İLK HEYECAN (BxB) MUCİZEM SERİSİ 3. KİTAP

9.Bölüm 🌠

İyi okumalar 🌠

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Tarık
Beklediğim an gelmiş, Kerim beni öpüyordu sonunda. Kıskandırmak işe yaramıştı. Daha fazla kendimi kaptırmamak için omuzlarından tutarak ayrıldım dudaklarından. Tadı başımı döndürmüştü. Dudaklarımdan ayrılınca önce gözlerime baktı. Bana önceden baktığı gibi bakmıyordu artık. Daha sonra başını omzuma koydu. Benim sırtım soğuk mermere dayalı duruyordu ama o öpücükten sonra bedenim yanıyordu zaten. Soğuk mermerin soğukluğu zerre işe yaramıyordu. Kerim'in boğuk çıkan sesi ulaştı kulaklarıma.

"Kimseye ama kimseye aşkım, sevgilim deme Tarık. Lütfen." son kelimeyi öyle bir fısıldadı ki yutkundum sadece.

"Kerim..." diyebildim sonunda. Sesimi bulabilmiştim nihayet. Başını omuzumdan kaldırdı yavaşça. Dağılmış saçları ve kahve gözleriyle bana bakıyordu. Gözleri öyle güzel parlıyordu ki, zaten o gözlere düşmüştüm. Bir şeyler dememi bekliyordu. Ama ben yine dilimi yutmuş gibiydim.

"Bunu istemeye hakkım yok biliyorum. Geçen gece grupta o lanet mesajı da attım biliyorum. Atmasaydım keşke. Senin kırılacağını bilsem yapmazdım. Biliyorum bana kırıldın Tarık. Herşeyin farkındayım. O dışarıdaki kız da sevgilin değil. Bunu da biliyorum." dedi. Sevgilim olmadığını nasıl anlamıştı ki Büşra'nın? Artık nasıl bir ifade ile bakıyorsam bir gülüş kaçtı dudaklarından. O güldü, ben öldüm. "Nereden anladığımı düşünüyorsun. Söyleyeyim. Sevgili gibi bakmıyorsunuz birbirinize. Bana bile daha farklı bakıyorsun." dedi ve eli yanağıma çıktı. Öldürecek beni bu çocuk. "Şu an kalbinin nasıl attığını bile duyuyorum Tarık. Beni sevdiğini bilmediğimi mi sanıyorsun? Ama sen de hiçbirşey bilmiyorsun." dedi. O böyle fısıldar gibi konuşurken, eli yanağımı okşarken nefes almayı bile unutmuştum sanki. Artık kendimi zor kontrol ediyordum o bu kadar yakınımdayken.

"Kerim..." dedim zar zor. Bu kez parmağını dudaklarıma dokundurdu hafifçe.

"Şşş... Dinle. O kızın sevgilin olmadığını bildiğim halde delirdim ben." dedi ve eli boynuma gitti. Sessizce derin bir nefes vererek gözlerimi kapattım. "Aç gözlerini Tarık. Bana bak." dedi elini tekrar yanağıma çıkardı. Yavaşça açtım gözlerimi. "Sen bana neler yaptığını biliyor musun Tarık?" dedi. Her ne kadar soru gibi olmasa da başımı salladım olumsuz şekilde.

"Ha-yır." dedim yutkunarak. Bilmiyordum. Ne yapmıştım ki?

"Sen..." dedi eli tekrar boynuna inerken. Eli kolu rahat durmuyordu ve eminim ki bunu bilerek yapıyordu. Parmağını dudağıma getirdi ve konuşmaya devam etti. "Sen, benim bu dudakları öpmemek için verdiğim çabaları..." dedi eli boynuma geldi. Boynuma yaklaşarak konuştu. Nefesi boynumdaydı. Anasını..! "Bu beyaz boynuna gömülmemek için ne kadar uğraştığımı..." dedi ve derin bir nefes aldı boynuma doğru. "Şu baş döndüren kokun beni etkisi altına almasın diye ne kadar uğraştığımı bilmiyorsun." dedi. Sonra gözlerime baktı ve devam etti. " Ama gel gör ki yalandan söylenen bir sevgilim kelimesi beni çileden çıkardı." dedi bakışları koyulaşırken. Bu... Bu Kerim olamazdı! Kerim beni seviyor muydu yani? "Sen..." dedi ve ellerini başımın iki tarafına koydu ve yüzüme doğru yaklaştı. "Benden başkasına sevgilim diyemezsin. Yalandan bile olsa." dedi gözlerime bakarken. Gözlerine bakarken yutkundum sessizce. Boynuma yaklaşıp kokumu içine çekti. "Bu kokunu benden başkası içine çekemez." dedi. Hiçbir tepki veremiyor, bir şey diyemiyordum şoktan. Parmağı yine dudaklarıma gitti. "Bu dudakları benden başkası öpemez." dedi ve beni öldürecek sözleri de söyleyip derin bir öpücük bıraktı dudaklarıma.

"Sen benimsin. Ben de senin. Bunu kimse, hiçbirşey değiştiremez. Başından beri birbirimize aitiz. İlkim olmadın ama sonum olacaksın."

Kerim napıyorsun oğluşum öldüm burda 🥺

Kesinlikle böyle düşünmüyordum parmaklarım beynimden ve benden bağımsız bir şekilde daha şimdi yazdı bu bölümü...

Yorumlarınız neler?

Sizleri seviyorum 😍