1: What's Hidden Behind Her Mask

Fifteen

After 5 years...

Shun Gabriel;

"Bud! Stop drinking! Tinatamaan kana" pilit na inaagaw ni Lucian ang boteng hawak ko. Pareho na kaming lasing ngayong dalawa.

Kung makasaway parang siya hindi rin tinatamaan.

Nandito kami sa bar ngayon. Celebrating an anniversary. Umiinom. Actually, kanina pa kami dito sa bar. Up until now, I can't still believe she left me without a trace.

What a lying conniving woman. Sabi na nga ba't pareho lang siya sa mga naging kasintahan ko, mang-iiwan nang walang dahilan.

Oh wait, she's not even my girlfriend! Fuck that bitch! I fell in love with a lying bitch.

I drank the whole bottle of beer again. Medyo tinatamaan na rin ako. Lucian got the bottle away from me and force me to stand.

Bakit ba kasi nandito ang doktor na toh? Oh! Dinadamayan pala ako. Amp.

"Teka nga! Masakit ka humawak ha!" singhal ko nang maramdaman kong may kasamang galit ang pagkahawak niya sa kamay ko para tulungan akong maglakad.

"Wag ka nang magreklamo diyan!"

Bigla namang may tumunog na cellphone. We both got our phone and I got disappointed again. It's been years since she left and I can't even forget her!

I went back to my senses nang hinampas ako sa balikat ni Lucian.

Kaina pa to ha!

"Hoy! Kanena ka pa ha! Baket ka va hampas nang hamfas?!" pakiramdam ko parang bakla na ako magsalita.

Kinuwelyuhan ko naman siya at nabitawan ko kaagad nang may humampas sa braso ko.

Bakit lahat sila mapanakit?

Sisinghalan ko na sana ang humampas pero pinigilan ko na ang sarili ko baka patayin niya pa ako.

"Mabuti naman at binitawan mo. Tara na! ayusin niyo ang paglalakad niyong dalawa. Umayos kayo!" pinandilatan niya pa kami.

"Ipagmamaneho ko kayo." dagdag pa niya.

It's Lumi, Lucian's sadistic wife. Parang di doktor eh. We've been like this every year. Every time I want to go to the bar and get drunk. Nandiyan palagi si Lucian at si Doktora Lumi ang palaging sumusundo sa amin tuwing madaling araw.

"S-sorry, baby -tara na b-bud!" sinundot niya pa ang tagiliran ko. Nawala yata ang lasing namin.

Nakakatakot naman kasi tong si doktora. Parang anytime, maglalabas siya ng kutsilyo at kukunin ang kidney namin para ibenta.

Wait, what am I thinking?!

Kahit nagdu-doble na ang paningin ko ay pinilit naming maka-abot sa kotse ni Doc. Lumi. Hindi kami nagdala ng kotse dahil narin sa alam kong malalasing lang kaming dalawa.

Sa pagkaka-alam ko ay sa passenger seat umupo si Lucian. Ako naman nakahiga na rito sa likod.

Naririnig ko pa ang sagutan nilang dalawa.

"Pakiss lang naman! Ang damot mo talaga! Parang di mo ako mahal ah-" maktol ni Lucian.

Nakarinig naman ako na may kumasa ng baril. Pagkabangon ay nakita ko kung anong lagay nila sa harap. Namumutla na ngayon si Lucian at tahimik sa gilid. Tinututok kasi ni Doktora ang baril sa kaniya.