My Little Hamster ~ Namjin✔

22

5 gün sonra

Namjoon

Seokjin bugün taburcu oluyordu. Bu bir hafta içinde yeni bir ev bulmuştum. Içini de Seokjinin seveceği tarzda döşemiştim. Genellikle mutfakta takıldığı için en çokta mutfağa özen göstermiştim. Bacağı için uygun bir protez bacakta ayarlamıştım. Bir süre yürümekte zorlanacağını biliyordum. O yüzden çok güvendiğim iyi bir fizyoterapist olan Chan ile konuşup Seokjin alışana kadar ondan terapi görmesini istedim. Ve gene psikolojisininde etkilediğini de biliyordum. O yüzden onun için de hastanede ki başka bir arkadaşım olan Yoongiyi ayarladım. O da kabul etmişti.

Şimdi ise yeni ve bu sefer cidden güvenli olduğunu umduğum evimize son kez göz atıp evden çıktım. Yolda birçok yıkılmış ev görmüştüm. Görevliler molozları topluyordu. Bizim binamızda da molozlar kaldırılmıştı ve bulunan eşyalardan değerli olanları almıştım. Albümler, biriktirdiğimiz paralar ve birkaç parça sağlam kalmış kıyafetler...

Hastaneye geldiğimde direk Seokjinin yanına geldim. Odaya girdiğimde Seokjinin yanında Byul noona ve Taehyung vardı.

Th"Hoşgeldin hyung."

"Merhaba."

Seokjinin yanına gelip, saçlarını okşadım.

"Nasılsın bitanem?"

"Iyiyim."

Gülümsediğinde gerçektende iyi olduğunu anlamıştım. Bu iki deli kardeşim onun moraline iyi gelmişlerdi belli ki. Alnını uzunca öpüp gülümsedim.

Th"Hey bizde buradayız."

"Biliyorum."

By "Kocanı yalnız bırakma sonra sızlanıp ağlıyor. "

"Yah! Ağlamadım bir kere! Ve ben onun kocası değilim."

Th "Olmayacak mısın peki?"

"Bilmem daha teklif etmedi. Kaç yıl oldu hala birşey yok."

"Evlenmek istiyor musun cidden?"

"Neden istemeyeyim? Süsüne mi seninle beraberim?"

Dediği şeye Byul noona ve Taehyung gülmüştü. Bende sırıtıyordum. Ama bu sırıtış hoşuma gittiği içindi.

"Peki. Cevabımı aldım ben."

Utangaç şekilde gülümsemişti. Sonra da yine somurtup başını çevirmişti. Trip atıyormuş gibi yapıyordu şuan. Oscar ödüllüktü resmen(!)

.
.
.
.
.

Seokjin

Eve gelmiştik.

Yani... evimizmiş. Yeni evimiz. Doğrusu biraz gergin hissediyordum. Tekrar aynı şeylerin olmasından ve bu sefer Namjoona birşey olmasından korkuyordum. Kedimizi kaybetmiştik. Hatırladıkca o bağrışları kulaklarımda çınlanıyordu.

Yanağımda hissettiğim sıcak elle Namjoona baktım. Bana endişeyle bakıyordu.

"İyi misin aşkım?"

Tebessüm edip elinin üzerine elimi koyup avcunun içine öpücük kondurdum.

"İyiyim. Sorun yok."

"Acıktın mı? Pizza söyleyebilirim."

"Olur."

"Tamam o zaman."

Namjoon koltukta yanıma oturup, telefonla pizzayı sipariş etti. Bende onu izledim. Bir süredir beraber olamadık. Önceki gibi sürekli sarmaş dolaş değildik yani. O yüzden çok özlemiştim onu.