𝐥𝐨𝐥𝐢𝐭𝐚' 𝐡𝐲𝐮𝐧𝐥𝐢𝐱

ᴇɴᴅ

Bu kitabında sonuna geldik..
Buraya kadar benimle gelen herkese çok ama çok teşekkürler!💞

pov hyunjin ::

Kafamda o kadar çok soru vardı ki.. şimdilik bu soruları kenara atıp bütün iğrençliği ile sınıfının kapısının önünde duran Eunbae'ye doğru ilerlemeye devam ettim. Bayağı uzağımda Jisung'un bana seslendiğini duyuyordum ama aldırış etmedim, sinirimi çıkarmam gerekiyordu.

Bunun için en doğru kişi Eunbae'ydi tabii.
Gözlerimiz kesiştiğinde sırıtmaya başlamıştı. "Demek kimin yaptığını anladın ha? O kadar zeki olduğunu düşünmüyordum Hyun.." Sözüne devam etmesine izin vermeden yumruğumu suratına indirdim. Çocuk resmen dövülmek için yapıyordu.

Yumruklarımı ardı ardına indirirken Jisung'un beni çekmesi ile durdum.
"Neden ilk sevgilini! dinlemiyorsun?"
Kanlı suratı ile hala sırıtarak konuşan piçe  sinirle tekmemi savundum. Ne yapmaya çalışıyordu?! Felix'in beni aldatacağı falan yoktu tamam- bir dakika? yoksa..

Sessizce kenara çöktüğümde kendi kendime olayı kavramaya çalıştım.
Felix hiçbir şey söylemeden çekip gitmişti, ilk olarak onu bulmalıydım ve neler olup bittiğini anlamalıydım. Eunbae salağının haklı olmasından o kadar çok korkuyordum ki Felix'i aramaya yüzüm yetmiyordu.

"Hyunjin!" Kafama inen sert darbe ile kendime geldim. Changbin? Changbin malı ne zaman geldi?! Etrafıma bakındığımda bizim ekibin çoktan etrafıma toplandığını gördüm.
"Felix'i senden daha iyi tanıyorum, iki fotorafla yanlış şeyler düşünüp bütün her şeyi sıfırlamak istemiyorsan Felix'in yanına git!" Tabii söylemesi kolaydı.

Changbin'e katılacağımı düşünmezdim ama haklıydı. Tekrar her şeyin sıfırlanmasına izin veremezdim. Hızlıca kafamı sallayıp ayaklandım. Bana bakan garip bakışları umursamadan merdivenlere ilerledim. Felix olsam nereye giderdim?

Bir süre düşündüm, üzgün olduğumda ne yapıyorum ki ben!? Genellikle üzgün olduğumda kimsenin beni bulamayacağı ama rahat nefes alabileceğim bir yere giderim. Aklımda dolanan Felix'in sesi işimi kolaylaştırdı. Dün ona böyle abuk subuk sorular sorduğum için kendim ile gurur duyuyorum.

Kimsenin beni bulamayacağı ama nefes alabileceğim bir yer.. arka bahçe- yok orası çabuk bulunur.. çatı katı olmalı.
çATI KATI!?!? İntihar mı edecek acab!?
Yok ya.. o kadar hayattan sönmüş olamaz.
"Lan gerizekalı ne bok yiyorsun burada!?"
Changbin'in sesini duymam ile hiç vakit kaybetmeden çatı katına koşmaya başladım.

Haklıydı sevgilim şuan ne halde ve benim düşündüklerime bak.. çatı katının kapısını hızla açıp etrafa bakındım. Yoksa ATLAMIŞ MIY- duyduğum hıçkırık sesi ile kapının arkasına baktım. Minik Felix'im ağlıyordu. Anında kapıyı kapatıp Felix'e sarıldım. "Şş.. ağlama." Ne diyorum ben..

Ne diyeyim lan bilemedim ki.
"Benim sürtük olduğumu düşünüyorsun değil mi?" Burnunu çekip hızlıca konuştuğunda kafamı salladım.
"Tabii ki hayır! Ben olanları senden dinlemek istedim." Parlayan gözlerle bana döndü. "Gerçekten mi?" Geyçektenn~

Tamam, bunun sırası değil. Kafamı salladıyıp göz yaşlarını parmağım ile sildim. "Şimdi, bana o fotorafın ne olduğunu hemen anlatıyorsun." Yanına oturarak konuşmuştum. O ise kafasını omzuma koyup anlatmaya başladı.

"O fotoraf iki yıl öncesinden, eski sevgilimle seninle gittiğimiz yerde çekinmiştik. Benim için önemi büyük olan bir gündü.. ilk defa birine güvenmiştim. Bana yardım etmişti ve bir şekilde beraber olmuştuk ama beraberliğimiz sadece bir ay sürdü." demek güven sorununun sebebi buydu.

Sadece mırıltılar çıkararak devam etmesini istedim.
"Taşınacaklarını ve ayrılmamız gerektiğini söyledi, uzaktanda ilişkimizi yürütebilirdik ama o ayrılmamız için diretmişti. Bende o fotorafı hesabımdan silmiştim ama nasıl olduysa bulmuşlar.."
içime birazda olsa su serpilirken elimi saçlarına götürüp kafasını okşadım.

"Peki bana neden yalan söyledin? İlk defa geliyorum demiştin." Sessizce konuştuğumda cevap verdi.
"Öyle olmasını istedim.." Mantıklı bir sebepti, yavaşça yerimden kalkıp elimi ona uzattım.

"O zaman o yanlış anlaşımlayı düzeltelim." Elimi tutarak kalktığında gülümseyerek içeri girdik. Yavaşça merdivenlerden inerken insanların sıkıca tutulmuş ellerimize baktığı barizdi.
Kenarda bize bakan Chan hyung ve Changbin bana göz kırpmıi ve sınıfımıza girmemizi beklemişlerdi.

Ama sınıfa girmeden koridorda durdum.
"Bir dakika buraya bakar mısınız?" Herkes bana döndüğünde Felix bile şaşırmıştı. "O iğrenç düşüncelerinizi sevgilimden uzak tutun, fotoraf eski bir fotoraf ve şuan Felix benimle beraber. Ayrılmaya da niyetimiz yok."

Son lafımıda söylediğim gibi Felix'in çenesinden tutup dudaklarımızı birleştirmiştim. Herkes görsün istiyordum. Biz sevgiliydik.

Hey hey hey! Final yaptık 🥺🥺
Buraya kadar benimle gelen herkese çokça teşekkürler💖

Her ne kadar içime sinmeyen ve saçmalıklarla dolu bir kitap olsa da umarım sizler için güzel bir fic çıkarabilmişimdir. Umarım ficimi beğenerek okumuşsunuzdur.

FİNAL'E ÖZEL REKLAM!¡

eğer changlix'te shipliyorsanız yeni çıkardığım fice bakmanızı isterim;

ayrıca kraliyet konulu bir hyunlix fici yazmaya başladım, ona da bakmanızı öneririm ehe :3

Sizleri kocaman seviyorum!~ 💖