SADECE 15 DAKİKA

bir yıl

"Sanki çok ömrümüz varmış gibi, beklemeyi öğretiyor bize hayat."

                                                       Piyanist

Kız: Anne masadaki çilekler çok güzel kokuyor nereden aldınız?

Anne: Masadaki çilekler mi ? Sen mi aldın ?

Baba: Hangi çileklerden bahsediyoruz .

Kız: Mutfaktaki masanın üstünde bir kase dolusu çilekten bahsediyorum .

Baba: Hayır ben almadım .

Anne: Sen alamadıysan kim aldı?

Baba: Sen almış olabilir misin ?

Anne: Ben aldıysam niye sana sorayım? Hadi ama şaka yapmayı kes artık , sen aldın .

Babam :Şaka falan yapmıyorum o çilekleri ben almadım .Hem belki sen şaka yapıyorsun şuan

Anne: Hiç komik değil kes artık şunu.

Baba :Ya ben almadım diyorum.

Anne: Kalk mutfağa gidiyoruz . Bakalım yine ne hazırlamış beyefendi?

Baba: Tamam . Yok ,hayır o kaseyi ben koymadım oraya .

Anne: Kim koydu o zaman . Bak ben koysam hatırlardım dimi. Kızım elindekini bırak . Kimin koyduğunu bulana kadar o çilekleri kimse yemeyecek.

Baba: Haklı annen ne zaman aldığını hatırlayana kadar kimse yemeyecek .

Anne :Yok artık , kafayı yiyeceğim . Şaka yapmayı bırak artık !

Baba: Şaka yapmıyorum bu sefer , gerçekten yapmıyorum .

Anne : Tamam şaka yapmıyorsun bende yapmıyorum . Peki bunu kim koydu buraya . Bu evde yaşayan sadece üç kişi var . Kızım çilekleri sen mi aldın ?

Kız: Hayır anne . Hiç öyle bakma ben almadım .

Baba: Evet şimdi ne yapacağız böyle oturup çilekleri mi izleyeceğiz?

Anne :Normal bir olaymış gibi davranma lütfen . Şuan gerçekten korkuyorum . Baksana çilekler yıkanmış . Sabahtan beri evdeyiz ve hiç bir ses duymadık .

Baba :Çileklerden mi korkuyorsun . Çöpe at ve her şey bitsin .

Anne :Hayır , çöpe atmak istemiyorum.

Baba :Tamam sen bilirsin . Benim işin başına geçmem gerekiyor. Sende şunlara şöyle bakma çocuğu korkutacaksın.

(9 saat sonra)

Anne: Ne oldu sen de mi korkmaya başladın ?

Baba: Saçmalama tabii ki korkmuyorum . Sadece bunlar buraya nasıl geldi diye düşünüyorum.

Anne: Az önce yatmadan konuştum ve o koymamış . Ben biraz üstüne gitmiş olabilirim ama şaka yapıp yapmadığını başka türlü öğrenemezdim.

Baba: Kızımız niye böyle bir şaka yapsın .

Anne: Sence bu bir şaka mı ?

Baba: Başka ne olabilir ki ?

Anne: Tamam yeter bu kadar . Ben bunları çöpe atıyorum .

Baba: Dur dur ! Bence atmadan bir tane yemeliyiz . Hem baksana çok güzel gözüküyorlar

Anne: Ne ! bunları yiyemezsin . Ama , dur... Küçük çocuk gibisin. Nasıl tadı hoşuna gitti mi?

Baba: Ne ? Tadı mı ? Çilekleri biz almışız.

Anne: Anlamadım.

Baba : Sabah markete gidip biz almışız .Kahvaltıdan sonra markete gitmişiz sonra da çilekleri eve getirip hepimiz bir tane yemişiz.

Anne: Ben niye hatırlamıyorum .

Baba: Çileği yiyince hatırladım .

Anne: Ben niye hatırlamıyorum o zaman ?

Baba: Bekle biraz bir tane daha yiyeceğim .

Anne: Korkmaya başladım ver şu kaseyi .

Baba: Geçen sene bir gün sinemadan sonra eve yürüyerek geldik. Bunu hatırlıyorsun dimi ?

Anne :Evet , hatırlıyorum . Bununla çileklerin ne alakası var?

Baba: Peki eve hangi yoldan geldik .

Anne :Neredeyse bir yıl oluyor . Nasıl hatırlayayım ?

Baba: Biraz zorla zihnini .

Anne: . Park yolundan geldik sanırım . Aa evet , parkın içindeki yolda yürüdük hatta.

Baba: Oradan gelmedik . Yanlış hatırlıyorsun .

Anne: Parkın içinde geçtik nasıl hatırlamazsın .

Baba: Ana yoldan geldik. Eve gelmeden de ana yolun üzerindeki markete uğradık .

Anne: Hala yemeye devam ediyorsun. Kaç tane kaldı kasede?

Baba: Ama nasıl , niye bana hamile olduğunu söylemedin .

Anne: Ne hamileliğinden bahsediyorsun .

Baba: Sende bilmiyordun . O adam nasıl biliyordu. Şunların hepsini yemem gerekiyor.

Anne: Bak kafayı yemek üzereyim . Ne oluyor ?

Baba: Sana araba çarpmıştı ve yerde gözlerin açık bir şekilde yatıyordun sonra o adam geldi.

Anne: Niye ağlıyorsun ? Ne oldu ,ne gördün hepsini anlatır mısın artık!

Baba: Sen, sen...

Anne: Tamam, sakinleş biraz . Otur şuraya.

Baba: Vakti geldi mi şimdi? . Ama ben hazır değilim.

Anne: Ağlamadan anlatır mısın artık . Hiç bir şey anlamadım .

Baba: Başka çarem yoktu . Seni kaybetmek istemiyordum .

Anne : Bak ! gerçekten hiçbir şey anlamıyorum . Biraz daha sesimi yükseltirsem kızımız duyacak . Anlat artık şunu !

Baba: Saçmalıyorum işte . Tamam itiraf ediyorum şaka yaptım .

Anne: Seni ...

Baba: Ah, yavaş ol biraz .

Anne: Sen delisin !

Baba: Ama bir sürprizim var . Haftaya tatile gidiyoruz 3 haftalığına hem de yurt dışına .

Anne: Sen ciddi misin? İşlerin ne olacak . Daha projen devam ediyor.

Baba: Bu hafta hepsini bitirmeye çalışacağım . Ne oldu sevinmedin mi ?

Anne: Sevindim . Senin saçma şakan yüzünden ne hale geldim .Dur gidip kızımıza da söylemeliyim uyumadan, en çok o sevinecek.

(2 dakika sonra)

Anne : Niye ağlıyorsun hala . Şakan devam mı ediyor. Evet şimdide sarıldık tamam . Ben buradayım bak bir yere gitmedim. Niye ağlıyorsun ?

Baba: Yok yok sen gitmedin bir yere biliyorum .Sadece aklıma bir şey geldi.

Anne: Çileklerinde bitti artık tüh . Ben de yemek istiyordum .

Baba: Çilek mi ? Çilekle ne alakası var bunun ?

Anne: Şaka bitti sanıyordum .

Baba : Ne şakasından bahsediyorsun ?

Anne: Kasedeki aldığın çilekleri hatırlamadığını söyleme şimdi.

Baba: Bu kase boş ama.

Anne: Hepsini sen yedin .

Baba: Ben çilek falan yemedim .

Anne: Az önce hepsini gözümün önünde sen yedin.

Baba: Ben, bugün ne çilek aldığımı ne de yediğimi hatırlamıyorum. İyi misin sen ?