ALZLEIMER

~Memory

Jin's pov:
Би өөрийгөө гайхаж байна. Сая л гэрлэнэ гэж байсан бүсгүйгээ хаяаад явчихлаа. Жин чи юу л хийгээд байндаа. Таних чгүй байгаа бүсгүйгээс болж амьдралаа эргүүлж байна...
 
    Author's pov:
   Жин цэцгийн дэлгүүрт хамт орж ирсэн бүсгүйгээ Сураныг нэг л харснаасаа болоол хаяаад гүйчихсэн. Тэр яг одоо хаана ч яваагаа мэдэхгүй зөвхөн урагш алхан Сураныг бодон алхана. Гайхмаар нь тэр алхсаар байгаад Сураны кафе н хажууд ирчихэж. Тэр гайхан харж дотор нь цэцэг дэлбээлэх шиг болон аль хэдийн орж өмнө суудаг байсан цонхон талын суудал дээр тухтай нь аргагүй суужээ. Зөөгч түүн дээр ирэн:
-Сайн байна уу? Та юу захиалах вэ?
Жин бодохчгүй:
-Аме..Американо
-Өөр зүйл захиалах уу?
-Хэрэггүй дээ. Баярлалаа.
Жиний сэтгэл тайван амгалан. Бороотой өдөр цонхоор бороо орохыг харан чимээг чагнан сууж буй мэт үнэхээр амгалан тайван. Кафе н хаалганы хонх дуугарч харвал Суран!
Жин ий нүд нь томорч түүнийг чимээгүй ажиглана. Гүйгээд очмоор ч танихгүй шүү дээ! Биш ээ. Санахгүй байна шүү дээ! Гэхдээ Жин харах болгондоо нэг л зүйл мэдэрч байсан. 
Цээжин дэх чулуу нь алга болчихсон мэт.
Гэнэт л зүрхэнд дулаан мэдрэмж төрж. Энэ мэдрэмжийг юу гэдэг юм бэ?

                               "ХАЙР"

Жин зориглон алхаж Сураны өмнө зогсоод :
-Уучлаарай. Тантай түр ярилцаж болох болов уу?
Жин Сураныг яаж баярлаж байгаан мэдэхгүй дээ. Тэр энэ л мөчийг хүлээж байсан шүү дээ.
Suran's pov:
Тэр намайг санаж эхлэж байгаа юм болов уу? Эсвэл зүгээр л....
Юу ч байсан очих хэрэгтэй. Би түүнтэй ярилцмаар байна.
-Жин? Чи намайг таниж байна уу?
-Уучлаарай. Би өөртөө юу тохиолдсонг мэдэхгүй ч таныг цэцгийн дэлгүүрт харснаас хойш зүрхэнд минь нэг л дулаан мэдрэмж төрж. Зүгээр л цаанаасаа энд авчирсан.
Тэр ой санамжаа алдчихаж гэхдээ яагаад? Тэр эв эрүүл байсан шүү дээ.
-Аан. Намайг Суран гэдэг. Та өмнө нь манай кафе д ирдэг байсан юм лдаа. Байнгын үйлчлүүлэгч гэх үү дээ. (Суран үнэнээ хэл лдээ. Чи түүний дурлалт бүсгүй шүү дээ. Одоо л хэлэхгүй бол чи дахиад л эхнээс нь эхлэнэ...)
-Тийм үү? Тэрнээс өөр зүйлгүй гэж үү?
(Суран яг одоо хэл!! Өөр тохиромжтой үе олдохгүй !!)
-Байгаа лдаа. Гэхдээ та завтай бол орой кафе хаах үеэр ярилцаж болох уу?
Миний хүсэж байсан тэр л нэг инээмсэглэл хараагүй ямар удаа вэ?
-Болно оо.(инэнмсэглэх)
Author's pov :
  Суран болон Жин ий зүрх нэг хэмнэлд орон цохилж байлаа.
Хэдий Жин тэй уулзсан хэдий ч Суран нэг зүйл буруу байгааг мэдэрсэн юм. Гэнэт л ой санамжаа алдах үе ховор шүү дээ. Тэр нэг үүйлээс бусад нь...
~Alzheimer
Суран энэхүү номыг уншиж байлаа. Энэ номон дээр ой санамжаа алдах өвчний талаарх сонирхолтой зүйлс болон ер бусын тохиолдолууд байсан. Тэр дундаас нэг гарчиг нүдэнл нь тусан тэр уншихаар шийдэв.
"Love Alzheimer"
-Энэ бол ой санамжаа алдах өвчтэй хэн нэгэн жинхэнэ хайраа олон удаан хугацаанд дотно харилцаанд байх үед тохиох үзэгдэл юм. Хэдий ховор ч тохиолдохгүй байна гэж байхгүй билээ.
1.Зөвхөн аль нэг л ой санамжаа алдах өвчтэй байх. Нөгөө хамтрагч нь эрүүл хүн байх ёстой гэсэн үг.
2.Жинхэнэ хайртай л учирсан үед энийг хувь хүн өөрөө мэдэхгүй.  Хувь заяанаас л хамаарна гэсэн үг.
Энэ нь ой санамжаа алдах өвчтэй хүн өөрийн өвчинг хайртай хүндээ өгч харин нөгөө хүнийхээ эрүүл сэтгэхүйг аван харилцан солилцоно гэсэн үг. Ихэнх тохиолдолд өвчтэй болсон хүн хайртай хүнээ мартддаг. Харин эргэж учрах үед бага багаар ой санамж нь сэргэх юм. Гэвч анх ой санамжаа алдах өвчтэй хүн өвчнөө буцааж авах юм.
Энэ бол тийм ч муу зүйл биш. Учир нь эргэж уулзаж  чадвал ой санамжаа алдах өвчтэй хүний өвчин бага багаар эдгэрэх юм.
Эрдэмтэд үүнийг одоо болтол баталж чадалгүй судалж байгаа юм.
Сураны толгойд энэ л бодол орж ирж одоо юу хийхээ бодон сууна...
  

A/n- aghhh hesegtee l zavguu bhndeeee. Uur hmust sain zohioloo surtachilaarai:333