Rechercheur Simons

Gaan

Simons stapt in de auto, Ilse gaat naast hem zitten. Zonder iets te zeggen trekt Simons pijlsnel op. Met een noodgang rijdt hij over de weg. Ilse heeft uit het handschoenenvakje het zwaailicht gepakt en het voor het raam gezet. Ze rijden het spoor over, in de richting van de Koemanschool. Achter Simons en Ilse rijden meerdere politieauto's, ook onderweg naar de school. Na vijf minuten staan de auto's op het lege schoolplein. Simons springt uit de auto en rent naar de kofferbak, hij pakt een kogelvrij vest en trekt het aan. Achter de ramen van de school staan allemaal kleutertjes die niet meer op de juffrouw letten door het lawaai dat van het plein af komt. Zonder ook maar iets te zeggen pakt Simons zijn pistool en loopt hij de school in. Het is muisstil op de gang. Overal hangen jassen en af en toe ligt er een op de grond. Eerst gaat Simons naar de toiletten. Niemand te zien. Als hij de hele school heeft gezien stopt hij zijn pistool terug en loopt naar het lokaal waar zijn jongste zoon Joppe les krijgt. "Hallo juffrouw, sorry dat ik stoor. Is Joppe vandaag op school gekomen." De juf schudt haar hoofd. "Heeft u mijn vrouw gezien." Weer schudt de vrouw haar hoofd. Bedroefd loopt Simons het lokaal uit. Hij ziet dat andere agenten de andere lokalen in zijn gegaan. Simons loopt naar het lokaal van Isabelle, daar ziet hij Ilse staan. "Dit meisje heeft Isabelle en je vrouw nog gezien, ze stonden met een meneer te praten." Simons hurkt bij het meisje neer om op gelijke hoogte te komen. Hij geeft haar een hand. "Hallo, ik ben Albert, ik ben de papa van Isabelle. Heb je iets gehoord wat de meneer tegen mijn vrouw zei?" Het meisje knikt hevig ja. "De meneer zei dat ze mee moesten in de auto, omdat u hem had gevraagd ze op te halen." Ze wijst naar het pistool. "De meneer had er ook zo een." Simons staat op en aait het meisje over haar hoofd. "Bedankt, je hebt me goed geholpen." Simons en Ilse lopen het lokaal weer uit. Erik en Marloes komen naar Simons en Ilse toelopen. "Twee leraressen en drie kinderen hebben je vrouw met een man zien praten. Daarna is hij met je vrouw en kinderen in een donker groene Volvo V70 gestapt met achter geblindeerde ramen. Je vrouw is ook achterin gaan zitten." Simons knikt en zucht. De telefoon gaat. een geinig melodietje komt uit de broekzak van Simons. Snel pakt hij zijn mobiel. Het is Hoofdinspecteur van Bergen. "Simons, eigenlijk mag jij deze zaak niet doen. Maar ik wil dat jij hiermee verder gaat. Jij hebt contact gehad met de man, dus je blijft werken. Je telefoon staat onder de tap dus ik hoor alle gesprekken met de man die jouw bedreigde." Simons zucht. "Het is helaas niet bij dreigen gebleven, hij heeft Lisa en de kinderen meegenomen in een donker groene Volvo V70, geblindeerde ruiten. Hij heeft gezegd dat hij ze moest ophalen van mij. Hij had zelfs een wapen." Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. "We gaan er alles aan doen om Lisa en je kinderen terug te krijgen, dat beloof ik." Simons zucht en hangt op. Hij trekt zijn kogelvrij vest weer uit en legt het terug in de kofferbak. Hij kijkt naar de huizen. "Een buurtonderzoek wordt niets, er staan hier elke dag wel auto's die weg rijden, een groene Volvo zie ik vaak genoeg." Willems gaat gestrest weer achter het stuur zitten. "Wat moet hij van me?"