1st part
Intro
මම දිව්වා… මට පුළුවන් උපරිම වේගෙන් දිව්වා. කෑලි කපන්න පුළුවන් තරම් තිත්ත කලුවර මැද මම වැටි වැටී දිව්වා….දුවන අතරෙම මම පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවේ තාමත් ඒ ඇස් මගේ පස්සෙන් එනවද කියලා තහවුරු කරගන්නයි.
ඔව් කලින්ටත් වඩා ඒ ඇස් වේගවත්. රතු ඇස්... මාව තාමත් අල්ල ගන්න බැරිවුණ නිසා වෛරයෙන් තරහවින් පිරුණු ඒ ඇස් අදුර අතරින් මගේ දිහා බලාගෙන කෑදරකමින් දිලිසෙනවා.මට ඕනවුනේ ඒවයෙන් ඈතට පුළුවන් තරම් ඈතට ඒවට නොපෙනෙන තරම් ඈතට දුවන්නයි. ඒත් සිද්දවුනේ මගේ වේගය එන්න එන්නම බාලවුන එකයි. ඒ ඇස් වේගෙන් මට ලන් වෙද්දී මගේ කකුල් ඊයම් බරු බැහැලා වගේ බර වෙන්න ගත්තා. මගේ වේගය එන්න එන්නම බාලවුනා.. ඒත් එක්කම මගේ කකුල මොකක හරි පැටලුනේ මාව එතනම බිම වට්ටමිනුයි. මගේ පස්සෙන් පන්නන් ආපු රතු ඇස් මගේ ඇගට කඩා පනිද්දී තව විනාඩි ගානක් ඇතුලත මට වෙන දේ තේරුම් ගත්ත මම මගේ ඇස් තදින් පියා ගත්තා..
මිනිස්සු කෑගහනවා.. වේදනාවෙන් බෙරිහන් දෙනවා. ඇයි ඒ… මම මගේ ඇස් ඇරියා.. මම හිටියේ එලිමහනක. මගේ පස්සෙන් ආව රතු ඇස් පේන තෙක්මානෙක දකින්න ලැබුනේ නෑ. ඒ වෙනුවට මට පෙනුනේ විශාල දර සෑයවල්. මහ විශාල පිට්ටනියක් මැද මම තනිවෙලා.මගේ වටේට දර සෑයවල්… මිනිස්සු ගෑනු ළමයි ඒ දර සෑයවල වල පන පිටින් දැවෙනවා.. උන්ගේ වේදනාත්මක කෑගැහිලි වලින් මගේ කන් පිරෙද්දී මට මගේ කන් වහගන්න උවමනාවුනා.. මට හෙල්ලෙන බෑ. මම බිම බැලුවා.
නෑ…… මේක වෙන්න බෑ…
මම හිටියේ මගේම දර සෑයක් උඩ. මාව තදින් කනුවකට බැදලා. මගේ සෑය වටේට රතු කබා ඇදගත්ත මිනිස්සු පිරිලා. ඒ කිසිම කෙනෙක්ගේ මූණු මට පෙනුනේ නෑ.
නෑ එපා….
ඒ රතු කබා අතරින් මතුවුණු එක් මිනිහෙක් ගිනිපෙනෙල්ලකුත් අතින් අරන් මගේ දිහාවට එද්දී මම කෑ ගැහුවා.
නෑ…. ඊළඟට වෙන දේ බලන්න මට ඕනවුනේ නෑ.. මම බයෙන් මිරිකන ගමන් අහක බලා ගත්තා.
කටහඩක්…
ඒ කටහඩ ඇහුණු ගමන් මම ඒ කටහඩ අදුර ගත්තා.
YOU ARE READING
Destined to fall in Love
Fanfictionමම දිව්වා... මට පුළුවන් උපරිම වේගෙන් දිව්වා. කෑලි කපන්න පුළුවන් තරම් තිත්ත කලුවර මැද මම වැටි වැටී දිව්වා....දුවන අතරෙම මම පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවේ තාමත් ඒ ඇස් මගේ පස්සෙන් එනවද කියලා තහවුරු කරගන්නයි. ඔව් කලින්ටත් වඩා ඒ ඇස් වේගවත්. රතු ඇස්... මාව තාමත්...
