İlk bölüm verdiğiniz muazzam destek için size aşığım. İyi ki benim okurlarımsınız, iyi ki Rüzgar'ı sizler gibi güzel kalplere yazabilmiş, yaşatabilmişim. Yola devam! :)
Bölüm Şarkısı : Kaan Boşnak - Bırakma Kendini (multimedia'da)
Bırakma kendini, hadi gel yaslan bana. Bilmem kime gücendin, hadi gel anlat bana? Değişmem gülüşünü, tüm dünya benim olsa da... Her kimse seni üzüp üstüne aldatırsa, bir damla su vermem, çöllerde kavrulsa da...
Bu şarkı öyle çok Tuna'dan Rüzgar'aki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 2:
Mazinin Yaralı Kalbi
"Sevdin mi?"
İrkildim.
Dalgın bakışlarım boğaz manzarasından kopup karşımdaki adama sabitlendiğinde birkaç saat evvel verdiği sözü tuttuğunu, beni seyretmekle meşgul olduğunu fark ettim. Kafamda öyle çok düşünce vardı ki nasıl toparlayabileceğimi bilmiyordum.
Ama Tuna bana böyle güzel bakarken ortamı mahvetmek istemiyordum.
"Çok sevdim," diye başımı salladım dudaklarım ufak bir tebessümle kıvrılırken. Elimde boş boş çevirip durduğum kadehi masaya bıraktım, ardından geriye yaslandım. Açık havada olduğumuz için hafif bir rüzgâr tenime doğru estiğinde ürpermiştim.
"Üşüdün mü?" diye sordu Tuna şarabından bir yudum aldıktan sonra kadehi dudaklarından uzaklaştırırken. Ardından yumuşak yüz ifadesi bir anda ciddileşti. "İçeri geçebiliriz."
Beni böyle dikkatle incelemesi içimi ısıtıyordu. Üşüsem ne olurdu ki?
"Gerek yok," diye mırıldandım masanın üzerinden usulca uzanıp elini tuttuğumda. Şaşkınca birleşmiş ellerimize baktı. Onun kadar romantik olduğumu söyleyemeyecektim, herhalde bu yüzden onu arada bir şaşırtıyordum.
Eh, hoşuma da gitmiyor sayılmazdı...
"Ellerin sıcacık," diye fısıldadım teninin ısısı tenimi uyuşturacak kadar güzel bir etkiye sebep olurken... Diğer elimi uzattım, parmaklarını okşadım. "Üşüsem de sen ısıtırsın beni, değil mi?"
"Kalbime indireceksin."
Ufak bir kahkaha aniden dudaklarımdan kaçtığında başımı geriye atmış, omuzlarım hafifçe sarsılarak gülüyordum. Tuna ise kahve gözlerini kocaman açmış, yüzüme bakıyordu. Beklemediği anlarda onu böyle etkilemeye bayılıyordum.
Üstelik ikimiz de bunu tek dokunuşumuzla yapabiliyorduk... Bunun nasıl mümkün olduğunu anlamaya çalışmayı çoktan bırakmıştım.
"Elini ver," diye homurdandı bu kez o bana doğru uzanırken. Gülerken dudaklarıma kapattığım parmaklarım yüzümden ayrıldı, bir kez daha uzanıp Tuna'nın sıcak elleriyle buluştular.
