The Baby Raising A Devil

Bölüm 40

"Tek başına hiçbir yere gidemezsin. Ne kadar endişelendiğimi bile bilmiyorsun. "

Lea endişeyle beti benzi atmışken beni omuzlarımdan tuttu ve birkaç kez uyardı.

Bunu kastetmemiştim, biraz haksızlıktı ama başımı salladım ve itaatkar bir şekilde cevap verdim,

''Üzgünüm.''

"Asla, asla kilisede yalnız kalma, tamam mı?"

"Evet!"

''Tamam, o zaman içeri girelim.''

Lea arabanın kapısını açtı.

Başlıklı cüppeli insanlar bizi selamlamak için kilisenin önünde sıraya girdi. Genç bir adam yanıma geldi.

''Tanıştığımıza memnun oldum küçük hanım. Benim adım Urso, kuzeybatıdaki üçüncü kiliseden sorumluyum. "

"Merhaba."

"Gün batımına kadar arabada seyahat etmekte zorlanmış olmalısınız. Bugün dinlenebilirsiniz ve yarın merkez kiliseden biri geldiğinde, ilahi gücünüzü kontrol edeceğiz. "

"Evet."

Neyse ki bugün kontrol edilmeyeceğim.

'Bundan önce, testte bir tür hata yapmaya hazırlıklı olmalıyım.'

Kısa süre önce kalede yaşananlar göz önüne alındığında, ilahi gücüm en azından Papa'nın doğrudan kontrolü altındaki bir rahibin gücüne benziyordu.

'Bu öğrenilirse, beni götürmeye çalışırlar.'

Ama o olay yüzünden zaten birçok kişi biliyordu ve eskisi gibi bir dilenci gibi davranamazdım.

Bu yüzden olabildiğince normal görünmek zorundaydım. İlahi gücümün artması iyi bir şeydi.

'Sorun, testte nasıl hata yapacağım.'

Urso aniden,

"Hadi gidelim. Yemeği hazırladık. "

Urso önden yürüdü ve bana rehberlik etti.

Bana eşlik eden Dubbled'in geri kalanı kilisenin içine küçük bir bakış attı. İlk zaman için gerçekten harikaydı.

Dışarıda inşa edilen şapele sıradan insanlar girebiliyordu, ancak insanların kiliseye gelip içeriyi görmeleri kesinlikle sınırlıydı. Çünkü ilahi güce sahip olmayanların girmesine izin verilmezdi.

ÇN:Şapel, Hristiyanların tapınak veya kutsal alanı, bazen küçüktür ve büyük bir kuruma bağlıdır. Büyük kiliselerin içinde bir azizin adına ayrılmış küçük ibadet yerleri de olup, özellikle kırsal alanlarda ve küçük yerlerde veya yol kenarlarında dinsel ihtiyaçları karşılamak için yapılmış dua etme ve mum yakma yerleridir.

'Ah, bu kiliseye en son geldiğimden bu yana uzun zaman geçti.'

İkinci hayatımda neredeyse burada yaşamaya geldiğimden çok tanıdık geldi.

Dubbled'li insanlar heyecanlandı ve birbirleri arasında fısıldadı.

''Kilisede ne yiyorsun?''

''Bilmiyorum, ama harika bir şeyimiz olacak.''

"Yemek yiyebiliriz, değil mi?"

"Eminim çünkü kilisenin öğretisi dereceye göre ayrımcılık yapmamaktır."

Onlara acıyarak baktım.

'Sanmıyorum ...'

Beklendiği gibi, yemek odasına girer girmez hayalleri suya düştü.

Et ve balıklar kötü kokuyordu.

'Biliyordum.'

Kilise öldürmekten kaçınır.

'Satın alınanı yemeyin, doğal olarak ölü olanı yiyin' onların yeme biçimiydi.

Bu nedenle, lezzetli yiyecekler beklenmemelidir çünkü malzemelerin kalitesi en düşük seviyedeydi.

''Gelin, oturun.''

Urso, yanına oturduğumda sandalyeye oturdu.

"Yemeye başlamadan önce, yemek yememize izin verdiği için hepimiz Tanrı'ya kısa bir süre şükredelim."

Yakında hepimiz yemeye başladık.

"Urgh ..."

Yemeği tatan Dubbled'in hizmetçilerinin yüzleri soldu.

'Biliyorum, lezzetli değil.'

Hizmetçilerin kilisenin verdiği yemeklerden bu kadar tiksinti duymalarının nedeni, dükün para dolu olması ve çalışanlarının yemeklerinde cömert davranmasıydı.

ÇN: Dyuk olmak da başka be, poff

Orada verilen yemeklerle o kadar rahatlamıştım ki, bu kadar uzun bir süre sonra burada yemek yiyebilir miyim diye merak ettim.

Endişeli bir yüzle balık çorbasını kaşıkla alıp ağzıma götürdüm.

'Ha?'

Şaşırtıcı derecede yeterince iyiydi.

Açtım ve yemekler oldukça iyiydi, bu yüzden bir kase çorbayı bitirdim.

''Hoşuna gitmiş gibi görünüyor. Memnun oldum."

Urso sırıttı.

***

Özellikle karanlık bir gecede.

Benim uyuduğumu gören Lea, boş bir bardak suyla odadan çıktı.

Kapının kapandığını duyduğum anda gözlerimi açtım.

[Çıkıyor musun? Yalnız kalmayacağına söz vermedin mi?]

'Şimdi tanrıçanın gözyaşlarını senin için alabileceğim tek zaman.'

Boone bana bir dilek hakkı vermeseydi, o zaman gitmeyecekti. O benim ilahi gücümü emmeye devam edecekti ve sonunda delirecektim.

[Çocuk...]

Boone bana üzgün bir şekilde seslendi.

'Gücünü isteyen pek çok insan olduğundan eminim!'

[Evet! Ölü ebeveynlerini, sevgililerini, arkadaşlarını ve çocuklarını özleyenler beni uyandırmak için çok uğraşıyor!]

'Ama ben ölen birini özlemiyorum.'

Aksine, özleyebileceğim hiç kimse yoktu.

[Eğer ortaya çıkarsam, seni koruyabilirim.]

'Gerçekten mi? Ortaya çıkarsan bir insan gibi mi görünecek misin?'

[Evet ve gücüm de aynı kalacak, ancak gerçek formumu aldığımda, daha fazla güç açığa çıkarabilirim.]

'O halde neden insan formunu kullanıyorsun?'

[İnsanların çoğu o kadar zayıftır ki, sadece şeytanın gerçek biçimine bakarak bile çıldırırlar. Genellikle diğer şeytanların vücutları insan gözü için çok korkunçtur. Ancak ben insan gözünde güzel görünüyorum.]

Dargınlıkla dedi.

ÇN: Şeytandan da trip yedik hadi bakem

Bu sözler merakımı uyandırdı.

'Öyleyse göster bana.'

[Elbette, ama ilahi gücünün yüzde 9'unu çekmem gerekiyor...]

Sözlerimi hızla düzelttim.

'Bir düşününce, bakmam gerektiğini sanmıyorum.'

ÇN: Hayatımda böyle bir u dönüşü görmedim, tebrikler Blaine

% 9.

Şu anki halini korumak için büyük miktarlarda ilahi gücüm gerekliydi eğer yüzde dokuza ulaşırsa, bu beni yarım günden daha kısa bir sürede çıldırtacaktı.

Kilise alanından dikkatlice çıkıp şapele yöneldim.

Yemek sırasında, insanların Tanrıça'nın Gözyaşlarının sergilendiğini söylediklerini duymuştum. Ancak şapel birçok şövalye tarafından korunuyordu.

'Boone, lütfen beni görmeyeceklerinden emin ol.'

Yakında bir bariyer kurdum.

Düşünüyordum da, yakalanırsam uyurgezer gibi davranabilirdim. Ama şövalyeler beni fark etmedi.

'Tamam, bu bir başarı.'

Platformda cam bir tüp gördüm ve koştum. Benden çok daha yüksekteydi, ben de platformun köşelerinden tutup başımı kaldırdım.

Kafamı yukarı kaldırdığımda, ay ışığı altında parlayan güzel safire bir göz attım.

'Bu mu?'

[Evet! Bu!]

Boone büyük bir sevinçle haykırdı.

Ceplerimi karıştırdım ve önceden aldığım bir teli çıkardım. Ben bir dilenciyken, bu şeyle geçemeyeceğim bir yer yoktu.

'Önce kilidini açıp, korumayı kaldırmalıyım.'

O zaman.

Kapının açıldığını duydum. O kadar ürkmüştüm ki, kendimi saklamak için çabucak aşağı indim. Genellikle yüksek rütbeli rahipler tarafından giyilen kırmızı şarap renkli aşınmış mokasenleri görebiliyordum.

ÇN: Loafer genellikle alçak ökçeli, bağcıksız ayakkabılara verilen addır.

'Başım büyük belada.'

Bir bariyer kurmam herkesin beni göremeyeceği anlamına gelmiyordu. Yüksek ilahi güce sahip olanlar, bariyerin içindeki varlığı görebilirlerdi. Başka bir deyişle, kilisede üst düzey bir kişi ise, beni suçüstü yakalayabilirdi.

'Boone!'

[Evet, çocuk.]

'Bir insan olarak ortaya çık.'

[Huh?]

'Lütfen gelen kişinin dikkatini çek ki beni farketmesin!'

Pencereden sert bir rüzgar esti. Perdeler çılgınca sallanırken omuzlarımda soğuk esintiyi hissettim. Boone bir insan vücuduyla ortaya çıktı.

'Şimdi dışarı çık!'

Bu saatte şapele girerken yakalanırsam, hapishaneye kapatılabilirdim.

Boone yakalanırsa, onu geri getirmem gerekecekti. Ayağa kalktığımda karşımdaki kişinin ayakları durdu.

Fakat...

"Dorie Çiftliğinden misin?"

Şaşırmak bir yana, tuhaf şeyler söyledi.

'Bu Urso'nun sesi değil mi?'

Uzun adımlarla yürüdü ve Boone'un önünde durdu.

''Duyduğum gibi görülmeye değer bir kızsın.''

Görünüşe göre Boone çok hassas ve güzel görünümlü bir kadına dönüşmüştü.

Böyle karanlık bir yerde bu yanlış anlaşılma çok mümkündü.

Geçen gün o ateş sütununu görmeseydim, ben de onu bir kadınla karıştırırdım.

''Parayı getirdim. Bu sefer beni hayal kırıklığına uğratırsan, babanın çiftliği bugün ortadan kaybolacak."

Ne?

'Burada oturanlardan zorla para aldınız ve lüks bir hayatın tadını çıkardınız.'

Öyleyse, kilise yemeklerinin alışılmadık derecede lezzetli olması anlaşılabilirdi. Dubbled çalışanlarına göstermek için diğer kiliselerin yemeklerine benzer şekilde hazırlamış olsalar da, genellikle iyi malzemeler kullandığı için Urso'nun yemekleriyle karıştırılmış olabilirdi. Urso, Boone'a yaklaşıp ellerini sıkarken kafamı kaldırıp ona baktım. Sonra,

-Nefesi kesilir-

Birden Boone'un kıçını tuttu ve sıktı.

"Daha önce yapamayacağını söyledi ancak seni aceleyle gönderdiği için babanın çok paraya ihtiyacı olmuş olmalı."

Sırıttı.

Boone, kıçını ovuşturan Urso'ya baktı.

Bir şeytanın kıçına dokunabildiği için Urso'nun şanssız ya da şanslı olduğu düşünülebilir miydi?

Şaşkınlıktan dilim tutulmuştu.

Kesin olan bir şey vardı, o deli bir sapıktı. Boone'un bakışları Urso'nun kıçını kavrayan eline düştü ve sonra yüzünde bir gülümseme belirdi.

"Neden? Şimdiden heyecanlı mısın? "

-Bölüm Sonu-

Hahahahahah nasıl kahkaha attığımı bilemezsiniz

Boone reis şimdi Urso'nun içinden geçecek hadi bakem