Arduous Affection [COMPLETED]

Chapter V

Naramdaman ko ang labi niyang naglalakbay pababa sa leeg ko. Pinigilan kong mapasinghap nang sinilid niya ang kamay sa suot kong blouse. Hindi ko lubos maintindihan kung bakit ako nagpapaubaya sa kaniya. Kusang umangat ang dalawa kong kamay upang ikawit sa batok niya.

My consciousness suddenly awakes when he already unhooked my bra. Tinulak ko siya na ikinawala niya ng balanse. Hindi ko inaasahang mahigit niya ako kaya sabay kaming bumagsak sa carpeted floor.

His breath was heavy habang ang kaniyang mga mata ay nag-aalab. Gusto mang manatili ng katawan ko sa pwesto namin kagaya ng dati. Being with his arms is the comfortable place I've known, but, that was before. Mahina kong minumura ang sarili dahil nagpaubaya ako sa bawat ginagawa niya kanina. That was not supposed to happen!

"Mali 'to,"

I pushed Reus' chest so I could get up. Nanginginig akong umupo sa couch at hindi na nagtapon pa ng tingin kay Nereus sa takot na kung ano na naman ang mangyari. I was aback to what I supposed to tell him.

Kung 'yon ang gusto niya, gagawin ko para lang kay Daddy.

"Pumapayag ako sa gusto mo pero hindi na kasali 'to." deretsahan kong sabi at nag angat ng tingin sa kaniya.

Nahuli ko siyang malamlam ang tingin sa 'kin. Nakaramdam ako ng lungkot, after all ganoon pa rin siya, ganoon parin ang tingin niya sa'kin. Kung paano siya tumingin sa 'kin noon, nakikita ko ngayon. Hindi naman na ako gaga para magpaniwala pa sa kaniya, siya na ang may sabi, lahat ng pinakita niya noon ay hindi totoo. 

Ngayon. . . Maaaring hindi rin tunay.

"I'm sorry," aniya sa mababang boses.

Bago ako tumalikod upang lumabas ay hindi nakawala sa'kin ang kumawalang ngiti sa labi niya. Nagtuloy tuloy akong lumabas ng Presidental Suite at walang lingong pumasok agad sa elevator.

Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa susunod na mga araw, buwan, at taon. Ang isiping ikakasal ako kay Reus ay nagbibigay ligaya sa 'kin, noon, but Today, it was a purely nightmare that I want to awake from a heavy sleep.

Ipagsasawalang bahala ko na ang lahat, bahala na kung ano ang mangyari. Wala akong magagawa.

"Ma, ready na 'ba ang mga gamit ni Lucas?" tanong ko nang nakauwi ako sa Condo.

Nakadekwatro lang si Cameron habang nakatingin sa 'ming busy sa pag e-impake ng mga gamit. Panaka-naka ko siyang tiningnan. I don't know what happened pero ang sama ng tingin niya sa 'kin. Nilapitan ko siya.

"Cam, okay ka lang?" she just pursed her lips. She tried to smile a little. I know there's something going on, It's not the genuine type of smile she used to wear.

"Don't mind me. . . " she looked straightly to my eyes. "How is it? alright, bakit ko pa tinatanong na obvious naman." she heaved sigh.

"Alam mo?" umupo ako sa tabi niya.

"Yes. . . He told me na ikaw ang gusto niyang pakasalan instead of me. . . hindi ko alam kung bakit gusto niyang mag revise," aniya at bumuntong hininga ulit. Nakokonsensya ako, dapat kasi siya 'yon, eh.

Isa si Cameron sa mga dahilan kung bakit hindi ko masabi sabi ang katotohanang si Reus ang ama ni Lucas. Natatakot akong kamuhian ng sarili kong pinsan nang dahil sa nabuntis ako ng lalaking matagal na niyang gusto. Alam kong malaking katangahan ang mahalin ang mahal niya. I was naive before because Reus is the one who always there for me. Hindi ko naman mapigilang mahulog sa mga salita niya and I was so wrong of believing all of it.