Gözlerini yavaşça açıp etrafa baktı. Sanırım gece dayanamayıp uyuya kalmıştı. Kalkmaya mecal bulamadı. Ellerini yanlarına doğru açıp gözlerini yumdu.
"Hey!"
Duymamazlıktan geldi. Bu işi çok iyi yapardı. Sustu ve sustu.
"Taehyung ?"
Sesin sahibi kalbini hızlandırırken kafasını hafifçe döndürüp karşı dairedeki adama baktı. Heyecanla yerinden doğrulup ayaklandı.
"Efendim?"
"Bütün gece burada mı uyudun?"
Hafifçe kafasını sallayıp adama baktı.
"Bir daha burda uyuyayım deme sakın! Hastalanacaksın!"
Hafif bir buruklukla kafasını salladı. Acaba onu sevdiğini öğrenseydi hala böyle önemsermiydi diye düşündü. Cevabı biliyordu. Cevabı herkes biliyordu. En yakın arkadaşına aşık olmakta neyin nesiydi. Neden o olmak zorundaydı. Neden Jungkook olmalıydı?
Neden? Neden? Neden?
İçinden çığlık attı. Kimse duymadı. Dışa vurmak istedi kimse görmedi. Ağlamak istedi gözleri izin vermedi. Nefesini tuttu. Ölmek istedi cesaret edemedi.
"Hadi hazırlanda okula gidelim."
"Tamam."
Sonunda balkondan çıkıp salona girmişti. Üstündekiler bir çırpıda çıkarıp kendini banyoya attı. Aynadaki dağılmış yansımasına baktı. Elleri yüzünün her yerinde dolaştı. Kafasını iki yana sallayıp duşa girdi. Akan suyla beraber gözyaşlarıda aktı. Kaldıramıyordu. 19 yaşında böyle ağır şeyleri kaldıramıyordu. Arkadaşına aşık olmayı kaldıramıyordu. Sevdiği adamın her gün inlemesini duymaya dayanamıyordu. Dayanamıyordu işte. Daha ne olsundu ki...
.
Dakikalar içinde hazırlanmış kapısının önünde bekliyordu. Sonunda geldiğinde çocukça sırıtıp kollarını ona sardı. Kendini böyle zaptede bilirdi sadece. Jungkook'ta ona karşılık verip kolunu omzuna attı.
"Eeee okul çıkışı ne yapalım?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
For Me || taekook
Teen FictionVante: Jungkook bir kere benim için seni seviyorum diyebilir misin ? Vante: Çünkü şuan buna çok ihtiyacım var...
