Accidental Encounter (On-Going)

Chapter 6

    Nagising na lamang ako dahil sa sinag ng araw na tumama sa akin mukha. Wala na rin si Jay sa tabi ko. Baka umalis na 'yon, akala ko bukas pa.

    Bumangon na lamang ako at naghilamos saka lumabas ng kwarto, "Goodmorning!" Nakangiting bungad ni Zack.

    Ngumiti ako, "Goodmorning din!" bati ko sa kan'ya saka umupo sa tabi nito. "Nasaan si Jay?" tanong ko dahil kanina ko pa s'ya hindi nakita. Wala ring Jay na gumising sa akin na palagi n'yang ginagawa.

    Itinuro ni Max ang kusina, "Miss mo ako?" tanong ni Jay, habang nilalapag ang ulam na niluto niya Tumawa naman ako, "Mama mo miss!" Paano ko kaya ito mamimiss, kung ngayon pa lang miss ko na s'ya.

    Inilapag nito ang niluto n'ya saka umupo sa katapat ko na lamesa, "8 am tayo aali—"napautol ang sasabihin nito nang biglang magring ang selpon n'ya.

    Napakamot na lang siya sa inis at tumayo, "Excuse me." Ayaw niya ang naiistorbo tuwing kakain na. Pero bigla rin nawala ang inis nito noong bumalik s'ya, "Sino ang tumawag?"

    Umupo ito habang nakatingin sa akin ngunit agad ring nag-iwas ng tingin nang patuloy lang akong nakikipag-laban sa mata niya, "Talo na ako kung labanan ng mata." mahina pero sapat na marinig ko.

    "Nakakatakot ka pa naman titigan, para mo akong kakainin," dagdag pa niya na ikinatigil ng dalawa. Nagkatitigan kami ni Jay saka mahinang tumawa. "May nakakatawa ba?!" tanong nila, umiling lang ako.

    Ilang minuto lang ay natapos na kaming kumain, ako na ang nagpresintang maghugas ng plato tutal kaonti lang naman ang huhugasan. Si Jay naman ay naligo na, dahil aabutin pa nang ilang araw bago matapos, Joke.

    Para ka lang nahihintay ng tubig sa disyerto. Ang dalawa naman ay abala sa kani-kanilang selpon nila. Nang matapos ako ay agad akong dumiretso sa kwarto at naisipan munang humiga habang hinihintay si Jay na, matapos. Bigla namang sumagi sa isipan ko ang usapan namin ni Zack kagabi.

    "𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘩𝘢𝘷𝘦 𝘢𝘯𝘺 𝘪𝘯𝘵𝘦𝘯𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘵𝘰 𝘭𝘦𝘢𝘷𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘥𝘢𝘺—𝘸𝘪𝘵𝘩𝘰𝘶𝘵 𝘢 𝘳𝘦𝘢𝘴𝘰𝘯. 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘵𝘰 𝘭𝘦𝘢𝘷𝘦 𝘸𝘪𝘵𝘩𝘰𝘶𝘵 𝘴𝘢𝘺𝘪𝘯𝘨 𝘨𝘰𝘰𝘥𝘣—"

    "𝘉𝘶𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘥𝘪𝘥!"𝘱𝘶𝘵𝘰𝘭 𝘬𝘰 𝘴𝘢𝘴𝘢𝘣𝘪𝘩𝘪𝘯 𝘯𝘪𝘺𝘢. 𝘒𝘢𝘱𝘢𝘨 𝘢𝘢𝘭𝘪𝘴 𝘴𝘪𝘺𝘢, 𝘯𝘢𝘨𝘱𝘢𝘱𝘢𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘴𝘪𝘺𝘢. 𝘐 𝘢𝘭𝘴𝘰 𝘢𝘴𝘬𝘦𝘥 𝘩𝘪𝘮 𝘣𝘦𝘧𝘰𝘳𝘦, 𝘸𝘩𝘺 𝘩𝘦 𝘢𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴 𝘴𝘢𝘺 𝘨𝘰𝘰𝘥𝘣𝘺𝘦 𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘵𝘩𝘰 𝘪 𝘥𝘪𝘥𝘯'𝘵 𝘢𝘴𝘬𝘦𝘥 𝘩𝘪𝘮.

    𝘈 𝘴𝘮𝘪𝘭𝘦 𝘥𝘳𝘢𝘸 𝘰𝘯 𝘩𝘪𝘴 𝘭𝘪𝘱𝘴 𝘢𝘯𝘥 𝘪 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘪𝘵'𝘴 𝘧𝘢𝘬𝘦,"𝘚𝘰𝘳𝘳𝘺. 𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘰 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘴𝘪𝘯𝘢𝘥𝘺𝘢 '𝘺𝘰𝘯 , 𝘪 𝘨𝘰𝘵 𝘣𝘶𝘴𝘺 𝘯𝘰𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘢𝘳𝘢𝘸 𝘯𝘢 '𝘺𝘰𝘯. 𝘐 𝘮𝘦𝘢𝘯 𝘮𝘺 𝘮𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘥𝘪𝘥𝘯'𝘵 𝘢𝘭𝘭𝘰𝘸𝘦𝘥 𝘮𝘦 𝘵𝘰 𝘶𝘴𝘦 𝘱𝘩𝘰𝘯𝘦,  𝘵𝘪𝘯𝘢𝘨𝘰 𝘯𝘪𝘺𝘢. 𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘰 𝘮𝘢𝘯 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨 𝘱𝘢𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘴𝘢 𝘪𝘺𝘰—𝘪𝘯𝘺𝘰 𝘯𝘰𝘰𝘯 𝘬𝘢𝘩𝘪𝘵 𝘴𝘢𝘨𝘭𝘪𝘵 𝘭𝘢𝘯𝘨. 𝘔𝘺 𝘴𝘪𝘴𝘵𝘦𝘳 𝘢𝘭𝘴𝘰 𝘸𝘢𝘳𝘯𝘦𝘥 𝘮𝘦 𝘯𝘢 𝘬𝘢𝘱𝘢𝘨 𝘯𝘢𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘺 𝘩𝘢𝘸𝘢𝘬 𝘯𝘢 𝘱𝘩𝘰𝘯𝘦 𝘩𝘢𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘺 𝘱𝘢𝘴𝘰𝘬 𝘶𝘯𝘭𝘦𝘴𝘴 𝘬𝘢𝘱𝘢𝘨 𝘮𝘢𝘨𝘳𝘦𝘳𝘦𝘴𝘦𝘢𝘤𝘩 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘢𝘬𝘰 𝘪𝘣𝘪𝘣𝘪𝘭𝘪𝘩𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘨𝘢𝘮𝘪𝘵. 𝘞𝘢𝘭𝘢 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢, 𝘪'𝘮 𝘥𝘰𝘰𝘮𝘦𝘥. 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘩𝘢𝘷𝘦 𝘢 𝘤𝘩𝘰𝘪𝘤𝘦 𝘬𝘶𝘯'𝘥𝘪 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨-𝘢𝘳𝘢𝘭. "𝘒𝘸𝘦𝘯𝘵𝘰 𝘯𝘪𝘺𝘢.