Onun Gülüşüne Karşı Hayat

OGKH 19

Kalabalağın arasında gözüm Selin'i aramaya başladı . Yoktu.

Okul bahçesinden hızlı adımlarla okula girdim. Aynı hızda merdivenlerden çıkmaya başladım.

Daha hızlı olmalıydım.

Merdivenleri çıkıp lise katına geldim. Koridorlarda sivil insanlar vardı.

Peki ya hangisi Selin'i vurucaktı ?

Adımlarımı biraz daha hızlandırıp 11/A sınıfına doğru yürümeye başladım. O sırada yanından geçtiğim insanların bellerine veya sırtlarına bakıyordum.

Silah hangisinde olabilirdi?

11/A sınıfına girdiğimde Selin'i gördüm. Elinde ki karnesine bakıyordu. Memnun bir hali vardı. Sonradan ayaklarım aklıma geldi ve yanına doğru yürümeye başladım .

"Şuna bak! Pislik Matematikçi 2 vermiş! " diye bana bakarak söylendi.

"Selin gitmeliyiz. " dedim nefes alışverişimi düzene sokarken.

"Hiçbir yere gitmem. Bu matematikçinin benden çok çekeceği var! "

Ayaklandı ve adımlarını kapıya yöneltti.

O an kafama şimşekler çaktı.

Onu durdurmak amaçlı ondan daha hızlı davrandım ve kapıyı açmadan önünde durdum. Eğer o kapıyı açıp giderse, ki eminim gidecek , işte o zaman herşey kötü olacaktı .

Belkide cuma selası verilmeden okuldan uzaklaşa bilir, veya vurucak kişi en zayıf anında zamanını beklemeden Selin'i vurabilirdi

"Önümden çekil panda beyinli. "

Söylediklerini takmayarak bileklerinden tuttum ve onu köşeye sıkıştırdım.

Arkamı döndüm ve sınıfa baktım.

Az önceki kalabalık yoktu. Herkes bir anda çıkmıştı.

"Beni dinlemelisin. " dedim sakin bir ses tonuyla. O da göz devirip " Neden? " diye sordu.

Şimdi herşeyi açıklarsam zaman kaybı yaşamış olurum. O zaman en kısa ve öz kelimeleri seçmem gerekiyor.

Derin bir nefes aldım ve gözlerimi onun mavilerine diktim.

"Tehlikedesin, öleceksin..... Bu yeterli mi? " dememle beraber göz bebekleri genişledi. Korku ve endişe gözlerinden okunuyordu.

"Kim neden böyle birşey yapsın ki? " diye bir soru yönelttiğinde her saniyenin daha kıymetli olduğunu anladım.

"Şimdi anlatmanın sırası değil. Buradan... " gözlerimle çıkış yerleri aradım " hemen çıkmalıyız. "

Bileğinden çekiştirerek konuşmasına izin vermedim . Kapıyı hafif aralıyıp etraya bakındım.

Veliler ve öğrenciler. Bireysel takılan kimse yok.

İçimde oluşan ufak güvenle kapıyı açtım. Selin'in kulağına eğilip ona kibarca emir verdim .

"Şimdi.... " derin nefesler alarak gözlerine baktım. Ölmek için fazla masumdu.

"Ben 3 dediğimde hızlıca koşucaz. Anlaşıldı mı? "

Kafasıyla beni onayladı. Bende ona bakıp 'güvendeyiz' der gibi gülümsedim.

Ama güvende değiliz. Yanımızda ki herhangi biri bile Selin'i vuracak kişi olabilir. Belki de şurda ki esmer ela gözlü adam?