ZEHRA'NIN EVLİLİK HAYALİ ve LEYLEKLER

Adsız Bölüm 2

2

Hava kararmaya başlamıştı, genç leylek ritmik kanat çırpmasına ara veriyordu sık sık, sürüden

kopmuştu, aralarının çok iyi olduğu genç erkek leylek onun yanındaydı.

"Dostum, bu halde daha fazla gidemeyeceğim!"

"Sık dişini. Buraları bilmiyoruz. Geride kalırsak kayboluruz!"

"Beni bırak, aşağıda bir yerde gecelerim, sonra sizi yakalarım."

En arkadan gelen yaşlı leyleklerden biri süzülüp onlara yaklaştı: "Çocuklar, neyiniz var?" diye sordu.

"Arkadaşımın bir kanadında bir sorun var. Daha fazla uçacak hali kalmadığı söylüyor."

"Buraları çok iyi bilirim, aşağısı tehlikelerle dolu; evler, araçlar, trafik, insanlar... Bir saat kadar

dayanırsa bir ormana geleceğiz. Orası da tehlikelerle dolu. İki saat dayanırsan orada boş tarlalar

var, oraya iniş yapabilirsin. Buralarda bir dostumu kaybetmiştim yıllar önce. O gece çok

yorgunduk. Dinlenelim dedi, yere kondu, yol boştu, aniden gelen bir kamyon onu yaprak gibi ezdi.

Ben yolun kenarındaydım. Yoksa ben de gitmiştim. İlk göç yolculuğumuzdu, çok gençtik, trafik

denen şeyi hiç bilmiyorduk, bize bir şey olmaz, çok güçlüyüz derdik. Sonra ağlayarak havalandım

ve sürümü buldum. Bir daha asla sürüyü bırakma dedim kendime. Mahvolursun. Size bol şans."

Yaşlı leylek, kademe kademe yükseldi ve sürüye yetişti.

Genç dişi leyleğin durumu giderek kötüleşiyordu.

"Beni bırak, başımın çaresine bakarım, sadece dinlenmem lazım. Sen git. Kaybolursam sen de

kaybolacaksın. Sürüye yetişsen iyi edersin."