Rechercheur Simons

Volvo

Simons en Ilse rijden rustig terug naar het bureau. Ilse achter het stuur. Nors zit Simons uit het raam te staren. De hele rit heeft hij nog niets gezegd. Ilse zit vol medelijden naast hem. Ze komen aan bij het bureau. Simons groet Chantal deze keer wel en gaat naar boven. Direct loopt hij door naar Wim. "Er hangen toch camera's bij de Koemanschool?" Wim knikt. "Ik wil de beelden van vanmorgen zien." Wim zoekt wat dingen op en overhandigd Simons een tablet. "De beelden van acht tot negen uur vanmorgen." Simons bedankt Wim en loopt naar zijn bureau. Hij zet de tablet naast het beeldscherm van zijn computer en zet hem aan. Om acht uur rijden er een paar auto's, dat zijn de leraren. Pas om kwart over acht komen er ouders met kinderen. Lisa staat er nog niet tussen. Ergens in de verte gaat een donker groene Volvo V70 staan. Een man stapt uit de auto en gaat op de motorkap zitten. Simons zoomt een stukje in op het gezicht, dat wordt alleen wazig. De man blijft daar en kijkt in de richting van de groep ouders. Dan verschijnt om acht uur eenentwintig Lisa met de kinderen. Joppe wordt van het achterzitje gehaald en op de grond gezet. Isabelle stapt van haar fiets en loopt het schoolplein op in de richting van het fietsenrek. Ze loopt weer terug naar Lisa die met een man staat te praten. De man bij de auto is weg. Simons zoomt in op het hoofd van de man. "Hebbes" Hij maakt een screenshot van het beeld. Hij ziet Lisa en de kinderen met de man meelopen naar de auto en ze instappen.

Ilse zit nu ook bij haar bureau. "Ils!" roept Simons. Ilse komt naar Simons toelopen. "Hier, dit is hem." Ilse kijkt naar de foto en denkt even na. "Ik heb hem nog nooit eerder gezien volgens mij." Simons knikt. "Is er al een Amber Alert uitgegaan?" Ilse knikt. "Het heeft helaas nog niets opgeleverd. Het komt wel goed." Simons knikt hevig en neemt een slok van zijn koffie. Hij pakt de hoorn van de telefoon die op zijn bureau staat. "Ik wil een opsporing bevel laten uitgaan voor een donker groene Volvo V70 met het kenteken 48-GH-91, alles direct doorgeven." Simons legt de hoorn weer neer. Overal hoor je het tikken van vingers op toetsenborden. Er is een groot team opgericht die bezig is met deze zaak. Niet veel later gaat zijn mobiel, weer hetzelfde deuntje als bij de school. Verborgen nummer. Simons roept Ilse en zegt dat ze het gesprek moet opnemen. "Simons" Aan de andere kant van de lijn klinkt wat geruis. "Ik ben je grootste nachtmerrie. Je moet opdrachten uitvoeren om je kinderen een voor een terug te krijgen. Als je iets doet dat ik niet heb gezegd vermoord ik er een. Als je niet binnen de daarvoor bestemde tijd het hebt ingeleverd, doe ik er eentje heel veel pijn. Ik heb je kinderen en je vrouw nog niets gedaan, houd dat zo. Morgen krijg je jouw eerste opdracht, zorg dat je er klaar voor bent." Zonder dat Simons ook maar iets kan vragen wordt de verbinding verbroken. Simons kijkt naar Ilse. "En?" Ilse knikt. "Nog even wachten, dan weten we waarvandaan is gebeld." Simons loopt naar Ilse en kijkt op het beeldscherm. "De Mac Donalds, daar hebben we ook niets aan. De telefoon is ook direct daarna uit de lucht gegaan." Simons zucht. "Professioneel, hoe komt hij aan mijn nummer?" Ilse haalt haar schouders op. "We moeten uitzoeken welke criminelen er de laatste tijd vrij zijn gekomen die ik de cel in heb gekregen." Ilse knikt. Simons gaat weer achter zijn bureau zitten. "Opdrachten..."