Arduous Affection [COMPLETED]

Chapter VI

The shimmery of rising sun seeks calmness into ocean; along with the cool whirlwind enveloping my body. It's like my comforter, it tells me that it's alright, it tells me to not worry, and I can't help my self to smile. Barefooted, tumigil ako at tumingala sa langit.

I pursed my lips as the rays of the sun kissed half of my face. Sa paraang ito gumagaan ang loob ko.

It reminds me of my childhood. Our mansion before was located near the coast. Unti unti akong lumapit sa kalmado pang tubig. Malamig na simoy ng hangin ang umihip. I'm just wearing a white floral dress, it sway west, sumasabay sa ihip ng hangin.

I could felt the coldness of water through down my feet. Napangiti ako. Just like what I always did when I was younger, pinulot ko ang isang bato at ibinato sa malayong parte ng tubig while wishing something.

"Astraia," I glanced at her. Ngumiti ako't umalis sa tubig upang salubungin siya ng yakap.

"Ma, I thought you wouldn't come!"

"Gising na ang Daddy mo. Hinahanap ka niya." I felt rejoice about her news.

"Are you really sure about this?" she seriously asked.

"Masaya ka ba sa naging desisyon mo?Marriage is sacred, Astraia. It is about of two people loving each other whole heartedly. Not by just agreement nor in paper."

I held her hand. Mapait akong ngumiti.

"Because that's the only way I could get back Dad's trust, Mama."

Until now, ramdam ko pa rin ang pagkadismaya ni Daddy sa'kin. Yes, they accepted me from the biggest mistake I made. Pero hindi gaya ng dati ang pakikitungo ni Dad sa 'kin, everything has changed. Though, the moment he held his grandson's hand lumambot si dad sa 'kin, pero unlike before he rarely talk to me 'pag nasa mansion ako, he only talk to Cameron.

Naglakad kami sa dalampasigan ni Mama. I clipped my hair way to my ears nang sinaboy ito ng hangin. Today was our prenuptial shoot, kagabi lang nang nag-check in kami dito sa beach na pag-aari rin ng Vasquez. Kasama ko rin ang mga inutusan at ni-hire niyang maging wedding coordinator kuno namin.

Bakit kailangan pang mag prenup shoot? Utang na loob, ayokong makaharap ang camera. Hindi ko naman gusto ang ganito, lalo na dahil hindi naman talaga galing sa puso ang pagpapakasal namin.

Wala pa si Reus at hinihiling kong matatagalan pa siya. He's still at the Philippines preparing something. At wala akong pake kung ano man ang ginagawa niya ngayon. Sana nga magbago ang isip niya't pakakasal na lang siya sa iba.

"Alam kong alam mo kung gaano ka determinado ang Daddy mo. Pero ni minsan noon hindi namin inisip ang ganitong arrangements sa buhay niyo ni Cameron." she lifted my hair at mapait na ngumiti.

"Palagi naming hinahangad na pakakasalan niyo ay ang taong minamahal niyo."

"Mama, I'm sorry." she looked at me with glum. Niyakap ko siya at ganoon rin siya sa 'kin.

"Now that you're going to marry Nereus. How about your son?" napahiwalay ako sa kaniya.

"H-hindi ko pa po alam."

"Ina ka, Aia. Hindi maaaring hindi mo alam ang gagawin para sa anak mo, don't tell me na hindi alam ni Nereus ang tungkol kay Lucas!" bahagyang tumaas ang boses ni Mama.

My tears were now visible through my eyes. Umiling ako. I know how much she loves her grandson at naiintindihan ko kung magagalit siya sa 'kin ngayon. Ako mismo 'di ko mawari ang gagawin. Naiipit ako sa gitna ng galit at obligasyon.