"Anne ben çıkıyorum!" Akaashi açık yakasını ve kolyelerini girişteki boy aynasına bakarak düzeltip kapıya yöneldi. Ama annesi bu arkadaşlığı kurtarmak konusunda kararlıydı. "Oğlum, şunları kaldırmama yardım eder misin?" Keiji dönüp atölyeye girdiğinde hızla kolundan çekildiğini hissetti. "Bokuto burada, eskiden hep beraberdiniz. 7 yıl boyunca hiç görüşmediniz ve şimdi o kadar yol gelmiş. Sorun ne, paylaş benimle. Konuşurken de kaçmaya yer aradın, neden istemiyorsun onu?" Keiji gülümsedi. Annesinden gizlemesine gerek yoktu.
"Liseyi bitirdiğimde bir itiraf aldım, Koutarou'dan. Ona karşı hislerimden emin değildim bu yüzden zaman istedim, anlayış gösterdi. 1 hafta sonra kimseyle vedalaşamadan Fransa'ya taşınmamızın üstüne, onu reddettiğimi ve sildiğimi düşündüğünden her yerden engelledi beni. Arkadaşlarımıza da üstüne basarak söylemiş, benimle asla görüşmek istemediğini...
Ben ona aşıktım anne, düzenim mahvolsa bile yıllarca aşık kaldım. Ben onu geçmişime gömmeyi yeni yeni başarabiliyorum. Geri döndüğü yetmezmiş gibi bir de düğünü için takım dikmemi istiyor. Ben ilk aşkımın düğününe destek verebilecek cesarete sahip değilim. Ben onu en mutlu gününe hazırlayacak kişi değilim. Görüşmek üzere."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝚏𝚘𝚛𝚎𝚑𝚎𝚊𝚍 𝚔𝚒𝚜𝚜𝚎𝚜 π 𝚋𝚘𝚔𝚞𝚊𝚔𝚊
FanfictionAkaashi Keiji, Paris'in en başarılı terzilerinden birinin mimar oğluydu. "Uzun zamandır, çok uzun zamandır, bu anı bekliyormuşum." *2020
