ep 13

1.7K 210 20

de SuNwe5

de SuNwe5

မ်က္လံုးမ်ားကို အားျပဳ ကာဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဆီးႀကိဳေန
ေသာ ျမင္ကြင္းက မ်က္ႏွာက်က္အျဖဴ ေရာင္..

"ငယ္ေလး သတိရၿပီလား...အဆင္ေရာေျပာရဲ႕လား..
ဘယ္နားနာေသးလဲ''

ေဘးက ေဆာ့ဂ်င္တစ္ေယာက္ ေဂ်ာင္ကုကို စိုးရိမ္
တႀကီးေမးေနသည္.
သူ႔အား ျပန္မေျပာပဲ ၾကည့္ေနေသာ ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္
ေဆာ့ဂ်င္ မ်က္ရည္ ဝဲလာသည္.

"အာ!!!hyung ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ''

မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခက္ပုတ္ခက္လုပ္ေနေသာ ေဆာ့
ဂ်င္ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကု အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားျခင္းပင္..

"ငါ့ကို မမွတ္မိေတာ့ဘူး ထင္လို႔ေပါ့..အဟင့္~~''

ငိုခ်င္ရင္ လက္တို႔ဆိုသလို ဝမ္းနည္းေနရသမ်ွ လူနာ
ျဖစ္တဲ့ ေဂ်ာင္ကုရင္ထဲ ခ်ံဳ းပြဲခ်ငိုေလသည္.

ေဂ်ာင္ကု သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ေဆာ့ဂ်င္ကိုယ္ေလးကို အသာ
ဖက္ထားရင္း မ်က္စိထဲ ျမင္လာသည္က ထယ္ေယာင္း

"Hyung...ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနတာ ဘယ္ႏွရက္႐ွိၿပီလဲ''

"ႏွစ္ပတ္႐ွိေနၿပီ.ငါဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ပူေနရလဲ
သိရဲ႕လား''

"ထယ္ေယာင္းေရာ သက္သာလား hyung. ယြန္းဂီ
နဲ႔ နမ္ဂြၽမ္းက ထယ္ေယာင္းဆီမွာလား''

ေဂ်ာင္ကု စကားေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ပိုတိုးလို႔ငိုေလသည္.

"Tae ကို gigi နဲ႔ joon ဂ႐ုစိုက္ေနတာမို႔ အျမန္ေန
ျပန္ေကာင္းေအာင္ေနေနာ္ kookie''

"Hyung ကလဲ...ကြၽန္ေတာ္ေနေကာင္းေနပါၿပီ''

"ဘာေနေကာင္းတာလဲ တစ္ကိုယ္လံုး ပတ္တီးစည္း
ထားရတာ မံမီလုပ္လို႔ေတာင္ရေနၿပီ''

ေဆာ့ဂ်င္ ဆူပူကာေျပာေတာ့ ေဂ်ာင္ကု ရယ္ေလသည္.
ထယ္ေယာင္းလဲ အဆင္ေျပတယ္လို႔ သူေတြးမိလို႔ျဖစ္
မည္။

ညေနေစာင္းေတာ့ ေဂ်ာင္ကု အခန္းထဲ ယြန္းဂီနဲ႔ နမ္ဂြၽန္းဝင္လာသည္ .
ႏွစ္ေယာက္လံုး မ်က္ႏွာ မေကာင္းသလို ေဆာ့ဂ်င္လဲ
မ်က္ႏွာ မေကာင္းေပ။

"Yrr...မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးလာမွေတာ့ ထယ္ေယာင္း တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမွာေပါ့''