ƅʅυє ʌɲɗ ʛɾєɣ {тαєкσσк}

1.3

* 151 Yıl Önce*

(Kader de Yenilenebilir)

... "Tanrı sizi severdi ne kadar zorlasa da severdi. Bunu anlayamazdık ilk anlarda canımızın acısından düşünemezdik ama her şey açıkça gösterilirdi. Fırtınadan sonra ki gökyüzünde oluşan narin manzara gibi. Canımız ne kadar çok acırsa acısın geçiyordu, ne kadar geçmeyecek gibi görünmese de geçiyordu. Belki bir kurtarıcı belki kendimiz bir şekilde kurtuluyorduk." ...

Gözlerim uykusuzluktan ciddi derecede acıyordu. Neredeydim ben? Sarsılmaların artma ritmine göre bir at arabasında olduğum ihtimalini yüksekti. Ne olduğunu tam hatırlayamıyordum. O kadar uzun zamandır uykusuzdum ki gün kavramım tamamen karışmıştı. Güneşin üzeri kapalı faytonun içini hamam kadar sıcak yapması da başka bir sıkıntıydı. Uykumu kontrol edemiyordum. Ayılmak için gözlerimi normalden fazla bastırarak ovuşturdum. Kirlenmiş üzerim umurumda olmadan etrafımı süzdüm. Bu kadar kalabalık olduğunun farkında bile değildim faytonun. İçeride ben dahil üç erkek vardı. Geriye kalan kişiler hepsi kadınlardı yaklaşık altı yedi kişiydiler. Garip bir durumdu aslında, asla bu kadar kadını erkeklerle götürmezlerdi. Eğer köle pazarına gidiyorsak tabii. Köle pazarına gitmek her zaman yaşadığım rutinlerden biri olmuştu hep bir yolunu bulup kaçardık. Kaçardık? Jimin, ah onu nasıl unuttum. Etrafıma hızla bakındım. Bir tane kadın telaşlarımın farkın varmış olacak ki "Arkadaşın diğer arabada, durumu ağır olduğu için buraya girmesine izin vermediler." Dedi. Bir şeyler çok karmaşık hal almıştı.

En son hatırladığım bir karnaval vardı. Jimin'le ona katılmıştık. Yemek yediğimizi hatırlıyorum daha sonra güzel ve şık kıyafetli biri bizimle yakınlaşmaya başlamıştı.

Şövalye olduğunu hatırlıyorum bize uzattığı şarabı yudumladığımı daha sonrası ise bölük pörçüktü. "Jimin'in neyi var biliyor musunuz? Ben, ben hiçbir şey hatırlayamıyorum." Ağlamaklı ses çıkmıştı dışarıya. Bütün herkes üzgündü. "Ö-öleceğinden bahsettiklerini duydum." Gözlerimin içine bakamamıştı cümleyi kuran kişi. "Ne?!" neler oluyor Tanrı'm. "Ne olduğunu bilen dün geceyi hatırlayan varsa lütfen anlat-" konuşması devamını getirememesinin sebebi en arkada siyah kapüşonlu kızın sinirli sesiyle her şeyi en azından bildiği kadarını anlatmasıyla olmuştu. "Of... Cidden sinir bozucusun. Bir karnavaldaydık, hepimiz oradan toplandık. Halk gibi giyinmiş şövalyeler vardı. Hepsi sundukları şaraplara ilaç katmışlardı. Bizi krallık için çalışmaya götürüyorlar ya da bilmiyorum." Anılar artık yavaşça açılıyordu. Her şey netleşiyordu. İlaç yüzünden bu haldeydi. "Ama..." dedi düşünerek. "Normalde krallık için erkekleri ve kadınları farklı arabalarda götürüyorlardı. Neden biz bu arabadayız peki? Ayrıca Jimin..." Jimin'in adı bile canını yakıyordu. O onu hiç bırakmamıştı ama kendisi onu unutmuştu. Aynı kız konuştu tekrar. "Bilmiyorum tek duyduğum arabaya binerken sen çok sarhoştun aralarından biri seni farklı bir yere götürmeye çalışıyordu. Amacını bilmiyorum ama tahmin etmesi pekte zor değil. Şu bahsettiğin kişi kızıl saçlı çocuksa, o senden daha iyi durumdaydı. Seni bu arabadan uzaklaştıracağı sırada saldırdı ama şövalye ona hiç acımadı. Sonrasında seni de buraya attılar." Kalbimde ani bir sızı oluşmuş nefes almamı engellemişti. Benim yüzümden ölmek üzereydi. Kız anlattıkça anılarım tamamen açılmıştı. Jimin benim yüzümden o karnavala gitmişti. Gözlerim yaşarmıştı.

Kalbim öylesine acıyordu ki gözlerimin yanışı bile yanından geçemezdi. Özür diledi defalarca, Jimin'in onu hissetmesini istedi.

Araba yavaşladı ve durdu. Etrafta konuşma sesleri duyuluyordu. Kadın sesi neredeyse hiç yoktu. Arabanın etrafının erkeklerle dolu olduğunu tek fark eden kendisi de değildi. Herkesin yüzünde büyük bir korku vardı. Sadece olayları anlatan kız soğuk bir ifadeyle açılacak olan paravana bakıyordu. İki kişi aniden açtığında güneş ışığı gözlerini daha da acıtmıştı. Adamlardan biri kolundan tutup onu dışarıya çektiğinde hızla arabadan çıktı. Zayıflamıştı son dönemlerde yemek yedikleri gün sayısı bir elin parmaklarını geçmezdi.