27 Ağustos 2004
Esmer çocuk ayağındaki topu bir ileri bir geri hareket ettirirken alnından akan terleri elinin tersiyle silip nefesini dışarıya üfledi. "Hyung çok sıcak." Topun ona gelmesini bekleyen Seokjin küçüğünden duyduğu yakınmayla başını salladı. Taehyung'un yanına yaklaşıp ayağından topu aldı ve kaleye sert bir şut çektikten sonra esmer olanın kolunu tuttu. "Evet öyle Taehyung. Bu yüzden serinlemek için dondurma almalıyız." Dondurmayı duyduğnda gözleri büyüyen Taehyung hevesle başını salladı. "Alalım hyung!"
Seokjin gülümseyip küçüğünün kolunu bıraktı ve sitelerinin çıkışına yürümeye başladı. Taehyung peşinden onu takip ediyordu. "Hyung nereye gidiyoruz?" Esmer olanın sorusuyla Seokjin Taehyung'a döndü. "Dondurmayı nereden almayı planlıyorsun Taehyung?" Taehyung farkındalıkla dudak büzdü. "Ama hyung annem sitenin dışına çıkmama izin vermiyor ki. Bu yüzden para da vermedi. Gelirlen ikna etmeye çalıştım ama izin vermedi."
İlk geldiğinde küçüğünün yüzünün düşük olmasının sebebini şimdi anlamıştı. İç çekti ve elini küçüğünün omzuna koyup sorun yok dercesine hafifçe vurdu. Bazen Taehyung'un annesini hiç anlamıyordu ama bunu dillendirmedi. "Olsun Taetae, bende yeteri kadar para var." Taehyung bunu duyduğunda yere eğdiği bakışlarını hyungunun gözlerine çıkardı. Mahcup olduğu için kısılan sesiyle konuştu. "Hyung şey, o zaman sen alır gelirsin. Annem fark ederse pek iyi olmayabilir." Seokjin başını olumsuz manada sağladı. Küçüğünün de gelmesini istiyordu. "Taehyung annelerin sözü de bazen çiğnenebilir. Beraber gidelim. Hemen geliriz annen hiçbir şey fark etmez."
Taehyung alt dudağını ısırıp gözlerini yere dikerek biraz düşündü. Hemen gidip geleceklerdi ne olabilirdi ki? Hyungunun elini tuttu ve çekiştirdi. "O zaman koşarak gidelim hyung." Adımlarını hızlandıran küçüğüne ayak uydurmak için onun gibi koşmaya başlarken bir süre sonra çekiştirilen Taehyung olmuştu.
Yaşıtlarına göre çok az kısa olan Taehyung, hyungunun yanında minicik kalıyordu ve bu yüzden de Seokjin'le her yarıştıklarında kaybeden esmer olan oluyordu. Tabii bazen Seokjin küçüğünün gönlü olsun diye onun kazanmasına izin veriyordu. Taehyung bunu fark ettiğindeyse ondan güzel bir yumruk yiyordu, o küçük yumrukları ne kadar etkili olabilirse.
Taehyung markete geldiklerinde hızlı koşuşları yüzünden nefes nefeseydi. Seokjin'deyse tek bir yorgunluk belirtisi görülmeden içeriye girmişlerdi. Klimaların açık olduğu markette serin hava yüzlerine vururken ikisi de derin bir nefes aldı. Taehyung Seokjin'i arkasında bırakıp koşarak dondurmaların olduğu kısıma koştu. Favorisi olan antep fıstıklı külahta bir dondurma alıp buzluktan çıkardı ve arkasında olan hyunguna seslendi. "Hyung, ben aldım hadi sen de çabuk ol!" Seokjin aceleci adımlarla küçüğünün yanına ilerleyip elindeki dondurmayı görüp gözlerini devirdi. "Yine mi fıstıklı aldın Taehyung? Gerçekten onu seviyor musun?" Taehyung kendisine göre oldukça saçma soruyla kaşlarını çattı. "Sevmesem neden alayım hyung? Hem tadı çok da güzel!" Seokjin ona çıkışan küçüğüne hafif bir gülüş sundu. Asla ciddiye alamıyordu Taehyung'u.
"Öyle olsun Taetae." O da çikolatalı çubukta olan bir dondurma aldı. "Bak hyung seninkinin tadını da ben sevmiyorum. Hem onun kabuk kısmını yerken her yerime bulaştırıyorum bu daha güzel." Taehyung yeniden ona laf yetiştirme çabasına girerken Seokjin tekrardan güldü. Beraber kasaya yürürlerken aklına küçüğünü sinir etmek için oldukça etkili bir şey gelirken Taehyung'a baktığı an aklındaki şeyi yok etti. Kendi halinde heyecanla dondurmasına bakan küçüğüne dokunmak istememişti.
Beraber kasadan geçerlerken Seokjin'in cebinden parayı çıkartıp ödemesiyle Taehyung utanmıştı. Böyle şeylerde hassas yetiştirilmişti ve herkese borç verip asla almayan tiplerdendi. Marketten çıktıklarında dondurmasını açarken asla hyunguyla göz temasına girmeden incelen sesiyle fısıldadı. "Şey hyung teşekkür ederim. Ama bir dahakine ben alacağım tamam mı?" Seokjin omuz silkti. "Bir daha alacağımız zaman konuşuruz bunu Taetae."
