In Love With My Enemy

Κεφάλαιο 1o

Η Μεγάλη Τραπεζαρία της σχολής Χόγκουαρτς είναι γεμάτη από παιδιά ηλικίας έντεκα έως και δεκαεπτά ετών. Όλα τους περιμένουν με ανυπομονησία την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς για να περάσουν όμορφα τις ξέγνοιαστες μέρες του σχολείου. Όλα τους είναι χαρούμενα. Όλα; σχεδόν όλα. Δύο από αυτά κάνουν μούτρα και κοιτάνε δολοφονικά ο ένας τον άλλον.

Ο Ντράκο Μαλφόϋ του Σλίθεριν και ο Χάρυ Πότερ του Γκρίφιντορ δεν έχουν όρεξη να χαρούν να φάνε και να γελάσουν με τους φίλους τους που έχουν να δουν από το καλοκαίρι. Αντίθετα προτιμούν να παλεύουν με όπλο το βλέμμα περιμένοντας με λαχτάρα ο αντίπαλος να λυγίσει και να κλείσει τα μάτια του. Αρκεί έστω και ένα δευτερόλεπτο για να χάσουν τον αγώνα.

Τα άλλοτε όμορφα, σκούρα πράσινα και γελαστά μάτια του Χάρυ τώρα έχουν γίνει δύο σχισμές απειλώντας τον συμμαθητή του ότι δεν θα περάσει έτσι η χρονιά μα και εκείνος από την μεριά του δεν λέει να πάρει το βλέμμα του από πάνω του. Μια ανατροπή θα κάνει τα δύο αγόρια να σταματήσουν για λίγο.

«Γιατί δεν τρως το φαγητό σου;». Ρώτησε ο Ρον Ουέσλι ο καλύτερος φίλος του Χάρυ, από το πρώτο εκτός κιόλας έγιναν φίλοι την ημέρα που βρέθηκαν στο τρένο. Τότε που συνάντησε και τον Ντράκο για πρώτη φορά, πότε δεν πίστεψε ότι θα μισήσει ή θα τον μισήσει κάποιος περισσότερο από τον ξάδελφό του τον Ντάντλι Ντάρσλι ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία όταν ήταν μικρός να τον πειράζει και να τον χτυπάει παρέα με τον κολλητό φίλο του Πρις Πόλκινς του οποίου η φάτσα θύμιζε πάντα στον Χάρυ ποντίκι αφού είχε πεταχτά αυτιά.

Ο Χάρυ στο σχολείο των Μαγκλ στο οποίο φοιτούσε πριν να έρθει στο Χόγκουαρτς στα διαλύματα έτρεχε να κρυφτεί από τον ξάδελφό του γιατί φοβόταν μην θυμηθούν εκείνος και ο Πόλκινς την αγαπημένη τους ασχολία να του ρίχνουν ξύλο. Τα γυαλιά του τότε είχαν συνέχεια σελοτέιπ αφού συνέχεια έσπαγαν ή είχαν κάποιο ράγισμα. Όταν όμως συνάντησε τον Ντράκο ο Χάρυ αναθεώρησε την λέξη "μισώ".

Είχε πολύ χειρότερες αναμνήσεις από τον Ντράκο και την παρέα του να κακολογούν και να κάνουν μπούκινγκ σε άλλα παιδιά και στον ίδιο χωρίς λόγο και αιτία απλά για "πλάκα" όπως το δικαιολογούσαν, ο Χάρυ είχε τόσες κακίες στιγμές με τον Ντράκο και τους φίλους του που είχε συγχωρέσει τον Ντάντλι ακόμα και τον Πρις.

«Δεν πεινάω πολύ Ρον». Είπε ψέματα ο Χάρυ που κοίταξε ακόμη μια φορά απέναντι ελπίζοντας ότι δεν θα διασταυρωθούν τα βλέμματα τους γιατί είχε κουραστεί για απόψε να ασχολείται μαζί του.