The Baby Raising A Devil

Bölüm 14 ve 15

Bu arada, Dubbled şövalyeleri rahibin boynundan sürükledi ve onu bir vagona attı. Kaleye girdikten sonra Dubbled çalışanları sevinçlerini gizleyemediler.

"Oho, küçük hanım. Aferin."

Uşak bana ulaştı ve dükün boynunu çabucak kucakladım....

"Kü, küçük hanım...."

Yaşlı uşağın gözleri sıkıntılıydı. Rahibin sert dokunuşuna şaşırmıştım ve bana acı veren eski anılarımı hatırladım. Şimdi, bir yetişkin bile korkutucu hissederdi. Reddetmem uşağı şok etti ve sendeledi, Lea ve diğer hizmetçiler etrafımda toplandı. Hizmetçiler beni nazikçe yatıştırmaya başladı.

"Küçük hanımefendi, hadi eve gidip kıyafetlerinizi değiştirelim."

"Hayır."

"Rahat mı?"

"Hayır."

"Tamam, küçük hanım. Buraya gelin."

"Hayır!"

Beni yalnız bırak! Bu korkutucu durum yüzünden kalbim hala çarpıyor. Çalışanlar beni Dük'ten almaya devam ediyorlar, ama mücadele ettim ve boynuna yapıştım. Lea endişeli bakışla bir bana,cbir de Dubbled Dükü'ne baktı.

"Şey, efendim. Bebek çok şaşırdı.... sizi hep görmek istedi. Normalde gerçekten itaatkâr... Bugün, hayır, yarım gün, hayır, hatta birkaç saat önce... .. "

Leah, uzun bir konuşma yaptı. Dük daha sonra bana baktı.

"Tamam. Onu getiririm. "

Bunu söylediği anda Lea'nın yüzü aydınlandı ve ağzının köşeleri kalktı.

"Gerçekten sinir bozucu."

"Evet?"

"Beni çok seviyor."

Bana işaret ederken dük dedi.

"Doğru değil mi?"

Lea kuru bir görünümle cevap verdi.

"Ah evet..."

Düke aptalca bir yüzle baktım. Ben düşünürken, çalışanların hepsi gitti. O zaman dük ile yalnız kaldım.

İç çekerek, uçan bir sincap gibi kollarına yapıştım. Tombul yanaklarımın hepsi buruştu, ama rahatladım.

'Bugün için teşekkür ederim.'

Dubbled Dükü olmasaydı, Vallua'ya evlat edilir ve talihsizliğimi tekrar ederdim. O anda ne duyduğumu hatırladım.

''Çek ellerini kızımdan.''

Kızım.

Onun kızı olduğumu söyledi.

'Öyleyse.......'

Ona baktım.

"Buraya kayabiliy miyim?'' (Burada kalabilir miyim?)

Fakat Dük cevap vermedi. Bütün bunları sadece kiliseye olan antipatisinden dolayı mı söyledi? Sinirlendim ve mırıldanmaya başladım.

"Çoyabı biyazcık giyebiliyoyum.'' (Çorabı birazcık giyebiliyorum)

"......."

"Daha az yemey yiyeceyim.'' (Daha az yemek yiyeceğim.)

"......"

"İyi olacayım. Ve...ve...'' (İyi olacağım. Ve... ve..)

Islak saçlarını düzeltirken gözlerimi kırptım.

"Seni evlat edineceğim."

Bu garip. Her zaman kuru bir sesle ifadesizdir, ama neden birdenbire bu kadar yumuşak görünüyor? Şöminenin içinde yanan odun sesi kulağımda azaldı. Sırtımı okşamaya gelen büyük eli nazik hareketlerle hareket etti. Penceredeki soğukluk yavaş yavaş odadaki ısıyla eridi.

"......"

O kadar yorgundum ki uşağın Dük'e bir haber söylerken uyuyacaktım. Üç kardeşin yakında buraya geleceğini söylüyordu.

***

-Bir kaç gün sonra-

Karnımla bir halının üzerine uzanıp bacaklarımı sallıyorum.

"Biy yeye yaz. Buyaya,buyaya!'' (Bir yere yaz. Buraya, buraya!)

"Evet ~ Sizin için yazacağım."

Lea güldü ve boya kalemlerini aldı.



Eskiz kitabımı aldım ve mutlu bir bakışla ismime baktım.

Leblaine Dubbled

Dubbled

'Başarılı!'

Kalbimde neşeyle bir şarkı söyledim.

Rahip geldiğinde yanıldığımı düşünmüştüm, ama adımı Dubbled aile kaydına yazdılar.

'Dük iyi...'

Rahibin kolunu ısırsam da güvenli bir şekilde evlat edinildiğime inanamıyorum. Rahipleri sakinleştiren imparatordu, ancak beni bu kadar şiddetli bir düke bırakmayacaklarını söylediler.

'Rüşvet almış olmalı.'

Ah, paranın tatlı tadı. Diğer iki düke götürülme konusunda endişeliydim.

'Sadece 5 yıl burada büyüyeceğim.'

Bundan sonra kaderin gerçek çocuğu Mina görünecek. Yaklaşık on yaşındayken, "yetişkinlere yönelik düşüncelerimi" kontrol edip gidebilirim.

ÇN: Dyuk izin verir ya

'Öne çıkmamak için sakin kalmalıyım. Ve yolculuk için biraz para biriktirmeliyim.' Eskiz defterini yere koymaya çalıştığımda, bir ışık parlaması göründü. Hizmetçinin üniforma düğmesi sarkıyordu.

"Düşeyek."

"Ah evet. Tekrar takmam gerek. "

"Baya vey, lütyen.'' (Bana ver,lütfen)

Ellerimi kibarca açtım.

'Düğmeleri toplayıp satmak çok paraya değer.'

"Düşen düğmeyi mi? Peki..."

Hizmetçi cevap verirken Lea korkunç bir bakışla başını salladı.

"Hayır. Ya ağzına sokarsa? "

Hizmetçi Lea'nin sözlerine sıkıntılı bir şekilde güldü.

"Ah... ne yapmalı, küçük hanım. Düğmeler olmaz. "

Dubbled üniforması üzerindeki otuz yüksek kaliteli düğmeyi toplarsam iki patates almak için yeterliydi.

Acilen öldürücü saldırı moduna girdim. Gözlerim parıldayarak ellerimi uzattım.

"Lütfey ..'' (Lütfen ..)

Sert yüzlü hizmetçiler düğmelerini söküp çıkardı.

Bir iki üç dört beş. Çoktan beş tane topladım.

Lea düğmeleri benden almaya çalışırken, hızla ellerimi kapattım.

"Ben veymeyeceğim.'' (Ben vermeyeceğim.)

Öyle dedim, ama Lea hala endişeli görünüyordu. Hizmetçiler bakmadığında fil çantama koyacağım. Lea çaresizce gülümsedi.

O zaman, birkaç çift ayakkabı hafifçe açık kapı boşluğundan hızla geçiyordu.

"Bu Lord Teramore ve adamları. Meşgul olacağız. "

"Bir bakıma, dükten daha çok zahmetliler."

Hizmetçiler homurdandığında, Lea'nın bakışları battı.

"Bebeğe iyi bakın. Onun görülmesi iyi değil. "

***

Bundan sonra hizmetçiler kendi işlerini bıraktılar.

"Size öğle yemeği getireceğim. Beklerken iyi bir kız olabilir misiniz? "

"Evet."

Lea gittiğinde, yalnız kalmak için biraz zamanım vardı.

"Bir, iki, üç, dört, beş düğme."

Bugün topladığım düğmeleri sayarken, bana birinin baktığını hissettiğimde kafamı çevirdim.

'Aman Tanrım!'

Pencerenin dışında beyaz saçlı, beyaz sakallı yaşlı bir adam bana garip gözlerle bakıyordu.

'Bir hayalet olduğunu sandım.'

Pencereye baktım, hafifçe atan göğsüme elimi bastırdım.

'Ha?'

Ama garip. Onu daha önce görmüştüm.

'Geri dönmeden önce onu gördüm mü?'

Bana bakan yaşlı adamın ağzının köşeleri yavaşça hareket etti.Çürük köpek dişleri ortaya çıktığında, bilinçsizce yumruğumu sıktım.

Onu nerede gördüm?

Yaşlı adamı hatırlamaya çalışırken pencerenin dışından bir ses geldi.

''Lord Teramore.''

Lord Teramore Lea ve hizmetçilerin daha önce hakkında konuştuğu kişiydi.

"Evet."

"Ekselansları bana ağır işleri nedeniyle zaman ayırmanın zor olduğunu söyledi."

"Bu yaşlı adam ziyaret ettiğinde nasıl aşırı yüklenebilir?"

"Her zaman bir haber vermeden gelirsiniz,zaman kazanmak zordur."

Lord Teramore ile konuşan Nos'du. Nos'un ifadesi normalden daha katıydı.

"Yardım edemem. O zaman bebeği görebilir miyim? "

Nos beni pencerede gördüğünde pencereyi vücuduyla kapladı ve dedi,

"Çok utangaç, daha sonra ayrı bir randevu ayırmalıyım. "

Gülümsedi ve "Bu çok kötü" dedi. Sonra mırıldandı ve gitti.

Nos başını iki yana salladı ve derin bir iç çekti. Yüzümü gösterdiğimde, Nos'un gözleri büyüdü.

"Selam!"

"Küçük Hanım....."

Sırıttı.

İyi iyi iyi. Selamlamada iyi olan bir çocuk yetişkinler arasında popülerdir.

'Nos yüksek rütbeli bir adam, bu yüzden biraz daha misafirperver olmalı mıyım?'

Kollarımı uzatırken bağırdım.

"Sayıl bana.'' (Sarıl bana)

"Yap, yapmalı mıyım?"

Pencereyi açtı ve kollarına yapıştığım da sarıldı.

"Yürüyüş için güzel bir gün değil mi?"

"Evet."

"Bugün yine hizmetçilerle eğlendiniz mi?"

"Evet-!"

Yüksek sesle cevap verdiğimde, heyecanla dedi.

"Cevap vermede iyisiniz. Tamam, iyi kız. Sizin için eğlenceli bir şey yapacağım. "

Beni tutup gökyüzüne fırlattı.

'Ah, bu eğlenceli.'

Heyecanla gülüyordum.

Sonra

"Eğleniyor musun?"

Nos'un arkasından sert bir ses geldi.

"Gah!"

Nos beni tutarken irkildi.

"Mutlu görünüyorsun. Kızımla."

ÇN: Birileri kıskandı owow

Nos kuru tükürüğünü yuttu.

"Sıkıldığını düşündüm, bu yüzden bir anlığına...."

Ne zavallı bir yüz....

'Dük gerçekten korkutucu.' Düke zavallı gözlerle baktı, ancak dük ona soğuk gözlerle baktı.

"O utangaç bir çocuk, ama nedense seninle çok arkadaş canlısı görünüyor."

"Şey, öyle değil-"

"Harika bir yeteneğin var. "

Dük çok alaycı bir tonda konuştu. Dubbled Dükü kibirli biri olmalı. Sadece çalışma saatlerinde biraz oynadığı için yardımcısını tehdit ettiğine inanamıyorum.

'Zavallı Nos.'

Beni yere koydu.

"Buraya gel,Blaine"

Gitmek istemiyorum.

Tereddütümle Nos'un yüzü beyazlaştı ve Dük daha da gerildi.

"Buraya gel."

Ona yaklaşmaktan başka seçeneğim yoktu. Dük beni kollarında tutar tutmaz, Nos eğildi.

"Şey,... .İşimi bitireceğim."

Nos kaçtıktan sonra sadece ben ve dük kaldık. Bugün, dük bir şekilde daha keskin bir bakışla bana baktı. Yardımcınla oynadığım için beni cezalandırmayacaksın, değil mi?

Endişeli bir bakışla ona bakarken dükün kaşları kıvrıldı.

'Nos ile çok mutlu görünüyorsun, öyle dedin değil-?'

Başımı eğdim ve ona baktım.

Bana baktı, beni kaldırdı ve birkaç kez Nos'un yaptığı aynı şeyi yaptı.

"...... .."

'Bu ne?'

Üst düzey bir azarlama çeşidi mi?

***

Dün neydi öyle? Gözlerimi kıstım ve dünkü olayı düşündüm.

Herhangi bir tepki göstermediğimde beni odama götürüp, gitti. 'Belki de benimle oynamaya çalışıyordu.' Sadece beni evlat edindiğin için mi babam olmaya çalışıyorsun?

Günün sonunda beni havaya fırlatıp "Daha yüksek olmalı mı?" diye sordu.

Neredeyse güldüm ve mutlu gibi davrandım çünkü ondan korkuyordum. Sonra Lea kıyafetlerimi düğmelerken bir şey söyledi.

"Şimdi yemek odasına gidelim."

Neden orada yemek yemeliyiz?

Dük hep meşguldü, bu yüzden ofiste yemek yemeyi tercih ederdi. Lea'ya meraklı bir gözle baktığımda güldü ve elimi tuttu.

'Önce gidelim.' Açsanız bir yetişkin gibi düşünmek daha da zordur. Lea'nın elini tutup koridorda yürüdüm. Yemek odasının kapısını açıp içeri girdiğimde dükü gördüm.

'Ha?'

Dükün sol tarafında çocuklar yan yana oturuyorlardı.

"Blaine."

O zaman Dük beni çağırdı. Ona doğru yürüdüm ve elimi uzattım.

Dük beni kaldırdı ve kucağına koydu.

"Bu Henry, ikinci çocuk."

Dük tarafından işaret edilen çocuk gülümsedi. Çocuk, göz kamaştırıcı gümüş saçları ve deniz gibi mavi gözleri vardı, inanılmaz güzel görünüyordu. Dük yakışıklı bir adamsa, bu çocuk incelikle hazırlanmış bir bebek gibiydi. İlk bakışta bir kız olarak görülmeye yetecek kadar.

ÇN: Promo-novelde beyaz takım giyinmiş yakışıklı beyciğimiz

"Bu Isaac, üçüncü çocuk."

Çocuk bu kez Henry'nin tam tersiydi. Aynı gümüş saça sahip olmasına rağmen, tüm aurası çok farklı hissettiriyordu, ancak ikisi de gerçekten güzeldi. Ayrıca-

ÇN: Kim kardeşimi ağlattı diye bağıran beyciğimiz

'Dükün minyatürleri!'

Gözleri, burnu, yüzü, dudakları ona çok benziyordu.

İlk çocuk denizaşırı bir akademideydi, bu yüzden gelmemişti. Son olarak, dük beni tanıttı.

"O Leblaine."

Güzel görünen Henry, gülümsedi ve ellerimi tuttu.

"Merhaba Leblaine! Tanıştığıma memnun oldum."

Daha sonra tabağındaki havuçlarla bakışan Isaac'ı dürttü, dük fark ettiğinde adını söyledi ve bana kısa bir giriş yaptı.

'Yaşına göre çok büyük.'

Yaklaşık on yaşında görünüyordu. Özellikleri de son derece açıktı. Onu kıskanmıştım. Vücudum çok yavaş büyüyor. Ayrıca önlerinde parlak bir gelecekleri vardı.

Dubbled'de doğan tüm çocuklar olağanüstüdür, ancak üçü onlar arasında daha özeldi.

'Ailelerinden yardım almadan piramidin tepesine tırmananlar.'

Henry, başkentte Üstün Yetenekli Akademide her yıl listenin başında olacak. Kardeşinin ardından başarılı olacak ve yurtdışındaki bir akademik enstitüye girecek.

Mükemmel bir karne ile mezun olacak ve imparatorluğun para tedariğini erken yaşta kontrol eden bir yeteneğe haline gelecek. 20'li yaşların başında Dubbled soy ağacının lideri olan bir dahi olacak.

'Amity Dükü, her zaman yasadan kaçan kurnaz bir tilki olduğu için ondan nefret ediyordu.'

Isaac'ın dövüş sanatları için özel bir yeteneği var. Yirmi yaşında İmparatorluk Ailesinin şövalyelerini yenmişti.

'Vallua Dükü gibi şiddet dolu bir rezil adam'

Söylentilerdeki Konfüçyüs'ü gördüğümde biraz gergindim. Mina'nın kardeşleri gibiydiler. Mina'yı öldürmekle suçlandığımda, insanlar Dubbledler tarafından yakalanmadığım için şanslı olduğumu söyledi.

'Sorun değil, şu anda Mina'nın şövalyesi değiller.' Beni korkutmazlarsa, adlarını daha önce olduğu gibi duyarken titremem gerekmeyecek.

Onlara gülümsedim.

"Meyhaba.'' (Merhaba.)

Her neyse, onlar ailenin efendileri, bu yüzden iyi görünmeliyim.

***

-Bir saat sonra-

Henry ve Isaac'a baktım.

'Korkutucu ... ..'

Yemekten sonra, yetişkinler bizi birbirimize yaklaşmak için bir odaya itene kadar oldukça memnundum. Çocuklara yaklaşmak zor.

Isaac odaya girdiğinde bana sert bir şekilde baktı. Henry hiç dikkat etmedi.

"Sen."

"Evet....."

"Havuç yemeyi biliyor musun?"

Hiçbir şey için seçici değildim.

"Evet."

Sonra Isaac kaşlarını buruşturdu

"Sen nesin? Bir tavşan mı?"

ÇN: Nikil yavrum sen misin?

Diye homurdandı. Bir tehdit gibi görünüyordu, ama bu sefer garip bir şekilde korkutucu değildi. Sonra kitap rafına bakan Henry mırıldandı.

'Bence Isaac'a aptal dedi.'

Henry beni pek önemsemiyor gibiydi. Odaya gelir gelmez, kalın bir kitap çıkardı ve şimdi parşömen üzerine çok şey yazıyordu.

Parşömene baktım. Sayılar, sayılar, sayılar. Ve bazen zor semboller. Merakım arttı, bu yüzden başımı masanın üstüne getirdim. Henry bana baktı.

"Bir şey söylemek ister misin?"

"Leblaine," diye ekledi yumuşak bir ses tonuyla.

"Ne olduyunu göymek istedim.'' (Ne olduğunu görmek istedim)

Sonra yerde yatan tahta kılıcı alan Isaac homurdandı.

"Parayı tekrar saymaya çalışıyor."

"Buna bir rüşvet fonu kurulması denir. Aptal."

Şaşkınlıkla gözlerimi açtım. Çocuklar rüşvet fonlarını anlıyor mu?

Sonra Henry mırıldandı ve gazeteyi çıkardı.

"Durum yurtiçinde ve yurtdışında kontrolden çıkıyor. Böyle zamanlarda- "

"Biliyorum. Geçen sefer öğrendim. Demir alıyorsun, değil mi? Savaş patlak verdiğinde, silah üreten demirin fiyatı artar. "

Isaac zaferle konuşurken Henry'nin ağzının köşeleri yükseldi.

"Haklısın, bazı bölümlerde."

"Tüccarlar böyle düşünüyor. Bir asilzade savaş sırasında demirlerini devlete adamalıdır. "

Isaac dilini tıklattığında, Henry omuz silkti.

"Savaş zamanlarında demir, altındır. Paranın değeri azaldıkça. "

Buradaki insanların 'habersiz vergi' kelimelerini bilen dört yaşında bir çocuğu gördüğünde neden bu kadar şaşırmadıklarını anlayabiliyordum. Böyle zor sözleri söyleyen başka bir çocuk daha vardı.

'Tuhaf bir dünyada olduğumu hissediyorum.'

"Sen!Bunu duymamış gibi davran yoksa ölürsün. "

Gözlerimi hızla açtım ve ellerimi salladım.

"Kendinle gurur duymaya çalışma,kaderin çocuğusun diye. Ben çok güçlü bir çocuğum. Yani-"

Henry, yüzünü gazeteyle kapatmış halde Isaac'a acıklı bir bakışla baktı. Sonra gözlerini tatlı bir şekilde eğdi ve bana söyledi.

"Duygularımızı gizlememiz gerekiyor. Dubbled'lerin yaptığı budur. Dubbled'in eti ve kanı. Ebeveynler ve çocuk arasındaki şey önemli değildir. "

"......"

"Bu yüzden lütfen fazla hırslı olma."

Henry'nin gözleri mavi renkte parlıyordu.

'Ah, dükün kucağında yemek rahatsız ediciydi, bu yüzden çok az yemiştim.'

Çok açım, düz düşünemiyorum. Evet, neden bahsettiğiniz hakkında hiçbir fikrim yok.

'Ama önce cevap vermem gerekiyor.'

Yanıtlamada iyi olan bir çocuk sevilir. Yüksek sesle cevap verdim,

"Evet!"

... Henry, biraz utanmış görünüyordu.