18 oy üstünü görebilecek mi bu hikaye acaba? :')
***
"Ya da nerede olduğun önemli değil Harry. " Ayağa kalktı " Ben cevabımı aldım."
Harry boğazına oturan yumru yüzünden konuşamadı. Ginny'e bir adım atmak istedi ama karısı bir elini kaldırarak onu durdurdu. Ne yapacağını bilemiyordu. Korkusunu ilk önce Ginny ile paylaşsa Ginny'i bu kadar üzgün görmezdi belki de. Harry, Ginny'nin ne düşündüğünü biliyordu. Bir eli korumacı bir şekilde karnına giderken ve gözlerinin acıyla kısıldığını gördüğünde neredeyse nefessiz kalacaktı."Hayır, Ginny,Düşündüğün şey değil.Yemin ederim, değil." Harry açıkladı ama Ginny dolu dolu olmuş gözlerini Harry dışında her yerde gezdiriyordu. Harry, Ginny'nin ağlamamak için çabaladığını anladı. Ginny çok nadir ağlardı, Harry onu ağlarken görmeye kesinlikle dayanamıyordu.
Ginny gitmek için arkasını döndüğünde Harry çabucak kolunu tuttu. "Ginny" sesi yalvarır gibi çıkıyordu. "Sonra Harry. Şimdi sadece uyumak istiyorum." dedi.Kolunu Harry'nin elinden kurtardı. Merdivenleri yavaş yavaş çıkarken Harry yenilmiş bir ifadeyle koltuğa çöktü. Ne kadar orada durdu bilmiyordu ama odanın şöminesinde arkadaşının sesini duyunca kendisine geldi. "Harry orada mısın?" Bu ses Hermione'ye aitti. "Buradayım." sesini duyduğuna emin değildi. Şöminenin önüne gitmedi. Zaten Hermione de cevabı aldıktan sonra şöminede belirdi. Üzerindeki tozları temizlerken Harry ona bakmadı. Gözleri hala yerdeydi.
Ginny'e ne diyeceğini bilmiyordu. Çocukluğu felaket derecede kötü geçmişti. O kadar zor zmanlar yaşamıştı ki, bazen o kabuslarla uyandığı oluyordu. Her zaman Vernon eniştesinin onu küçük dolaba kilitlediği zamanlar aklına geliyordu. Daha önce hiç baba sevgisiyle büyümemişti Harry. O yüzden baba olma terimi ona o kadar uzak geliyordu ki... Çocuklarına iyi bir baba olamamaktan korkuyordu. Çünkü Harry nasıl baba olunması gerektiğini bilmiyordu. Geçmişin hayaleti sürekli karşısına çıkıyordu ve Harry'nin bocalamasını neden oluyordu. Bu yüzden de Ginny ona ilk söylediğinde aklından geçen ilk şey ona nasıl baba olması gerektiğiydi. Ya ona yeterince sevgi veremese ve eksikliğini yaşadığı birçok şeyin eksikliğini yaşamasına sebep olursa? Günlerdir bunu düşünüyordu. Vernon eniştesinin "Baban gibi berbat bir baba olacağına eminim." demesi kulaklarından gitmiyordu. Vernon eniştesinin aklının dahi basmayacağı şeyler başarmıştı babası ve annesi. Onlar kesinlikle çok iyi birer anne ve babaydı. Ama Harry onlar gibi olmayacağını biliyordu. Asla onlar gibi olamayacaktı. Düşüncelerini bölen Hermione'nin yanına oturması oldu. Kanlanmış gözlerini arkadaşına dikti. Hermone onun perişan görünen haline üzülmeden edemedi. Ron ona anlatır anlatmaz Harry'e ulaşmaya çalışmıştı. Harry'i bu kadar perişan göreceğini düşünmemişti.
"Harry, sen iyi misin?"
Harry başını ikiyana salladı. "Değilim. Ginny..." durakladı. Merdivenlere bir bakış attı. Hermione onun Ginny ile konuştuğunu anlamıştı.
"Bana neler olduğunu anlat Harry. " dedi Hermione şefkatli bir sesle. Bir elini sırtına koyup hafif hafif sıvazladı.
"Ne anlatayım Hermione? Nasıl berbat bir eş ve baba olduğumu mu anlatmamı istersin?" Yüzünü buruşturarak kurmuştu cümlesini.
"Harry, kendini suçlamayı bırakıp anlatmaya başlasan iyi edersin." dedi Hermione.
"Anlatacak bir şey yok. Ginny'nin benden nefret etmeye başladığına eminim. " dedi.
"Ginny'nin sevgisini küçümseme Harry. Eminim asla senden nefret etmiyordur. Sadece hamilelik yüzünden hassas. Yoksa bir sorunun olduğunu anlardı. Hepimizden önce." Hermione aceleyle konuşmuştu. Harry bir süre sessiz kaldı. Gerçekten de Ginny çoğu zaman o konuşmadan ne demek istediğini anlardı. O zamanlar Harry ona daha fazla hayranlık duyuyordu.
