For Me || taekook

08

Kulağına gelen gürültüyle gözlerini açtı. Yavaşça koltuktan doğrulup sesleri dinledi. Bu ses ona hiç yabancı gelmiyordu. Alışmıştı sonuçta. Televizyonu açıp sesini sonuna kadar açtı. Belki duymazdı.

"Keşke beni görsen artık. Yoruldum Jungkook . Çok yoruldum. Kaldıramıyorum artık."

Ağlamak istedi ağlayamadı. Sesler dahada baskınlaştı. Gözlerini yumdu.

4 sene önceydi. 15 yaşlarına daha yeni girmişlerdi. Ekinin elinde bir sopa vardı ve sopayla kuma bir şeyler çiziyordu.Jungkook'sa yüzündeki tebessüm ile Taehyung'a bakıyordu.

"Ne zaman vazgeçeceksin bunu yapmaktan?"

Taehyung umursamazsa omuzlarını silkti.Jungkook istediği cevabı alamadığı için avucuna aldığı bir avuç kumu Taehyung'un sırtının içine dökmüştü.

"Ya ne yapıyorsun?"

Jungkook heyecanla kaçarken Taehyung da ona katılmıştı. Sonunda yorulduklarında uzanıp kararmak olan gökyüzüne baktılar.

"Biliyormusun anne veya babamın olmaması artık beni üzmüyor."

"Neden?" diye sordu Taehyung.

"Çünkü artık sen varsın."

İşte o an başlamıştı Taehyung lanet ettiği aşk. Yutkundu. Nefesi kesildi. İmkansız olduğunu biliyordu. Daha fazla ne için bekliyordu ki. Elleri titredi. Sesler kulağına daha baskın gelmeye başladı. Banyoya koştu. Yüzene bir kaç defa su çarptı. Olmadı. Sakinleşemedi. Gözüne ilişen permatiği eline aldı yere atıp kırdı. Daha sonrasında ise yere eğilip parçalara ayrılmış permatikteki jileti aldı. Oturdu. Telefonunu cebinden çıkardı. Ve sevdiği adama mesaj attı.