"Anlayamadım? Saygı çerçevesinden çıkma lütfen. Aramızda geçenler için özür dilerim, bir şeyler öyle olmamalıydı evet. Ama maalesef oldu ve artık senin için önemi kalmadı. Geçmişteki güzel arkadaşlığımızın hatrına, bir şeyler yaşanmamış gibi yapmak isteyeceksen eğer; ben, bunu yapamam üzgünüm. Rica ediyorum, ne söyleyeceksen söyle ve git. Bu işler aceleye gelmez, düğün arifesinde olan çok erkek gördüm ve biliyorum. Heyecanını başkasıyla paylaşmalısın. Ben bu konularda konuşulacak insan değilim."
Koutarou duyduklarıyla koca bir kahkaha attı. Keiji özlemişti bu gülüşü, başını çevirdi yine de. Koutarou ağır hareketlerle yaklaştı Keiji'ye. Bir kolunu onun beline sarıp kendine çekti. Geçmiştekine göre uzamış saçlarını karıştırdı, gözlüğünü çıkardı. Keiji gözlüğü almak isterken aralarındaki mesafeyi azaltmış bulundu istemeden. İstemiyordu evet, evlenmek üzere olan ilk aşkıyla bu şekilde yakınlaşamazdı. Koutarou'nun, dudaklarına baktığını fark ettiğinde çıkmak için uğraştı güçlü kollardan ama bırakmıyordu. Keiji dayanamayıp tüm üzüntüsü, siniri ve kaçma arzusuyla dolu sıkı bir tokat attı Koutarou'nun beyaz yanağına. Koutarou şokla onu bıraktığında hala gülümsüyordu. Keiji anlayamıyordu, neden mutluydu? Neden onunla değil de başkasıyla mutluydu? Neden, neden, neden?
"Evlenmek üzeresin, başkalarıyla bu şekilde yakınlaşman müstakbel eşine karşı sadakatsiz olduğunu gösterir. Aklını başına al ve git, Bokuto-san."Koutarou, tokat yese de sımsıkı sarıldı Keiji'ye ve boynu ile kulağının arasına fısıldadı.
"Düğün benim değil, Akaashi. Benim değil."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝚏𝚘𝚛𝚎𝚑𝚎𝚊𝚍 𝚔𝚒𝚜𝚜𝚎𝚜 π 𝚋𝚘𝚔𝚞𝚊𝚔𝚊
FanfictionAkaashi Keiji, Paris'in en başarılı terzilerinden birinin mimar oğluydu. "Uzun zamandır, çok uzun zamandır, bu anı bekliyormuşum." *2020