İyi okumalar
1 hafta sonra bugün mahkeme var Karaca hazırlanıp evden çıkar sonunda bugün omuzlarındaki yük birazcık da olsa hafifliyor yarım saat sonra karar çıkar hepsi hapisten çıkıp karaca'yı kapının önünde görürler
Karaca: oh be sonunda (hepsini sarıldıktan sonra en son Azer kalır onu da gidip sarılır Azer de alnından öpüp)
Azer: özlemişim karagülüm
Karaca: ben de
Yamaç: burada mı duracağız yoksa eve mi gideceğiz
Karaca: eve gitmeden önce amca sizi birinin yanına götürmek istiyorum
Salih: kimin yanına götüreceksin karakız
Karaca: amca gidince görürsünüz hadi arabalara binelim (onlar arabaya bindikten sonra Karaca onları kahramanın yanına götürür Bir haftadır kahramanın yaşadığını sadece o ve Yılmaz biliyordu Karaca kahramana söz vermişti yaşadığını kimseye söylemeyecektin Çünkü Kahraman söylemek istiyordu onları o yüzden onları kahramanın yanına getirdi) geldik hadi inin
Azer: tahmin ettiğim kişinin yanına mı geldik
Karaca: Evet
Azer: ne zaman öğrendin
Karaca: 1 hafta önce
Salih: siz karı koca ne konuşuyorsunuz öyle bize de söyleyin
Karaca: amca içeriye girin öğreneceksiniz (Meke Cumali getirir)
Cumali: hayırdır Karaca ne işimiz var burada
Karaca: içeri girin anlayacaksınız (hepsi Karaca peşinden içeriye girer gördükleri kişiyle Şok oldular)
Kahraman: hoş geldiniz
Yamaç: abi
Selim: abi
Salih: abi
Cumali: Kahraman
Akın: amca
Kahraman: Evet benim
Yamaç: (Yamaç koşarak gidip kahraman'a sarılır) abi yaşıyorsun
Kahraman: Evet yaşıyorum aslanım Ama sen biraz daha beni sıkarsan nefes alamayacağım
Yamaç: (Yamaç kahramanlar ayrılıp onu uzun uzun buckar)
Kahraman: galiba bir tek Yamaç özlemiş beni abi Selim Akın beni özlemediniz mi
Akın: amca hiç özlemez olur muyuz (Akın gidip amcasına sıkı sıkı sarılır)
Kahraman: Selim oğlum gelsene (Selim de gidip abisine sarılır aynı şekilde Cumali de en son Salih kalır) Salih galiba sen pek mutlu olmadın yaşadığımı (gülerek söyler)
Salih: yok abi çok mutlu oldum yaşadığına
Kahraman: gel o zaman sarılırım sana da (salih'le Kahraman sarılırlar en sonu Azer kalır) Kurtuluş nasılsın
Azer: iyiyim abi sen
Yamaç: siz nereden tanışıyorsunuz
Azer: iki defa hayatımı kurtardı
Kahraman: abartma Kurtuluş
Azer: abi yıllar önce senin sayende Ben buralara geldim şimdi de senin sayende hayattayım
Yamaç: ne anlatıyorsun oğlum sen sen bu hikayeyi bize bir baştan anlatsana
Azer: Ben yıllar önce İstanbul'a geldim işte o sıralar bu işlerle pek alakam yoktu Yeni giriyordum 15 kişi falan bana daldı Kahraman abi geldi beni kurtardı onların elinden düğün gecesi de Karaca benim vurduktan sonra yine Kahraman abi geldi beni kurtardı
Karaca: Bir tek senin hayatını kurtarsa iyi benim de hayatımı kurtardı
Kahraman: abartma Karaca amcanım yapmak zorundaydım sana bir şey olmasına izin veremezdim
Selim: o ne demek hem sen ne zaman öğrendin amcanın yaşadığını ve bize niye söylemedin
Karaca: 1 hafta önce öğrendim bana ve Yılmaz'a saldırdılar amcam bizi kurtardı
Kahraman: karaca'ya kızmayın ben söyledim ona kimseye söyleme diye zaten bir hafta sonra çıkacağınız için benden öğrenin istedim
Yamaç: abi peki bunca yıl neredeydin
Kahraman: yurt dışındaydım yeni döndüm
Selim: peki akşın Acar Nedret yengemi babamızı biliyor musun
Kahraman: biliyorum zaten gelir gelmez onların yanına gittim
Cumali: peki babamızın kimin öldürdüğünü de biliyor musun (yamaça bakarak söyler)
Kahraman: abi hiç girme o konulara sana o konu yüzünden zaten kızgınım kalbini kırarım
Cumali: oğlum bana niye kızgınsın babanı ben mi öldürdüm o öldürdü o (yamaç'ı göstererek söyler)
Salih: yeter Cumali bey abi bir suçu yoktu anlamıyor musun
Kahraman: Salih haklı sırf senin annen karın ölmesin diye bu çocuk babasını öldürmek zorunda kaldı sen yamaç'ın ne yaşadığını nereden biliyorsun anlamadan dinlemeden vurmak ne demek
Yamaç: abi tamam
Kahraman: ne Tamam oğlum ne
Selim: bunları daha sonra konuşuruz abiler şimdi sen neredeydin bunca yıl onu bir söyle bize
Kahraman: söyledim ya yurt dışındaydım
Selim: niye onca zamandır çıkmadın karşımıza
Kahraman: bir daha asla karşınıza çıkmayacak tım ama mecbur kaldım
Yamaç: neden mecbur kaldın abi
Kahraman: çünkü sizin erdenetler ile savaşa girdiğinizi öğrendim o yüzden geri döndüm
Yamaç: yani böyle bir şey olmasaydı senin hayatta olduğunu bilmeyecek tik
Kahraman: Evet ama ben sizi hep uzaktan izliyordum
Cumali: nasıl kurtuldun
Kahraman: yardım ettiler diyelim
Cumali: kim sen onu bir söylesene bana aslan parçası
Kahraman: birileri işte
Yamaç: abi ben çok özür dilerim akşın koruyamadım
Kahraman: senin bir suçun yok eminim elinden geleni yapmışsındır
Selim: abi babam seni kendi elleriyle yıkadı
Kahraman: bu sorunuzun cevabını hepsini yakında alacaksınız ama şimdi sizinle iki kişiyi tanıştırmak istiyorum
Yamaç: kim bunlar abi
Kahraman: Yaman Melek gelin buraya (yaman'la Melek gelip kahramanın yanında duranlar)
Yaman: abi
Yamaç: abi ne oluyor bir anlatsana
Kahraman: sizi tanıştırayım sevgili kardeşlerim bunlar kardeşimiz melek ve Yaman koçovalılar Melek Yaman bunlar da sizin diğer abileriniz
Evet bölümü nasıl buldunuz yine kısa bir bölümü attım fikirlerinizi çok merak ediyorum yorumlarda yazın beğenmeyi de unutmayın sizi çok seviyorum okuduğunuz için de çok teşekkür ederim
