𝕻𝖆𝖈𝖊𝖒𝖆𝖐𝖊𝖗| 𝕮𝖍𝖆𝖓𝖌𝖏𝖎𝖓

×2×

Yaşanan olaydan sonra Seungmin barı kapattırmıştı ve şimdi hepsi geniş bir alanda oturmuş, kendilerine pansuman yapıyorlardı.

"Bu adam ne zamandan beri senin peşinde?" Adının -daha doğrusu takma adının- Chris olduğunu öğrendiği adam sormuştu soruyu.

"Hayran kitlem arttığından beri. Yaklaşık bir buçuk yıldır."

"Seninle derdi ne?" Aralarında dövüşçü olduğunu düşündüğü çocuk sormuştu bu sefer.

"Çok basit değil mi? Ben yükselişe geçtiğimden beri kitlesi azaldı. O da bunu kendine yediremiyor."

Omuz silkti Changbin. Hayatında zevk aldığı tek şey müzikti ama belki ileri de ölümüne sebep olacak şey de müzikti.

"Çocuklar, sizden birinizin Changbin'in korumalığını yapmanızı istiyorum."

Seungmin son zamanlarda artan baskınlardan rahatsız olmaya başlamıştı. Arkadaşını korumak istiyordu.

"Hey! Sarışını koruma olarak istediğimi söylediğimde dalga geçiyordum. Sürekli peşimde dolanan birini istemiyorum Seungmin."

Sarışın olan göz devirdi. "Bende koruman olman için ölüyordum." Dedi içinden.

"Dostum kimsenin özel korumalığını yapmıyoruz. Yapabileceğimiz tek şey Changbin'e bir acil durum düğmesi vermek olur."

"Peki o ne işe yarayacak?" Changbin oturduğu yerde daha da yayılıp, tek kaşını kaldırdı cevap beklerken.

"Tehlikede olduğun bir anda düğmeye basacaksın. Düğmeye bastığın an biz nerede olduğunu göreceğiz ve seni kurtarmaya geleceğiz."

Diğerlerinden daha küçük olduğunu düşündüğü çocuk konuşmuştu bu sefer. Chris I.N'e açıklama yaptığı için minnettar bakışlarını yolladı.

"Tamam, bu olabilir." Dudağını büzdü Changbin düşünceli bir şekilde. Korumanın bütün gün peşinde dolanmasındansa bu daha cazip gelmişti.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Changbin yollanılan konumu navigasyona girmiş, arabayı çalıştırmıştı. Dün barda cihazı yerleştirmekte karar kılmışlardı ve şimdi Bloods'un mekanına gidiyordu.

Son zamanlarda Villain çok fazla baskın düzenlemeye başlamıştı ve bu Changbin'i korkutmuyor değildi. Ne kadar koruma istemese de bu cihaz işi onu rahatlatıyordu.

Gecekonduların olduğu bir sokağa gelmişti. "Burada ne işleri var?" Diye düşünmeden edemedi. Ormanın ortasında gizli bir yer veya lüks bir ev görmeyi planlıyordu.

Navigasyondan "hedefinize ulaştınız." Sesi yükselince camdan bakıp etrafa göz attı. Her yer yıkılmış, terk edilmiş evlerle doluydu.

Arabadan inip yanındaki evin merdiven basamaklarını çıkıp kapıyı çaldı. Bir süre sonra I.N açtı kapıyı. Bir şey demeden içeri geçmişti çocuk.

"Sağol yaa hoşbuldum." Changbin önündeki çocuğu takip ederken bir yandan da eve bakınıyordu. Bütün duvarlar simsiyahtı ve ışıklandırma yeterli olmadığından loş bir görüntü vardı.

Koridorun sonunda geniş bir salona girmişlerdi. Diğer üyelerde buradaydı. Salonun geneli boştu. Bir köşede bilgisayar ekipmanları ve çeşitli cihazların olduğu bir kısım, diğer köşede ise siyah deri koltuklar. Bilgisayarların olduğu yerin karşı köşesinde bir masa ve deri tekli koltuk vardı.

Masanın üzerindeki aletlerden vücuduna takılacak cihazın burada yapılacağını anlamıştı Changbin.

Chris bilgisayarın başından kalkıp Changbin'in yanına ilerledi.