Önceki duyuruda düşüncesini belirten herkes ilk önce bu hikayeyi bitirmemi istediler. Yanıtladığınız için teşekkür ederim. Bu hikaye bittikten sonra geri kalan hikayelerime devam edeceğim.
***
Ginny, Harry'nin çektiği sandalyeye oturdu. Harry yeniden Ginny'nin yanağına bir öpücük kondurup işine devam etmek için patatesleri aldı.
"Erken uyandığını hesaba katmadım hayatım.Yemekler henüz hazır değil. Sen bir şeyler yemeye başla , ben geri kalanını halledeyim hemen." Sonra meyve suyunu dolaptan çıkarmadığı aklına gelince patatesleri tavaya bırakıp, meyve suyunu almak için dolabı açtı. Ginny ise bir şey demeden ve yemeden öylece oturuyordu. Onu rahatsız eden bir şeyler vardı ama ne olduğunu çözemiyordu. Harry meyve suyunu bardağa aktarırken Ginny'nin bir şeyler yemediğini fark etti.
"Gin, bir şeyler yemeye başlasana."
Ginny bir anda iştahının kapandığını hissetti. Harry'e kırgın olduğu zamanlar ne bir şeyler yiyesi geliyordu ne de bir şeyler yapası... Tam da o durumdaydı. Önceki gece Harry'e çok kırılmıştı. İşten izin alıp yanında kalacağına bile sevinemiyordu. Ters bir şeyler söyleyip durumu daha da çıkmaza sokmak istemiyordu. İhtiyacı olan şey, biraz yalnız kalmak ve iyice düşünmekti. Harry'nin canının bir şeylere sıkıldığına emindi. Bu her ne ise bebeklerinin olacağı haberi etkilemesine neden olmuştu. Harry Ginny'den ses çıkmayınca derin bir nefes bıraktı. Hermione sonuna kadar haklıydı. Eğer Ginny'e söylemiş olsaydı Ginny'i şimdi bu kadar üzgün görmezdi. Hem işten izin aldığına bile sevinmiş görünmüyordu. Eskiden olsa Ginny'nin kahvaltı boyu konuşup, birlikte yapacakları aktivitelerin planını yapmasını dinliyor olurdu.
"Ginny" ikinci seslenişinde Ginny Harry'e bakmıştı. Tam baş ucunda elinde meyve suyu bardağı ile ona bakıyordu. Ne ara bu kadar yakınına geldiğine dair bir fikri de yoktu.
"Efendim?" yanıtladı.
"Diyorum ki bugün annen, baban ve abilerini yemeğe davet edelim. Hem bugün ben de evdeyim. Bu güzel haberi vermek için daha uygun bir zaman düşünemiyorum." Harry'nin yüzünde günler sonra içten bir gülümseme vardı. Hermione'nin tavsiyeleri sanki üstünden bir yükü kaldırmıştı.
Ginny onun mutlu görünen yüzünü görünce ne diyeceğini bilemedi. Tuhaftı. Kendisine hakim olamadan iğneleyici cümlesini kurdu."Mutlu olmadığın bir habere mutlu olmuş gibi davranmana gerek yok Harry!"
Harry Ginny'nin sandalyesinin önüne çöktü. Ellerini avucuna almak istedi ama Ginny ellerini masaya dayayarak tutmasına engel oldu.
"Ginny yemin ederim ki mutlu oldum."
Ginny samimiyetten epey uzak bir tebessüm kondurdu yüzüne. "Eminim öyledir."
Harry "Ginny, sadece seni üzmemek için söyleme-" cümlesini tamamlayamadan Ginny araya girdi.
"Üzülmemem içinmiş.Hah! Sen istesen de istemesen de bebeğimi doğuracağım. "
Ginny yanlış anladığı konunun üzerine giderken Harry kaşları çatı bir şekilde "Bebeğimiz Ginny." dedi.
Ginny cevap vermedi. Tek isteği bir an önce evden uzaklaşmak, herhangi bir yere gitmekti.
"Bebeğimizi istiyorum Ginny. Benim bahsettiğim konu başka bir şey..." Harry öyle içten bir şeklde konuşmuştu ki, Ginny karşıda olan bakışlarını Harry'e çevirdi. Harry gerçekten de oldukça yıpranmış görünüyordu.
"O zaman ne Harry? Davranışların ile yaptıkların birbirini tutmuyor. Sen...Ben, ilk söylediğimde sevineceğini düşündüm.Ama sen..Harry, ben o bakışı ömrüm boyunca unutamayacağıma eminim. Sevinmekten epey uzak o soğuk bakışlarını..." Ginny gözlerini kapattı. O anıyı hatırlamak istemiyordu. Zaten ertesi gün neredeyse hiç konuşmamışlardı ve Harry eve çok geç gelmişti. Şimdi bir kahvaltı sofrası ile ona inanmasını mı bekliyordu?
