"Bir de cevap veriyorlar." dedi müdür yardımcısı elleriyle yüzünü ovup.
"Hanginizin bu meret?" dedi eliyle paketli otu gösterirken.
"Ya sahibi çıksın ya da hepinizi gebertirim."
"Kullanmamış bir kişi bile yok ki." dedim fısıltıyla.
"Jisung." dedi arkamdan kulağıma doğru biri.
"Ne?" dedim arkamı dönüp bana cevap veren çocuğa. B şubesinden Seungmin'di.
"Jisung kullanmıyor."
"O kim lan?" dedim kaşlarımı çatıp. Hakikaten o kimdi lan?
"Ya var ya." dedi Seungmin gözlerini belertip.
"Şu amcasıyla yaşayan cenazeci çocuk."
Geçen yıl ölen teyzemin cenazesini düşünürken ufak tefek esmer bir çocuk düştü belleğime.
"Tamam bildim."
"O pamuk içiyordur." dedi yan tarafımdaki çocuk.
"Hani ölüye şey yap-"
"Öf kes ya." dedim yüzüm buruşurken.
"Asıl ben Jisung olsam içerdim." dedim mırıldanarak.
O kadar ölü görmeye kim dayanırdı?
"Demek azıcık bile ar damarı olan yok içinizde." dedi müdür yardımcısı dikkatimizi çekmek için.
Hepimiz on yedi yaşında ergenlerdik. Ar neydi bu arada?
"Hocam emin miyiz üçüncü sınıfların olduğuna?" dedi okul başkanı son sınıflardan Chan. O da her aramada görevli olurdu. Sesi de mikrofondan duyuluyordu ister istemez.
"Bu puştların katındandaki tuvaletten çıktı sen de gördün." dedi müdür yardımcısı Chan'a eğilip.
