-Şırınga- [BİTTİ]

Bölüm 22

-Şırınga-

Yazar : Luskitty

22.BÖLÜM

#Yixing

Tüm kötü şeyleri geride bırakarak başlıyorum yeni bir güne...
Beni kollarıyla saran adam gibi tüm kötü şeyler ele geçirmişken kalbimi, yok ettim hepsini.Bir tek Sehun kaldı.3 yılımı ondan gelen acıları kabul ederek geçirmişken, şimdi neden yapmayayım peki?Çok mücadele ettim yapmak için, çok uğraştım kendimle, ama yendim.Kötüler arasında ki en kötüye tutunsam da mutluyum artık.
Hayır, affetmedim.
Sadece, unutmayı öğrendim....

"Yixing, beni dinle."

"Evet?"

"Orada adamla kesinlikle konuşmayacaksın tamam mı?Ve neler olacağını bilmiyoruz.Tehlikeli şeyler de olabilir.Elimi bırakmak da yok."

"Sehun?"

"Hmm?"

"Ben çocuk değilim.Hem unuttun mu?Biz daha tehlikeli işler de yaptık."

Göz kırparak söylediğim de yüzünde saçma bir sırıtışıyla üzerime çıkıp yatakla arasına almıştı beni.Ne olduğunu anlayamadan dudakları da sabah öpücüğünü hediye ederken dudaklarıma, koluna vurarak onu durdurmaya çalıştım.Çünkü bunun sonu, pekte iyi görünmüyordu.

"Yah!Tehlikeli derken bunu kastetmedim!"

Ellerini yüzümün iki yanına koyup okşayarak saçlarıma doğru çıkmıştı.Gözleri gözlerimi esir alırken de yüzümde ki gülümseme yavaş yavaş kaybolarak kendini yok etmişti.Arzuyla, şehvetle ve aşkla bakıyordu şimdi.Dediğim gibi, bunun sonu pekte iyi görünmüyordu.

"Elimi bırakmayacaksın."

Üzerimden kalkıp elleriyle saçlarını dağıtırken bir yandan da keskin hale gelmiş gözleriyle kararlı bir şekilde konuşmuştu.Pekala, bu Sehun'du değil mi?Her zaman olduğu gibi, onun dediği olurdu.

....

Bu elimi bırakmayacaksın mevzusu oraya gidince olur sanıyordum ama, yol boyunca, araba sürerken bile elimi bırakmamıştı.Hoşuma gitmesi bir yana, onda ki değişimleri görebiliyordum artık.Çünkü Sehun, asla benim elimi tutmazdı.

"Selam."

Büyük, duvarları beyaz renge boyanmış bir kliniğin önünde durduğumuz da Chanyeol'ün çoktan gelip bizi orada beklediğini görünce ister istemez kasılmıştım.Yaptığım şey bir yana, sevmiyordum onu.Ve böyle görünce de anlamsız bir korku oluşuyordu içimde.O korkunçtu.Korkunç bakıyordu yine.Kim bilir içeride ki doktora neler yapacaktı?Düşünmek bile istemiyorum.

Ortamda ki havanın kasvetinden mi yoksa Sehun'un selamının ortada asılı kalmasından mı daha çok gerildim bilmiyorum.Seri katil Park Chanyeol geri dönmüş gibiydi sanki.Bize, birleşik olan ellerimize ve önümüzde ki binaya o kadar kötü bakıyordu ki içerilerde bir yerlerde saklanan korkum geri gelmişti.Sehun benim gibi değildi ama.O da kasvetli havayı fark etse de dik durabiliyordu.Benimse elim çoktan terlemeye başlamıştı.

"Gidelim."

Soğuk sesi bize ulaşmasına kalamadan hareket edip otomatik kapıdan içeri girmişti.Tuhaftı.Ortalıkta hiç kimse yoktu.Bir klinik, özellikle böyle bir klinik boş olamazdı ki?Fazla şüpheciydi.Sehun bana adamın doktorluğu bıraktığını da söylemişti.O halde burada ne işi vardı?Kesinlikle, çok şüpheliydi.

Chanyeol'e kızgın da olsam, sevmiyor da olsam bu durumda haklıydı malesef.Bu adam her kimse ondan hayatını çalmıştı bir nevi.Baekhyun'u çalmıştı.Ve Baekhyun...ondan bahsetmek bile istemiyorum.Bunu yapacak kadar nasıl adi olabildi?Chanyeol o zamanlar masumdu.
Bunu, Chanyeol'e nasıl yapabildi?