Boş bir küvet

2.sezon 1.bölüm

neyse ki artık gözümü açabiliyordum. hastahanenin duvarları sanki değişmiş gibiydi. hemşireye ben buraya ne zaman geldim diye sordum hemşire resmen benimle dalga geçiyordu. seni getiren doktorlar öldü bile dedi. heryerim dondu. resmen şoka girdim. kalkmaya çalıştım duvarlara tutunmaya çalıştım. kalbimin 3 cm dışından vurulmuştum. kalbim acıyordu. ayağa kalktım ve kapılara bakarak geçiyordum. dikkatimi birşey çekti. hastahane müdürlerinin resimleri vardı doğum ve ölüm tarihleri yazılıydı. benim buraya geldiğim zaman cumhurbaşkanımız hastahane müdürüydü. onun üzerinden 35 yıl geçmiş ve 5 tane müdür değişmişti. çok şaşırmıştım ve daha ne sürprizlerle karşılaşacağımı bekliyordum. biraz daha ilerledim ve balkona çıktım. hava sıcaktı hemde çok fazla. yarım saat sonra çok fazla terlemiştim. odama gidip duş aldım. kurulandıktan sonra hemşire yemeğimi getirdi ve taburcu olacağımı ardından hemen istersem ayrılabileceğimi söyledi. gitmek istemiyordum ama hasta olmasamda hasta gibi hissediyordum. yemeklerin yanında tuzda koymuşlardı. giyindim ve dışarı çıktım. hemşire arkamdan geldi ve bana anahtar verdi ve göz kırptı. araba anahtarı gibiydi. tüm arabaları tektek gezdim ve arabayı buldum artık özgürdüm ama bayağı sakalım ve bıyığım vardı. eve gittim. ve Marrie' hoşgeldin hayatım diyip yanağımdan öptü. buna dahada şaşırmıştım. neler olduğunu sordum. tam anlatırken 2 tane velet hoşgeldiniz diyip yanağımdan öptüler. çıldıracak gibiydim. en çok garibime giden şeyde ülkedeki sokaklarda kimsenin olmayışı. 6 yıl önce evlenmişiz ve çocuklar benim çocuklarımmış. evin her kapısında parmak izi kilidi vardı bunun sebebini tam sorarken...