BS#6: Claimed By Mr. Billionaire -COMPLETE-

CBMB 32

－－－－－－－－－－－

9 months later.

KABUWANAN ko na ngayon at malapit na malapit na naming makita ang baby namin.  Kahit na sobrang bigat na ng katawan ko, hindi ko parin nakakalimutang maglakad lakad o kaya gumawa ng gawaing bahay. I need to ready myself para kapag gusto nang lumabas ni baby, hindi na ako mahihirapan.

"Stop moving around, Baby. You'll get exhausted." He said as he sat at our bed. He then pulled me to sat at his lap and hugged me. Kinuha niya rin mula sa kamay ko yung vacuums cleaner para mapabilis ako sa paglilinis.

Kakauwi niya lang galing trabaho at hungad niya agad ay pagalitan ako. Tsk.

"But the doctor said it's helpful to our baby if I move around. Don't tell me you forgot about that!" Paalala ko sa kanya at pilit na inaabot ang vacuum cleaner pero nilayo niya pa ito saakin.

"Baby, Hindi ko kinalimutan ang sinabi ng Doctor mo but the problem is about your doing right now. You are pregnant pero nilinis mo ang buong bahay natin."
He sounds like he was throwing tantrums at me.

Nilagay ko ang dalawang kamay ko sa mukha niya at pinisil ang dalawang pisngi niya at binitawan ko rin."And you think I wouldn't worry about you? If you want to move around, just walk and not cleaning. I'll lock you to our room the next time I'll saw you cleaning again!"

"Oh, should I clean when you are not around?" Painosenteng tanong ko sa kanya. Kumunot ang noo niya nilagay ko ang dalawang kamay ko sa magkabilang tenga ko.

"ANNALISE RYLLE!" Sakto at natakip ko ang dalawang tenga ko kung hindi ay baka mabingi ako sa pagtawag niya sa pangalan ko.

"I know! I was just joking." And wrapped my hands around his neck and lean on him. I heard a deep sigh and he buried his head to my neck.

Nanatili kami sa ganong position ng ilang minuto bago ako bumitaw mula sa kanya at tumayo na. Tinanggal ko ang coat niya at necktie niya atsaka pumuntang walk in closet namin para ikuha siya ng isusuot niyang damit pang bahay.

Pagbalik ko sa pwesto niya, nakahiga na ito sa kama namin. Tumabi ako sa kanya at nilagay ko sa ibabaw ng tiyan niya ang mga damit na kinuha ko. "Change into this clothes first then you may take your rest."

"Okay." Nakangiting sagot niya at tumayo na ito atsaka na ito pumuntang banyo. Lumabas na ako sa kwarto namin para pumuntang kusina dahil nakaramdam ako ng uhaw.

Dahan dahan akong humakbang pababa sa staircase. One step at a time habang nakahawak sa handle.

Pagdating ko sa kusina, bumungad saakin si Manang Lett na nagluluto. Binati ko ito at pumunta sa refrigerator namin para kumuha ng tubig.

Pero habang umiinom ako, I feel something weird. Dahil nakamaternity dress lang ako parang ang gaan ng pakiramdam ko. Pagtingon sa likod ko, nakita kong namumutla si Manang Lett. Lalapit na sana ako sa kanya ng may maramdaman akong umaagos sa hita ko.

"Ma--manang Lett." Tawag ko sa kanya habang nakatingin ako sa pagitan ng hita ko.

Agad na tumakbo paalis si Manang Lette at pumanhik papunta sa kwarto namin ni Mason. Napatingin ako sa hita ko.

Clear liquid.

Napahawak ako sa tiyan ko ng bigla akong nakaramdam ng matinding sakit sa tiyan ko. Napasigaw ako dahil dito na sakto namang pagdating ni Mason. Agad na tumakbo papunta saakin si Mason at binuhat ako.

My tears start to fall down as I felt another intense pain to my stomach. Sinakay niya ako sa kotse niya at tinawag niya ang family driver namin.

Sinakay niya ako sa backseat habang hawak niya ang kamay ko atsaka pumasok rin sa loob. Dumating na rin ang family driver namin at pinaandar niya agad ang sasakyan.

I started to breathe heavily as I felt something was blocking my airway. I held Mason's hand tightly and tried to tell him about what's happening to me. I shut my eyes as I felt another pain again.

"Malapit na tayo, Baby. Hang in there. Please, hang in there." Palabo ng palabo ang paningin ko at ang pandinig ko hanggang yun na pala ang huli kong narinig mula sa kay Mason.

－

Dinala na siya sa emergency room pero hindi parin ako mapakali. I already contacted our family and they will be here any minute.

I don't know what to do anymore. I'm loosing my mind.

Napatingin agad ako sa emergency room ng bukas ito. "What's happening to her? She suddenly passed out and her breathing was unstable. Kamusta ang bata? Is she okay?" Bungad na tanong ko sa OB Doctor ni Rylle ng makalabas ito.

"Your wife is stable right now. Same with the baby. Mas mabuti kung dito muna siya mananatili hanggang manganak siya. Anytime ay pwede ng lumabas ang bata. She overworked herself." Parang guminhawa ang pakiramdam ko. Now that she's okay, I feel okay now.

"Thank goodness. Thank you Doc." Pagpapasalamat ko sa kanya.

"My staff will transfer her to a private room. I'll check on her later." Nagpasalamat akong muli sakanya at umalis na ito.

Pagkaraan ng ilang minuto, inilipat na si Rylle sa isang private room. Pagpasok ko sa loob, payapa itong natulog. Umupo ako sa upuang nakalagay sa tabi ng higaan niya at hinawakan ang kamay niya.

Tumingin ako sa tiyan niya at nakita ang ginawang pagsipa ng baby namin. Napangiti ako at marahang hinaplos ang tiyan ni Rylle. "Wag mong masyadong pahirapan ang Mommy mo, Baby." Nakangiting sabi ko.

Dumating na rin mga magulang namin at lahat sila ay tinatanong ang kalagayan ni Rylle. It was a false alarm and she overworked herself.

"Mabuti naman at maayos na siya. Matigas ang ulo ng batang yan. Hindi siya marunong makinig." Rylle's father said. I agree with him. Ang tigas ng ulo niya pero kahit paano ay nakikinig parin siya saakin.

"She will never change, Dad. Dadalhin na niya yun hanggang pagtanda namin." Natatawang sagot ko sa kanya at hinawakan ang kamay ni Rylle.

Tumawa rin ang mga magulang ni Rylle sa sinabi ko at maging ang mga magulang ko.

"That's rude! I'm here you know!" Napalingon kaming lahat kay Rylle at unti unti na itong nagbukas ng mata. Tumingin ito saakin at tinignan ng masama. "And you, stop stabbing me behind my back." She said while pouting.

"I'm not stabbing you. I'm just being honest. And you know that I love you so much, so why should I stab you behind your back?"

－－－－－－－－－－