"anasının amından çıktı nerden çıkacak?"
İkisi de sessiz söylesem de beni duymuşlardı ama yinede bozuntuya vermeden yemeğimi yemeye devam ettim.
Yemeğimi bitirince de arkama yaslanıp şu biri gara biri beyaz insanı izlemeye başladım. Ih çok güzel çok güzel senki ben yokmuşum gibi konuşmaya devam ediyorlardı. Göz devirip etrafa göz gezdirirken gördüğüm kehribar boncuklar bir an aklı dengemi dondurmuştu. Barkın? O buradaydı. Onu özlemiştim. İki gün olsa bile özlemiştim.
Hareketsiz şekilde gözlerime bakmaya devam ediyordu. Yüzündeki siyah maske sadece gözlerini açığa çıkarıyordu ve ben buna rağmen onu tanımıştım. Önüme dönüp kokusuna hasret kaldığım adamdan çektim gözlerimi ve önümde duran iki halsiyet yoksunu insana baktım. Hala beni umursamadan gülümsüyor kahkaha atarak konuşuyorlardı. Gözlerimi bilmem kaçıncı kez devirip ayağa kalktım. Hâlâ beni fark etmemişlerdi. Pislikler. Orangutan götü suratlı habeş maymunları.
Herşeyin farkındaydım. Tom'un beni sevmediğini , boranın sadece kardeşi yerine koyduğunu.. biliyordum. Yinede hayatımda hiç bir erkeğe yaklaşmadığım için hepsini seviyormuşum gibi geliyordu.
Yavaşça çıkışa yöneldim. Çıkış kapısına gelince arkama baktım. Barkın yerinde yoktu. Ve Tom hâlâ beni fark etmemişti.
Restorandan çıkıp yürüyerek yakınlardaki bir karakolun önünde geldim. Polislerden biri önümde durup sordu, "bir sorun mu var küçük hanım?" Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tutarken polisin yanından geçip baş komiserin masasının önündeki koltuğa oturdum. Bu karakola daha önce de gelmiştim. O yüzden içini baya biliyordum.
"Merhaba Latin! Görüşmeyeli baya oldu. Nasılsın?"
"İyiyim , daha doğrusu iyi olmaya çalışıyorum."
"Anladım küçük hanım. Peki şikayetin nedir? Buraya kadar bizi görmeye gelmediğini belli." Diyip sırıttı.
"Babam tarafından Barkın adına bir adama satıldım , adam benden altı yaş büyük ve birkaç gün sonra Tom adında bir adam tarafından Barkın in evinden kaçırıldım." Polis memuru söylediğim şeylere kahkahalarla gülerken ona deli olduğunu düşündüğüm bir ifade ile bakmaya başladım. " Ne yani küçük hanım? Buraya gelip bizimle dalga geçebileceğini mi sanıyorsun? Bir kere kanıtın bile yok."
Tamam. Son umudum da yok olmuştu. Harika.
Hiçbir şey demeden oturduğum yerden kalktım ve karakoldan dışarı çıktım. 'Artık sokakta kalırım herhalde' diye düşünürken arkamdan büyük bir elin ağzımı kapatması ile donakaldım.
Ciddenmi..
Bölüm sonu★
Biliyorum bölüm baya az oldu ama bunu sonraki bölümde telafi edeceğim.
