ALZLEIMER

~Cake

Jin's pov :
Тэр өдрөөс хойш би 1 сар гаран тэр кафе өдөр алгасахгүй очсон. Үргэлж нэг цагтаа кафед хүнгүй байхад тэр л бүсгүйтэй хэдэн цагаар ч хамаагүй ярилцан суудаг байлаа. Тэр яг л хэвээрээ үргэлж миний суудаг ширээг цэвэрлэхээ мартан эргэж ирэн цэвэрлэдэг.
-Эгдүүтэй юм.
-Юу нь эгдүүтэй байна гэж үргэлж таны суудаг ширээг л мартчих юм.
Уурлангүй хэлсэн ч дэндүү эгдүүтэй түүний төрх түүнд би дурлачихжээ.
-Суран ойрд би мартамхай болоод байх шиг.
-Хмм. Яаж байна? Дахиад түрүүвчээ мартчихсан уу?(шоолонгүй инээх)
-Яаа битгий хүн шоолоод бай!(хөөрхөн байна. Үргэлж инээмсэглэж байгаарай ) Үнэндээ сая наашаа ирэх замдаа бараг л төөрчихсөнгүй. Хөгширч байгаа юм байхдаа?
-Сонин л юм.
Suran's pov :
Тэр мартамхай болоод байгаа гэсэн үү? Сонин юм аа. Миний ой санамж нэлээн сайжраад байхад...
-Жин!!! Латте чинь бэлэн болчихлоо.
Жин өөдөс минь инээмсэглэн алхаж ирнэ. Би түүнд өдөр болгон шинээр дурлаж байна. Түүний саяхан будсан үзмийн ягаан үс , цагаахан өөгүй арьс , булцгар уруул дэндүү төгс юм. Түүний төрхийг хичээсэн ч ой санамжнаасаа мартаж чадахгүй юм.
-СУРАН!! Латте.
-Өө. Уучлаарай май.
Тэр суудал руугаа явахын өмнө шилэн хоргоны цаана байгаа амттангуудыг хараад:
-Хөөх. Ийм их амттан үлддэг юм уу? Чи бүгдийн иддэг үү?
-Юу гэж дээ. Гэртээ харих замдаа асрамжмйн газар орж хүүхдүүдэд өгдөг юм. Байнга л ингэж үлддэг. Өдөрт 2 удаа бялуу хийдэг болохоор аргагүй биз. Чи нэгийг амсаж үзэх үү?
-Амсах?? Би бүгдэнгээс нь идсэн ч яахав. Би яагаад өмнө нь хараагүй юм бол. Тэгэхээр шоколад,самар,гүзээлзгэнэ,самар,кофе тэй хүртэл байгаа юм уу? Хөөөх бүгдийн идий!

Эгдүүтэй юм аа. Үргэлж зүрхийг минь тэр л нэг зэвүүн эршүүд төрхөөрөө догдлуулдаг атал. Түүний ийм хүүхэд шиг эгдүүтэй царайг анх удаа харж байна. Хайр тэгэхээр ийм байх нээ.

Би түүн рүү таваг дүүрэн амттан бариад:
-За бяцхан хүү минь. Чадлаараа идээд ав!
Би урд нь американо барин цонхоор ширтэн сууна. Жин рүү эргэж харвал таваг хоосон..
-Юууу?? Ийм хурдан??
-Чи намайг хэр том ходоодтойг мэдэхгүй хэрэг үү?
-Ингэж их иддэг байж яагаад таргалдаггүй юм. Ирэх болгондоо л улам тураад байсан.
-(Нүүр лүү минь ойртоод.) Тэгвэл чи намайг сайн л хооллох хэрэгтэй болж дээ.
Би түүнээс үсрэн холдоод ,амаар зүрх гарчих нуу гэлтэй амаа даран ,улайсан нүүрээ сэвэн Жин рүү харвал тэр яг байрандаа надаас нэг зүйл хүсээд байгаа юм шиг.
-Жин?
-Суран чи бараг мэдэж байгаа биздээ.Би чамд...
Jin's pov:
Хэлээрэй Жин. Мартахаасаа өмнө хэлээрэй. Чадна шүү дээ. Гэхдээ тэр над руу ингэж хараад байхад. Нүдээ тас аниад.
-Суран. Би чамд хайртай.
Тэр над руу гайхсан харцаар харж
-Уучлаарай хэрэггүй юм ярьчихлаа. (Ичиж үхэх нь..)
-Жин. Үнэндээ... Би ч гэсэн чамд хайртай.
Саяны гайхсан харц одоо хайр дүүрэн харц болон хувирчээ.
Би энэ дэлхийн хамгийн аз жаргалтай хүн.

Түүнийхээ гарыг атгаад:
-Баярлалаа. Суран би чамайг анх ирснээсээ хойш л харан суулаа.
Чи минь үнэхээр үзэсгэлэнтэй намайг өөртөө яг л энэ аяга латте шиг удаан удаанаар дурлуулж байна.
-Жин. Чи миний мартамхай занг эгдүү гэж харан намайг байгаагаар минь хайрладаг. Чамайг энэ дэлхийн хамгийн төгс залуу гэхэд хэлсдэхгүй байх. Чи надад илүү гоёдоно шүү дээ. Гэхдээ чамтай байхад дэлхий сөнөсөн ч хамаагүй...

Тэр л нэгэн кофены анхилам үнэр ханхласан кафе дотор хайрандаа умбан бие биенийх нь уруул шүргэлцэнэ. Тэр 2 ирээдүйд болох зүйлсд бэлэн болов уу? Бүх зүйл төгс байдаггүй шүү дээ.

A/n: ziaa unendee l 3dah bltol tessengu :333nehej nehej oruulj bga ymandr unendee l gomdmoor bhinmoooo. Ug ni vote nii tsaanas yvagu c tsaasha bicih uram hregteishde:3