ARANAN KUZEN BULUNDU

Rövanş

Arkadaşlar yeni bölüm ile karşınızdayım. Aylar sonra yeni bölüm geldi. Hepinizi çok seviyorum.

Bölüm müziği ; Sia- Chandelier

Keyifli okumalar...

Eren'den

''Doktor bozuntusu şimdi içeri girecek kişi her kimse olayı çaktırmıyorsun ve odadan derhal çıkartıyorsun. Sonrasında işimize devam ederiz.

Bunu dedikten sonra kasılmıştım. Ben böyle biri miydim gerçekten ? Kötü olmanın benliğimde olduğunu zannetmiyorum. Ama artık bu işe girmiştim bir kere; bu işi bitirecektim !

Kapıyı bir kaç kez daha ısrarla tıklatmasından sonra doktor 'gir' dedi ve içeriye doktorun asistanı girdi.

''Doktor Bey acil ameliyata bekleniyorsunuz ''

Hassiktir!

Bu da nerden çıkmıştı böyle. Doktorun ameliyata girmesi demek kontrolümden çıkması demekti. İşte şimdi sıçmıştık.

Doktorun kulağına;

''Eğer bu olaydan bir kişiye dahi bahsettiğini duyarsam; yanan ne ben olurum ne de arkadaşlarım SEN olursun DOKTOR BEY(!).

Doktor korkmuş olacak ki hızlıca başını salladı. Ama hayli tedirgin gözüküyordu.

Başını onaylar biçimde salladı ve asistanı gönderdi. Sonrasında raporlarımızı yazıp elime verdi.

Göz kırpıp odadan çıktıktan sonra bizimkilerin yanına doğru ilerlemeye başladım.

Marvel'den

Umut'un yanında oturmuş bizim çocukları bekliyordum. Tabii ki bu sırada Umut uyuyordu. kapı çalındı. Sanırım doktor geldi. Maalesef yanıldım Eren gelmiş. Bunca zamandır aklımdaki soruyu sordum.

"Eren ikide bir ortadan kayboluyosunuz. Olay nedir ?"

"Marvel bu olay seni ilgilendirmiyor. O yüzden karışma. Tamam mı ?"

Sanırım sinirliydi. Fazla üstelemedim.

"Tamam, peki."

" Bak Marvel alınma ciddiyim. Bu aralar acayip yoğunum ve seni de kırmak istemiyorum. Lütfen canını sıkma."

"Önemli değil Eren. Anlıyorum. Ve bu dediklerimi de seni geçiştirmek için demiyorum."

**

''Hadi Umut başarabirsin. At şu adımı. Hadi at. Sen ne zorlu şeyleri atlattın. Sen bu kazayı atlattın. Şu ufacık adımı mı atamayacaksın ? ''

Umut kendine gelmişti artık adım attırmaya çalışıyorduk. Zorlanıyordu evet. Haklıydı da zorlanmakta. Bu kadar büyük bir yaranın izlerini taşıyordu hala ama bu kişi sıradan biri değildi; UMUT'TU. Ne kadar kısa bzamandır tanıyor olsam da şunu biliyordum ki Umut hayatın zorluklarına karşı ayakta durabilen iyi kalpli bir insandı ve güçlüydü. Güçlü olmayı öğretmişti hayat Umut'a bu yüzden mi yoksa başka bir sebepten mi bilmiyorum ama Umut farklıydı.

'' İşte bu be! Benim Umut'um bu. ''

Umut adımı atınca hepimiz çok sevinmiştik hatta Eren bir ara beni kucağına almaya çalışmıştı. Peki ya sonuç; Belimi hissetmiyordum.

''Küçük hanım senin yüzünden bacağımı inciltmiştim. Ödeşmiş olduk''

Bir de göz kırptı ya! Çocuğa bak ya kaç ay önceki şeyi unutmamış. Hey hem o bilerek olmamıştı ki. Dolaylı olarak benim yüzümden olsa da ben ona dokunmamıştım bile. Haksızlıktı bu.