"Şu an içinde yaşadığımız zaman dilimi, nostaljik bir devirdir; fotoğraflar da etkin bir rol oynayarak nostaljiyi beslerler. Fotoğraf ağıtlı bir sanattır, bir bakıma alacakaranlık sanatı." Susan SONTAG
Yağmurlu bir günün ortalarına doğru ailenin babası yarım kalan işiyle diğerleri de fotoğraf albümlerini karıştırmakla uğraşıyorlardı.
Çocuk: Bu resimde kaç yaşındasın ?
Anne: 19 yaşında ya var ya yokum. Saçlarıma ve kıyafetime baksana , o dönem bu ayakkabılar çok modaydı . Şimdi giysem yolda yürüyemem .Yanımdaki de komşumuzun oğlu . Daha burada 8 yaşında falan . Fotoğraf çektirmeden önce birlikte yeni yapılan bir parkı ziyaret etmiştik. Bak şu arkadaki evi hatırladın mı ? Sen daha 4 yaşında falandın ve biz de birlikte teyzenin evine gitmiştik .
Çocuk : Sekiz sene olmuş nasıl hatırlayayım ? Bu fotoğrafı kim çekti , halime bak . Ben orda acıdan baygın yatarken fotoğrafımı çekmişsiniz .
Anne alaycı bir tavırla kızının yüzüne baktı ve gülümsedi .
Anne: Abartma, sadece kolunda iki yerinde kırık vardı . Kazayı hatırlıyor musun bilmiyorum ama o gün gerçekte şanslıydın . Üçüncü kattan aşağı düşmüştün ve kolunda sadece kırık vardı . Biz senin yere çakıldığın anı görünce babanla ben telaştan ne yapacağımı bilemedik .Sen bağırana kadar geçen o dört-beş saniyede üzerime kaynar su dökülmüş gibi hissettim .
Anne bir süre konuşmadan sabit bir noktaya daldı.
Anne: Neyse pek de güzel bir anı değil biliyorum . Diğer resimlere bakalım . Mesela şuradaki resimde büyükbaban ve birkaç uzaktan akrabamız var . Büyükbabanın kucağındaki de sensin . Daha hastaneden geleli bir ay olmamıştı ve her gün geceleri ağlıyordun . Babanla ben neredeyse iki hafta seni uyutmaya çalıştık .
Çocuk : Resimdeki diğer insanlar kim ? Ben çoğunu tanımıyorum .
Anne: Sağdaki genç adam senin amcan . Onun yanındaki benim kuzenim. Sen iki yaşındayken Almanya'ya taşındı. Şuan orada ,bir kızla evli ve kendi hayatını orada kurdu . Sonra da geri gelmedi . Ortadaki ise büyükbaban ve sen , sağ taraftaki kızı hatırlayamadım .Yüzünü daha önceden görmüştüm ama akrabamız olduğunu sanmıyorum . Belki komşunun kızıdır . Hayır , komşunun kızı da olamaz . Kızlarının hepsini tanıyorum ve onlara hiç benzemiyor . Kim bu kız ?
Çocuk :Kız kameraya bakmıyor fark ettin mi ? Benim bebek halime bakıyor . Baksana aynı kız bu fotoğrafta da var , buruda da var . Anne baksana , on farklı zamana ait fotoğrafta aynı kıyafetle ve yine kameraya bakmamış . Nasıl oluyor bu?
Annesi, nasıl bir açıklama yapacağını bilmiyordu . Belli etmese de biraz gerilmişti . Tanımadığı bir kızın on fotoğrafta aynı kıyafet ile kendisi veya diğer aile üyeleriyle birlikte fotoğrafı olmasını nasıl açıklayabilirdi ki ?
Anne: Hadi gel babana soralım , belki o tanıyordur .İşin bitti mi ? Birkaç fotoğraftaki bir kızı tanıyamadık , baksana bi' .
Baba: Köşedeki kız mı ? Bu fotoğrafı ben çektim ve çektiğim anı hatırlıyorum ama böyle bir kızın olduğunu hatırlamıyorum. Kim bu kız ?
Anne: Bu kız dokuz fotoğrafta daha var . Al şu resimleri ve bak.
Baba: Ciddi olamazsın . Kız 25 yaşlarında güzel birisine benziyor . Niye her fotoğrafta aynı kıyafeti giymiş ?
Anne ve baba birbirlerine bakıp çocuklarına nasıl bir açıklama yapacaklarını düşünüyorlardı. Mantıklı bir açıklaması yok gibiydi . Çocuklarının da bu kız konusunda en az onlar kadar gerildiğinin farkındalardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADECE 15 DAKİKA
Short StoryBir daha sahip olamayacağınız her 15 dakika hakkında yazılan hikayelerden oluşmaktadır. "Bazıları gerçek olmayı hak eden hikayeler. " "Vedanın vaktini yalnızca filmlerde bilebilirsin."