ညနေရောက်တော့ ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက် ရိပေါ်လေးကို ခေါ်ကာ ချိန်းထားတဲ့ bar ရှိရာသို့သာမောင်းလာလိုက်သည်
Bar ဆီရောက်တော့ လူတွေ စုံလို့ပေါ့
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းကြီး ဒေါက်တာ ယွီပင်းကလည်း ပါသေး
"စုံနေပြီးပေါ့ ရောက်နေတာကြာပြီလား"
"မကြာသေးပါဘူး ခုလေးတင်မှ "
စကားဘာညာ ပြောနေတုန်း လောကြီးသုတ်ပြာ ရောက်လာသူက ကျိယန်
ကျိယန်ကိုလည်း မြင်ရော ဟောက်ရွှမ်းတစ်ယောက် မျက်လုံးများက ဘလင် ဘလင်ကို ထလို့ ဒါကတော့ ရိပေါ် လျှပ်တစ်ပြက်မြင်လိုက်တာ အကဲခတ်ချိန်တောင်မရလိုက်ပါဘူး ဘေးနားက လေစိမ်းတွေ တိုက်သလို ကျောချမ်းသွားလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ အားလားလား ရှောင်ကျန့်ရယ် စူပုတ်နေတဲ့ မျပ်နှာဘေးနဲ့ ကျိယန်ကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်တာ ကျွန်တော်တောင် ကျောချမ်းလာတယ်
ကျိယန်က တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ အပြုံးမပျက် ချန်း ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်နေလေရဲ့"ရောက်ပြီလား ကျိယန် ကောက မလာနိုင်ဘူးတောင် ထင်နေတာ"
"လာရမှာပေါ့ ကိုယ့် ကောရဲ့ အောင်မြင်မှုအတွက် ကျွေးတဲ့ ဝိုင်းကို လက်လွှတ်ခံစရာလား"
"အင်း ဒါနဲ့ ချန်း မင်း ဟိုနေ့က သွားသောက်တာ ဘယ်သူနဲ့လဲ တစ်ညလုံးလည်း ပြန်မလာဘူး ငါက ကျိယန်နဲ့သွားတယ်မှတ်လို့ ဘာမှ မပြောတာ ကျိယန်က သူနဲ့သွားတာ မဟုတ်ဖူးတဲ့"
"အေးလေ ချန်း မင်း တစ်ယောက်တည်း ဘာလို့ သွားသောက်ရတာလဲ "
"အမ် ငါက တစ် တစ်ယောပ်တည်း မဟုတ်ပါဘူး "
"ငါတို့မသိတဲ့ မင်း သူငယ်ချင်းရှိသေးလို့လား"
"စကားများလိုက်တာကွာ"
ပြောပြီး လက်ထဲက ခွက်ကို မော့သောက်လိုက်တဲ့ ကျိုးချန်းက တစ်ခုခုကို ဖုံးကွယ်ထားသလိုပဲ
