Behind The Cameras

CHAPTER 5 - Covid ka lang

March 21, 2020
Sheryl Cruz's POV

Hindi na nag-taping sa Magkaagaw dahil sa COVID-19. Laganap ang community quarantine kaya nasa bahay lang ako most of the time. Ibig-sabihin hindi na kami nagkita ni Jeric. It's been a week.

Ang huling pagkikita namin ay yung sa taping namin ng Magkaagaw, ang kasalan ni Jio at Veron. Hanggang ngayon hindi ko pa rin maiwasang maalala ang araw na yun. Kakaiba ang kanyang mga kinikilos nung araw na yun. Wagas makatitig sa'kin buong araw.

At ngayon na nag-iisa na naman ako sa bahay, pagkatapos mapagod sa paghuhula-hoop, na-bored at wala ng ibang magawa, si Jeric na naman ang naiisip ko. Wala pa ring kami, pero masaya ako sa relasyon namin. Naaalala ko na naman ang mga haplos niya. Ang kanyang mga yakap at halik.. The way he looks at me when he's about to kiss me.. His lips.. His touch.. His moans.. The way he makes me moan.. The way he moans my name.. Shit! Ang dumi ng utak ko, ano ba ito.

Ano baaa, ninanasa ko na naman si Jeric. Hinanap ko ang phone ko. Alam ko na kung anong gagawin.

*

*

*

*

*

Ding-dong! Ding-dong!

Pumunta na ako kaagad sa labas ng bahay ko para buksan ang gate. Isang lalakeng naka-cap, naka shades at naka face mask ang nakatayo sa harap ko.

"Hi," sabi ng panauhin at tinanggal ang kanyang mask. "Naka-mask ako hindi lang para sa virus. Para rin di ako ma-recognize ng mga tao. Hitting two birds in one stone, diba?"

"Paano mo nalaman na dito ang bahay ko?"

"Mahal kita. Dapat alam ko na yun."

"Ang corny mo. Halika pasok ka na baka may makakita pa sayo, makilala ka pa nila."

Sumunod si Jeric sa akin papunta sa loob ng bahay ko. Pagpasok namin sa loob tinanggal na niya ang kanyang "disguise".

"Ang ganda ng bahay n'yo. Very Asian." Puri niya habang nagmasid-masid sa paligid ng sala.

"Salamat. Pina-customize ko talaga 'to. Balinese."

"Ang laki at ang ganda. Pero kayo lang mag-isa?"

Tiningnan ako ni Jeric ng malungkot. Hindi ako nakasagot.

"S-sorry. Sorry." Agad nyang sabi. Natahimik kami pansamantala. Bigla niya akong nilapitan. "Na-miss kita, miss She."

"Ba't ka nagpunta dito?"

Hindi ko naman talaga siya pinapunta dito. Sinabi ko lang sa text na ako lang mag-isa at bored na ako masyado. Di ko sinasabing gusto kong puntahan niya ako, pero parang ganun na nga.

"Ouch wala man lang I miss you too dyan? Ayaw mo bang nandito ako?"

Nag-pout pa talaga siya na parang bata. Lumapit kami sa isa't-isa at akma niya akong yakapin, tinanggap at niyakap ko na agad siya.

"Na-miss din kita." Mahina kong sabi nang nagyakapan kami.

"Ano yun?" Kunware hindi niya narinig.

Bumitaw na ako sa pagkayakap sa kanya pero nakahawak lang siya sa bewang ko at tinitigan niya ako. Nagtitigan lang kami hanggang nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko.

"Alcoholan mo muna yang bibig mo para ma-disinfect." Biro ko sa kanya.

"Hindi naman ako infected ah," sagot niya. "At tsaka corona virus lang yan miss She, love kita."