Arduous Affection [COMPLETED]

Chapter XI

After all I've found, hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan.

Napaka-imposebleng namang magagawa ni lolo 'yon! I was raised by my father with full of love that his father had taught him, so he did also the same sa 'min ni Cameron. Kilala ko si Lolo, and I believe he can't do such evil things.

Months has passed at patuloy pa rin sa pagpapadala ng mga mensahe ang estrangherong numero. Gusto ko siyang makaharap upang malaman kung ano ba talaga ang motibo niya at kung bakit niya ito ginagawa sa 'min.

I tried to reach a conversation with Cameron but I got nothing in response. I sighed. I need to figure out what's the real story of my family sa pamilya niya. Mas madali sana kung nandito si Cameron pero alam kong hindi niya pa rin ako napapatawad. Kung sana lang hindi humantong ang lahat.

Agaran kong tinipa ang pangalan ni Lolo sa Internet. Miguel Simeon Sr. May lumabas roon na iba't ibang larawan niya. Nanginig ang mga daliri ko habang pinipindot lahat ng artikulo. Tama nga ako, he's my grandfather!

He even used Simeon instead of Vergara. Hindi makapaniwalang pingbubuksan ko lahat 'yon.

"Lolo, why?"

May lumabas roon na mga larawan ng isang matandang lalaking kasosyo niya, I zoomed the picture, magkahawak kamay sila ni Lolo at abot mata ang mga ngiti. It is the ribbon cutting of VS company.

Miguel Simeon Sr., the abductor. The head news. 1950.

Nanlumo ako sa nabasa. I feel like crying. I know much my Lolo. Hindi siya gano'ng klaseng tao, he can't abduct Reus' brother just like that. Baka nagkakamali lang sila!

"Sweetheart?" agad kong isinarado ang laptop at tumingin kay Reus na may pagtataka sa kaniyang mukha. He's just wearing towel to cover his naked waist. Basa rin ang kaniyang buhok at ang iilang butil ng tubig ay dumadaloy pa sa kaniyang maskuladong katawan. Umiwas ako nag tingin nang makita ang pagtaas ng sulok ng kaniyang labi.

"Wanna have some touch? This body only yours, sweetheart." he said seductively. Nalunok ko bigla ang laway at agad na nag-iwas tingin.

"I'm not in the mood of making flirt with you Vasquez." tumayo ako. Nabigla ako nang hinigit niya ako sa bewang. I can now feel his hot breath to my neck. He was now sucking my earlobe down to my collar bone. Napapikit ako.

"Are you alright?" he asked. I nod.

"Uhm, hindi pa ba tayo uuwi?" lumayo ako sa kaniya. Inayos ko ang sarili 'tsaka siya hinarap.

Nanatili ang kaniyang tingin sa 'kin. Maraming bumabagabag sa isipan ko ngayon. Ang isiping malalayo sa 'kin ang anak ko'y hindi ako makapapayag. If it was true that my grandfather did those unforgivable things, we shouldn't be the one to put the venge on. Wala akong alam, nito ko lang naman nalaman. I'm so bombarded on everything, I could only think as of now is no other than my son. Lucas, only him.

I'm starting to pack our things. Kailangan ko nang makasama ang anak ko. Tumikhim si Reus, nanatiling nakatingin sa 'kin.

"I missed Lucas, I think he needs me right now." I told him casually. I saw him walk towards me. Hindi ko siya pinansin at patuloy parin sa pag e-empake.

Nabitawan ko ang damit nang naramdaman ang kamay niya sa puson ko. He's behind me, resting his chin on my shoulder.

"Lucas is fine," aniya at masuyo akong hinalikan sa pisngi.

"Reus, gusto ko nang umuwi..." harap ko sa kaniya. I gently pushed him pero hinigit niya ako papalapit. I stared at his sterling gray eyes. How could this man managed to broke my heart before?