ALZLEIMER

~Past

...Жин Суран хоёрын уруул зөөлөн шүргэлцэнэ.

-Маргааш өглөө

Суран Жин хоёр өчигдөр шөнийн борооноос болоод кафед байдаг ажилчдын амралтын өдөр хоноцгоосон. Өнөөдөр бол бүтэнсайн Сураны кафе амраж цэцгийн дэлгүүр ажилладаг өдөр юм.
Суран:
-Жин. Өнөөдөр завтай бол надтай хамт цэцгийн дэлгүүрт ажиллах уу?
Жин:
-Чамтай л хамт байвал хаана хэзээ ч байсан болно шүү дээ *инээх*

Жиний царай инээж байснаа гэнэт төлөв байдалл орон руу Суран руу хараад:

-Гэхдээ чи одоо болтол надаас юм нуугаад байна тийм үү?

Суран:
-*санаа алдах* Яахав хэлээгүй зүйлс байгаа лдаа. Өнөөдөр бүгдийн хэлэх болхоор над руу битгий ийм төлөв царайгаар хараад бай.

Суран Жин хоёр жирийн л хосуудын ижил өглөөний цайгаа инээлдэн ууж сууна. Суран болон Жин ий аль аль нь өөрсдөд нь саад болсон тэр эмгэгийн бага багаар замхарч буйг мэдээгүй юм...

-Цэцгийн дэлгүүр
Суран:
-Өнөөдөр хүн бага байна шүү. *эргээд Жин ийг харах*

Жин хормогч өмсөөд нухацтай царай гаргаад жижигхээн хайчаар сарнайнуудын өргөсийг авах гэж хичээж байх агааад нэг л болж өгөхгүй байгаа нь илт байв.
Жин:
-Яаая. Сссс Сураныг энэнээс өөр ажил байхгүй юу. Үгүй бол хайрт залуу чин гаргүй болох нь..

Суран инээсэр Жин рүү очоод хацар дээр нь зөөлөн үнсээд:
-Ммм.  Өнөөдөр хүн бага байгаа юм ингэсгээд хаачихья. Чи хойшоо очоод сууж бай.

-Арын өрөөнд

Суран:
-Жин тэгэхээр сайн сонсоорой за юу?
Жин:
-Ойлголоо.
Суран:
-Тэгэхээр би "Alzheimer" тэй гэж хэлсэн дээ. Тэр үед манай гэрт маш зузаан энэ эмгэгийн талаар ном байдаг байсан юм. Бага байх дурсамжуудаас энэ ном л тод толоос үлджээ. Энэ ном дээр олон төрлийн "Alzheimer " ийн талаар байсан юм. Тэр дунд нь "Love Alzheimer " гэж байсан. Тэр бол яагаад чи намайг гэнэт мартснй шалтгаан юм. Хэн нэг "Alzheimer " тэй хүн заяаныхаа хайртай учоах үед нөгөө хүн маань "Alzheimer " тэй болдог гэсэн байсан. Эргэж уулзвал зүгээр болно гэсэн хэдий ч энэ бүгдэд итгэхийн аргагүй шүү дээ!
Жин:
-Аан. Одоо л ойлголоо. Гэхдээ одоо хоёулаа аль аль нь юм мартахгүй байгаа шүү дээ.
Суран:
-Сайн мэдэхгүй шүү дээ. Тиймээс манай хуучин гэр лүү хамт явах уу?
Жин:
-Асуух хэрэг юу байна. Чиний байх газар би байх болно.

                                    ...

Жин Суран хоёр маш хурдан явахад бэлэн болсон байсан юм.
Тэр хоёр хамтдаа Сураны хуучин гэрлүү явна. Энэ үед Суран Жинд өнгөрсөн амьдарлаа ярьж өгнө.
                                 
                                 Past

Суран ээжтэйгээ хамт гадаа хөөцөлдөн тоглоно. Сураны энэ инээмсэглэл дэлхийн хаанаас ч оломгүй гэгээн ариунхан инээмсэглэл байсан юм. Хэдий аав ээж хоёр нь салсан , ой санамжаа алдсан ч Суран уйлж , гомдолдгүй байса юм.
Суран Жинд өөрийнхөө талаар ярьж өгөхдөө илүү олон зүйлсийг эргэж санаж байлаа.
Жин:
-Ээж чин ажил хийдэггүй байсан юм уж?
Суран:
-Хийдэг байсаан. Тэр өглөө эрт яваад орой яг 7 цагт ирдэг. Тэр хооронд намайг.. Эмээ тийм ээ надад эмээ байсан. Тэр аавыг явснаас хойш хамайг хардаг байсан. Тэр бол дэлхийн хамгийн шилдэг эмээ. Түүний бялуу бол хамгийн шилдэг нь. Намайг үсгээ мартаж эхлэх үед тэр надад "Alzheimer "ын талаарх номыг уншиж өгдөг байсан. Яаж би түүний талаар мартаж чадав аа...

Жин Суран хоёр 4цаг хэртэй явсны эцэст хотоос гаран Сураны хуучин  гэрийн гадаа ирсэн юм.
Хуучирч гаднах өнгө нь гандсан шд.  Цаанаасаа л гэгээлэг уур амьсгал бүрдүүлж байсан юм.

Суран гүйж очоод хаалганы дээрх байх жижигхэн нүх рүү гараа хийгээд түлхүүр гаргаад ирэв.
-Ээж дандаа энд хийдэг байсан юм. Би том болоод гэрээсээ нууцаар гарахдаа энэ түлхүүрийн авж байндаа гэж бодсон ч ... Зза тэр яахав орцгооё.

Жин ард нь зөөлхөнөөр инээмсэглэн өөртөө л сонсогдохоор:
-Санаж байна шүү дээ

Байшин хав харанхуй Суран утасны гэрлээ асаан даруулгыг хайж хайж арай гэж олоод дартал асаж байна.
-Хөөх 10хэдэн жил амьдраагүй гэхэд дажгүй шүү.
Жин инээн :
-За алив.  Гэртэй чин танилцы.

Суран Жин хоёр нэлээн олон цаг гэрээр нь явж цэвэрлэсээр сая л гол зочны өрөөнд орж ирж сууна..

A/n - duusla duusla duuslaa duuslaa duusla:33