jepoy na tila ba inis na inis kay Alliya. I saw Jepoy looked at Alliya, I wonder how it feels na ayawan ng pamilya mo ang babaeng gusto mo. Panno kaya ito malalampasan ni Jepoy?

"Mabuti na lang talaga na at nandito si Lola Amelia, siguradong hindi na babalik ang babaeng 'yun." Rinig kung bulong ni Carol sa isa pang dalaga na nagayon ay tumatawa.

"Ang kapal din naman kasi talaga ng mukha niya kapag bumalik pa siya dito. Tignan mo ginawa niya kay Mika, hindi tuloy makalakad ang kapatid ko dahil sa kanya." Inis na inis na anas ng kausap ni Carol. Ilooked around the house and saw a girl in a wheelchair.

I started walking towards her direction, I saw her looking at me curiously. Is Alliya did this to her? For what reason? Parang ang sama naman ng ginawa niya, she caused someone's suffering, and seeing this girl made me realized na hindi lang siya basta nakakairita bagkus nakakagalit din.

"Hi, i'm Jinel Anne." Pakilala ko sa sarili ko at iniabaot ang kamay ko sa kanya. She genuinely reached my hand for a shakehand.

"I'm Mika, it's nice to finally meet you." Nakangiting aniya. Uh? Bakit parang kilala nila ako? Does Kuya Santy tells something about me and my siblings?

"H-how did you know me?" She laughed lighty at me and continue to roam her eyes arounf.

"Paanong hindi kita makilala eh palagi kang kinukwento ni Je----" She didn't finish her words because Jepoy interrupted her.

"Mika, manahimikm ka nga, masyado ka ng maraming nalalaman." Supladong aniya at tinigna ako sa mata. "Ikaw naman Madam President, huwag kang pala-tanong. Pumunta ka na roon sa kusina at saluhan mo sila lola sa hapag." Aniya at tinulak ako sa deriksyon ng kanilang kusina.

What's his problem ba? Oh teka, unalis na si Alliya? I wonder how will she face Jepoy's family again. Katulad na katulad ni Alliya si Cassidy, she looks like a helpless girl, looking for someone who will took care of her. When I met Cassidy, I know I wanted her to be my friend, I want to take care of her. She was looking for love, sadly, he found the love na hindi tama. I am still trying to undertnad her, both of them. Pero ang hirap lang din talaga, they were both in a cliff wherein kapag bumitaw 'yung isa, parehas silang mahuhulog. And I wish, I can be still be with them, to catch them from their downfall.

"Ate Jia, sali ka samin." Pangungulit sa akin ni Akiko at hinila ako palapit sa iba pa niyang mga pinsan. "Ate, truth or dare lang naman eh." Dagdag niya pa, wala akong nagawa kundi umupo doon sa tabi niya at nakita ko rin ang mabilisang tinging sa akin ni Jepoy.

"Iikot niyo na 'yan." Hyper na mando Carol na agad naman tinugunan ni Kaycee. I was hoping na sana hindi sa akin tumapat, and luckily, kay Mika tumapat ang unag ikot.

"Ate, truth or dare?" Tumatawang ani Ivan. Ang laki ng pamilya nila, at pansin ko rin ang closeness nilang magpipinsan. Sa amin kasi ang iba naming pinsan nasa New York, at hindi ko alam kung kailan kami ulit magkikita lahat. 

"Truth." Nakangiting sagot ni Mika. I waited for them to ask her a question, I can't focus on the game because I can see Jepoy looking at me intently in my peripheral vision. What was that? Grabe ha, anong meron at ganyan niya ako tignan?

"Kapag magkakaroon ng girlfriend si Kuya Jepoy, ano ang una mong sasabihin sakanya.?" Huh? Bakit parang hindi naman connected kay Mika ang tanong nila? Nilingon ko si Mika na nakatingin ng may halong pang-aasar kay Jepoy.

"It's nice to finally meet you." Sagot ni Mika at tinignan ako ng nakangiti. O--kay.  Nag-iwas ako agad ng tingin at hinintay ang susunod pa niyang sasabihin. "Syempre Jepoy 'yan eh, at alam naman nating lahat kung sino ang gusto niya hindi ba?" Tumatawang tanong niya na sinang-ayunan nilang lahat.

I smiled when I saw how happy they are while teasing Jepoy. Pero hindi mawala sa akin ang kaba na unti-unting bumabalot sa akin. I remember when Jepoy told me that he likes me, I remember how he talk to my brother, Austin, when he asked him to take care of me. I remember how hesitant his eyes when I saw him and Alliya kissing. Those eyes that speaks nothing but the like for a girl really get me. But I know, lilipas din ang nararamdaman niya sa akin. Not now, but I know soonest. And I remember, how Mika intriduced herself to me awhile agao, is she referring to me? Or I am just assuming things? Uh, don't think about it now Jinel, you have something bigger in your head.

Nagpatuloy ang laro hanggang sa dalawa na lang kami ni Jepoy ang hbindi pa natatapatan ng bote. Sana ako ang huli, iyon ang panalangin ko but I was wrong because the moment na huminto ang bote sa harapan ko, kasabay iyon ng sigawan ng magpipinsan.

"Finally, natapatan na ng bote si Ate Jia!" Tuwang-tuwaang ani Kaycee. I laughed because of what she said and staerted to prepare for their question. 

"Ate, truth of dare?"Tanong ni Ivan. I want to take the dare but I choose not to, baka kasi iba ang ipagawa nila sa akin. "Truth." I answered happily.

"Ate, may boyfriend ka na po?" Tanong bi Carol at binalingan ang Kuya niyang umiiling.

I smiled before answering. "Yes, I have." I genuinely said. Agad naman silang nag singhapan at sabay-sabay na lumgingon kay Jepoy. Ano bang meron at panay tingin nila kay Jepoy?

"Olats pare, may boyfriend pala."

"Bagal kasi kuya eh."

"Ay ano ba 'yan."

"Maghihiwalay din naman sila eh."

"Sandali lang, may kukunin lang ako sa loob." Paalam ni Jepoy at agad tumayo. Nakita ko namang sinusundan siya ng tingin ng mga pinsan niya. Uh, what was just happened?

"Ate, matagal na po kayo ng boyfriend mo?" Kayecee asked.

"Eleven months na." Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa sinabi ko. Pwede ba sabihin na mayroon akong boyfriend pero dalawa kami sa buhay niya? Hay ewan, ang gulo.

Bumalik agad si Jepoy na para bang kinakabahan siya o ano. okay? "Sorry, tumawag lang kabanda ko." Aniya at tinignan ako.

"Kuya, ikaw na last. Truth or dare?" Akiko ask her brother.

"Truth." I waited for the question, but my phone keeps on virating that's why I excused myself and left for a moment.

"Hello, what is it Ky?" Unang bungad ko sa tawag.

"Uh, hello, I just want to asked when are you going home?" Kyline asked. 

"Tomorrow ng gabi, why? Is there a problem, Ky?" Sa totoo lang, kinakabahan ako sa nangyayari, bakit biglang tumawag si Kyline?

"Uh, wala naman I just missed you. Anyway, kapag papasok ka na sa monday tawagan mo kami ha? Hintayin ka namin sa parking lot okay?" She said before bidding her goodbye.

I doubt it na walang problema, pakiramdam ko may tinatago siya sa akin. I checked my messages and saw they bombered me with a lot of messages reminding me not to open any social media accounts that I have. Ano ba kasing mayroon? I was about to open my facebookm account when someone snatched my phone away from.

"Makulit ka talaga, haven't you read your friends messages?" Ani Jepoy at pintik ang noo ko.

"Aray!" Pag-angal ko at sinuntok ang braso niya.

kinuha ko ulit ang cellphone ko mula sakanya at ibinulsa iyon. "Fine, ano bang meron kasi?" Curious na tanong ko pero hindi niya ako sinagot. Nagdesisyong akong umalis na para ayain si Lola na umuwi na lang, pagabi na rin kasi. Pero napatigil ako sa sinabi ni Jepoy, at doon nagsimula ang kaba ko.

"Jia, promised me when we go back to Manila, you will remain strong. Sana, pag balik natin doon, haharapin mo lahat ng problema ng walang takot at pangamba. You know yourself more than anyone else. We are always behind you, kakayanin mo 'yun, kasama mo ako sa magiging laban mo pagbalik natin sa Manila."